Θα έπρεπε να είναι ο τελικός…

Γράφει ο Πάνος Παναγιωτόπουλος

Πολύ σοβινιστικό αυτό που αναφέρουμε στον τίτλο, αλλά όποιος είδε και τα δύο χθεσινά παιχνίδια θα συμφωνήσει. Ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να καρφιτσώνει από χθες το πέμπτο αστέρι στη φανέλα του, πρώτος μεταξύ… ίσων με τον μεγάλο του αντίπαλο. Γιατί αυτό που μας πρόσφεραν οι ομάδες μας στον δεύτερο ημιτελικό, μπορεί να μην είχε «Σούπερμαν» σαν τον Σισκάουσκας στη νίκη της ΤΣΣΚΑ επί της Μπαρτσελόνα, αλλά είχε δύο υψηλότατου επιπέδου ομάδες, δύο προπονητές με παρεμβάσεις καταλυτικές στην εξέλιξη του ματς, παίκτες που δικαιολόγησαν γιατί αγωνίζονται όχι μόνο στις ακριβότερες αλλά -όπως απέδειξαν χθες- και στις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης.

Ενα ματς πολύ υψηλού επιπέδου που κρίθηκε σε μία φάση στα τελευταία δευτερόλεπτα, σε μία δύσκολη απόφαση του Μπουρούση που δεν έφερε ως αποτέλεσμα την έβδομη ισοπαλία στο παιχνίδι. Κρίμα, όχι για την τελική έκβαση του ελληνικού ημιτελικού, αλλά γιατί αυτή η ματσάρα κράτησε 40 κι όχι 45 ή 50 αγωνιστικά λεπτά…

Ο Παναθηναϊκός κέρδισε στην τελευταία φάση, αλλά -κακά τα ψέματα- κρατούσε τα κλειδιά του αγώνα στη μεγαλύτερη διάρκεια του ημιτελικού. Προηγήθηκε τρεις τέσσερις φορές με καλές διαφορές (0-7 στο ξεκίνημα, 13-21 στο 6', 28-35 στο 13' και κυρίως 65-73 στο 32') και υποχρέωσε τον Ολυμπιακό να κυνηγάει στο σκορ. Είχε περισσότερη ψυχραιμία στα καλά διαστήματα του αντιπάλου του και δεν άφησε στιγμή να του φύγει το ματς. Το +4 των «ερυθρολεύκων» στο 25' ήταν η πιο μακρινή απόσταση με τους «πράσινους» σε ρόλο κυνηγού, για να καταλάβετε ποιος κρατούσε την μπαγκέτα κι έδινε τον ρυθμό.

Ο Παναθηναϊκός έκανε πραγματικό πάρτι μέσα στη ρακέτα στο πρώτο ημίχρονο, με τον Πέκοβιτς -κυρίως- και τον Σπανούλη ασταμάτητους μέσα στο ζωγραφιστό, σε φάσεις που η ομαδική λειτουργία έφερε επιθέσεις «ένας με ένα». Ο Ολυμπιακός δεν βρήκε σταθερό τρόπο επίθεσης, βασίστηκε όμως σε έναν εκπληκτικό Γκριρ και κατάφερε να διατηρήσει τη διαφορά στο ένα σουτ σε ένα διάστημα που δεν πατούσε καλύτερα από τον αντίπαλο.

Το τρίτο δεκάλεπτο ήταν η ευκαιρία των «ερυθρολεύκων». Το ανέβασμα του Βούισιτς, το μυαλωμένο παιχνίδι του Παπαλουκά, αλλά και κάποιες φάσεις α λα ΝΒΑ από τον Τσίλντρες, έδειξαν ότι τα κόζια μπορούν να γυρίσουν. Μόνο που παίκτη… ΝΒΑ είχε και ο Παναθηναϊκός απέναντι. Κάρφωμα για All Star Game ο «Τσίλι»; Το ίδιο και ακόμη πιο θεαματικό ο Μπατίστ! Τρίποντο ο Τεόντοσιτς; Δύο στη σειρά ο Γιασικεβίτσιους!

Με τον Αμερικανό και το Λιθουανό να συμπληρώνουν το κουαρτέτο αστέρων (όλοι τους μεταξύ 18-20 πόντων, στο σύνολό τους 75 από τους 84 της ομάδας τους), ο Παναθηναϊκός μπήκε μπροστά στην τελική ευθεία και όσο τυχερός στάθηκε στο ανάποδο λέι απ του Μπουρούση τόσο άτυχος είχε σταθεί στο προηγούμενο λέι απ του Πέκοβιτς, που επίσης βρήκε σίδερο.
Ο Ολυμπιακός πήρε σκορ από περισσότερους παίκτες, αλλά του έλειψαν μία δύο λεπτομέρειες για να βρεθεί αυτός στον αυριανό τελικό. Η απουσία του Βασιλόπουλου και η ασθένεια του Μπουρούση ίσως ήταν αυτό το χαμένο «κλικ» που τον οδήγησε στον τελικό της παρηγοριάς.