Η κολυμβήθρα του Τεν Κάτε

Σήμερα ήθελα να ασχοληθώ με την περίφημη επιστολή Θανόπουλου, την υπόθεση του Αντζα (ο οποίος, όπως πάει, θα σταματήσει το ποδόσφαιρο επειδή ο Σωκράτης έχει βεβαρημένο πρόγραμμα και δεν βρίσκει δέκα λεπτά να τον συναντήσει και να του αλλάξει γνώμη) και μ' ένα σωρό άλλα θέματα της επικαιρότητας. Μόλις, όμως, διαπίστωσα ότι ο Κώστας Γκόντζος επέστρεψε στην αρθρογραφία μετά τις διακοπές του, άλλαξα όλο τον σχεδιασμό της στήλης για το χατίρι του παλικαριού μου.

Η θεία Λουκρητία μ' έχει μάθει να βάζω προτεραιότητες στη ζωή μου, λατρεμένε.

Ο Κώστας μου, dear, επέστρεψε φουντωμένος λόγω Τεν Κάτε. Μια δήλωση του Ολλανδού («ο πίνακας λέει πάντα την αλήθεια. Χάσαμε το πρωτάθλημα κόντρα στον Ηρακλή, τον Αστέρα, τον Εργοτέλη») ήταν αρκετή για να βάλει φωτιά στα σωθικά του. Ο καλός μου δεν μπόρεσε να δεχτεί ότι ο προπονητής του Παναθηναϊκού δεν αναφέρθηκε στη διαιτησία και τον πόλεμο που έκανε στην ομάδα. Γι' αυτό ξεσπάθωσε χθες στο «Derby»:

«Αμα αποφασίσουμε να αθωώσουμε ομαδικώς τον Κόκκαλη, την παράγκα, τον Γκαγκάτση και όλα τα συναφή για όσα έχουν κάνει όλα αυτά τα χρόνια ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ στο ελληνικό ποδόσφαιρο και στον Παναθηναϊκό να το μάθουμε κιόλας».

Mon Dieu, τι να μας πει η κολυμβήθρα του Σιλωάμ μπροστά σ' εκείνη του Τεν Κάτε; Αν μια δήλωσή του αρκεί για να χωρέσουν στην κολυμβήθρα του Κόκκαλης και Γκαγκάτσης (όπως βλέπεις στο σκίτσο) και να πάρουν άφεση αμαρτιών, να τρέξω κι εγώ. Αμάρτησα τη Μεγάλη Εβδομάδα και το φέρω βαρέως. Είδα Βίκυ Φλέσσα στη ΝΕΤ και την άλλη μέρα κοινώνησα.

Στο πλευρό του Κώστα μου, σε μια ιστορική στιγμή για την «Πράσινη» οικογένεια, στέκεται και ο «Πρασινοφρουρός». Ο,τι δεν κατάφεραν οι πολυμετοχίτες το πέτυχαν οι κόρακες. Λίγο λάσκους αν τους αφήσεις θα βρουν και το αντίδοτο για τη νόσο των χοίρων, να μου το θυμηθείς. Ο φρουρός του πράσινου ιδεώδους δεν ξεχνά τι σημαίνει Πολατιάν: «Ουδείς αντικειμενικός δεν θα μας κάνει το άσπρο μαύρο μόνο και μόνο για να βγάλει τίμιο πρωταθλητή, τον πρωταθλητή που διορίστηκε με προεδρικό διάταγμα. Το πρωτάθλημα χάθηκε, αλλά όσα έγιναν δεν μπορούν να ξεχαστούν έτσι. Ο Παναθηναϊκός βίωσε τις χειρότερες διαιτησίες της δεκαετίας».

Τρόμαξα, φίλε αναγνώστη. Πίστεψα ότι ο «Πρασινοφρουρός» φωτογραφίζει τον Τεν Κάτε και μαύρες σκέψεις κυρίευσαν το μυαλό μου. Οραματίστηκα τον Θανάση να δίνει συνέντευξη στα «Νέα του Ψαροντούφεκου», να δηλώνει ότι ο Πεσέιρο θέλει δέκα Τεν Κάτε στην καθισιά του για να τον κάνουν καλά και ότι ήρθε η ώρα να επιστρέψει στον Παναθηναϊκό (πρόεδρε Γιαννακόπουλε, συγκράτησε τον φίλαθλο Θανάση. Δεν θέλω να του βάλω ιδέες στα καλά καθούμενα).

Για το καλό της ψυχικής μας υγείας ο γοητευτικός Βασιλαράς βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Η «Πράσινη» στηρίζει ακόμα τον Ολλανδό: «Παραξενεύτηκαν ορισμένοι που δεν μίλησε για διαιτησία ο Τεν Κάτε στην ερώτηση για την απώλεια του πρωταθλήματος. Δηλαδή, τι παραπάνω να έλεγε ο άνθρωπος; Εκατό φορές τα είχε πει. Ε, κάποια στιγμή το βαρέθηκε».

Μέγας είσαι, Παύλο μου, και θαυμαστά τα έργα σου. Δηλαδή, δεν βαριόταν το διαιτητικό κύριε ελέησον μια ολόκληρη χρονιά ο Χενκ και κουράστηκε τώρα στα στερνά του πρωταθλήματος, που μένουν και οι εντυπώσεις; Βρε Νικόλα μου, με όλο τον σεβασμό στη χάρη σου, μήπως να εξετάζαμε και το ενδεχόμενο να μη θεωρεί τελικά ο Ολλανδός τη διαιτησία υπεύθυνη για την απώλεια του φετινού πρωταθλήματος; Φωτιά θα πέσει να με κάψει και μόνο που κάνω μια τέτοια σκέψη, το ξέρω, όμως δεν άντεξα. Είπα να γράψω κι εγώ μια κουταμάρα για να συνεισφέρω στη συζήτηση. Μη με ξεσυνερίζεσαι...

Ο Γκόντζος, από την άλλη, δεν δίνει στον Τεν Κάτε κανένα ελαφρυντικό για την παράλειψή του να αναφερθεί στη διαιτησία. Αντίθετα τον ραπίζει με μια σειρά καυτών ερωτημάτων: «Εγώ ήμουν, κύριε Τεν Κάτε, που έπειτα από κάθε παιχνίδι μιλούσα για τα πέναλτι που δεν μας έδωσαν και τα μετρούσα σε κάθε συνέντευξη Τύπου και τα έβγαζα δεκαέξι και πάει λέγοντας;». Ο γλυκός μου έχει δίκιο. Επειτα από κάθε παιχνίδι μιλούσε για τα πέναλτι που δεν μας έδωσαν και τα μετρούσε, μόνο στον αέρα του NovaΣΠΟΡ FΜ. Σε συνέντευξη Τύπου ο ίδιος δεν έχει πει ποτέ κουβέντα. Μάρτυς μου ο Λάμπρος Γκαραγκάνης.

Συνεχίζει τα ερωτήματά του ο Γκόντζος: «Εγώ σηκώνομαι σε κάθε παιχνίδι και πλακώνομαι με τους τέταρτους διαιτητές, μη αντέχοντας αυτά που βλέπω να σφυρίζουν μέσα στα γήπεδα;». Πρέπει να παραδεχτώ ότι ούτε η Ευγενία Μανωλίδου στη «Στιγμή της Αλήθειας» δεν κάνει τόσο σκληρές ερωτήσεις. Δεν κρατιέμαι, θα απαντήσω εγώ. Ε, ναι, λοιπόν, ο Τεν Κάτε πλακώνεται με τους τέταρτους διαιτητές, όχι ο δικός μου Κώστας. Αν αυτό που απάντησα είναι αληθές, δεν θα κρατήσω τις 200 χιλιάδες ευρώ. Θα τις καταθέσω στο ταμείο της ομάδας υπέρ του ευγενούς σκοπού της αποκτήσεως του Ανχελέρι. Εγώ θέλω μόνο μια τούφα από το δασύτριχο στέρνο του αγοριού μου, να τη βάλω δίπλα στο μαξιλάρι μου για να με παίρνει πιο εύκολα ο ύπνος τα βράδια.

Μην ανησυχείς, dear, ο Κώστας μου δεν θα του κρατήσει μούτρα του Ολλανδού. Υπάρχει τρόπος να τον συγχωρέσει: «Αν ο βαθμολογικός πίνακας, κύριε Τεν Κάτε, λέει την αλήθεια για το τι έγινε φέτος, όπως είπατε, λυπάμαι. Λυπάμαι αλλά χρωστάτε μια παραπάνω εξήγηση από το θεατρικό "θα πρέπει να ντρεπόμαστε όλοι για τις ήττες με Εργοτέλη και τους χαμένους βαθμούς με Ηρακλή" που είπατε στην προχθεσινή συνέντευξη».

Οπως καταλαβαίνεις, το μόνο που χρειάζεται είναι ένα καλύτερο θεατρικό από τον Χενκ. Θα μοιραστώ μαζί σου τη σκηνή την οποία τόσο εγώ όσο και ο Κώστας μου έχουμε στο μυαλό μας και είθε ο Ολλανδός να μας βγάλει ασπροπρόσωπους με την ερμηνεία του: ο Τεν Κάτε ανεβαίνει στο σανίδι φορώντας φρουφρού μεσαιωνικό παντελόνι και ζιβάγκο. Στο χέρι του κρατά την κεφαλή του Ιβανσιτς και με τρεμάμενη από τη συγκίνηση φωνή αναφωνεί: «Αλίμονο ο Αντρέας. Τον αγαπούσα πολύ». Στη συνέχεια πετάει μακριά την κεφαλή, βγάζει ένα κουζινομάχαιρο από την τσέπη και το μπήγει με πάθος στην αγύμναστη κοιλιά του, ζητώντας ταυτόχρονα από τον Κώστα να τον συγχωρέσει. Ορίστε. Τόσο δύσκολο ήταν;

(Αν, παρεμπιπτόντως, η τελευταία πράξη του έργου με το κουζινομάχαιρο δεν είναι φέικ αλλά αληθινή, ο Γκόντζος μου θα το εκτιμήσει ακόμα περισσότερο. Υστερα από αυτό θα του προσφέρει σίγουρα την πολυπόθητη –μετά θάνατον– συγχώρεση.)