«Βουτιά» στο… μέλλον ή «αρπαχτή»;

Μετά κόπων και βασάνων, είναι η αλήθεια, το εγχείρημα της κεντρικής διαχείρισης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων στέφθηκε τελικά από επιτυχία. Τουλάχιστον από οικονομικής απόψεως…Γιατί η «αποσκίρτηση» του Ολυμπιακού και της Ξάνθης είναι βέβαιο πως αφήνει ορθάνοιχτο ένα τεράστιο παράθυρο μιμητισμού στο μέλλον. Όταν όμως σε περίοδο οικονομικής κρίσης καταφέρνεις να εξασφαλίσεις 130 εκατ. ευρώ για τρία χρόνια ασφαλώς και υπερτονίζονται οι διαπραγματευτικές σου ικανότητες.

Τα τωρινά οικονομικά δεδομένα επηρεάζουν σε ασύγκριτα μεγαλύτερο βαθμό, σε σχέση με παρόμοιες περιπτώσεις στο παρελθόν, όχι μόνο το ποδόσφαιρο, αλλά όλη τη «βιομηχανία» του αθλητισμού. Το μοντέλο της εισροής χρημάτων στα ταμεία μόνο από εισιτήρια και merchandising έχει αντικατασταθεί εδώ και χρόνια από αυτό της διείσδυσης στους περισσότερους τομείς της οικονομίας με αποτέλεσμα την πλήρη εξάρτηση του από χορηγούς, media και επενδυτές.

Στην Αγγλία οι περισσότερες ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα. Η Λίβερπουλ έχει σημαντικότατη έλλειψη ρευστού κυρίως όσον αφορά στην κατασκευή του νέου της γηπέδου, η Γουέστ Χαμ έχασε τον βασικό χορηγό της φανέλας της και υπάρχουν άπειρα ακόμα παραδείγματα.

Ακόμα και στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ τίποτα δεν λάμπει τελευταία. Η ομοσπονδία του Αμερικάνικου πρωταθλήματος μπάσκετ ανακοίνωσε περικοπές του ανθρώπινου δυναμικού της κατά 9% την ώρα που καταβάλει τεράστιες προσπάθειες για ακόμα μεγαλύτερη επέκταση του προϊόντος της στην ασιατική αγορά με σκοπό την εξοικονόμηση χρημάτων.

Τα ίδια πάνω κάτω συμβαίνουν και στη Φόρμουλα 1. Δεν πάει πολύς καιρός από την συνέντευξη Τύπου της FIA στην οποία ανέδειξε το δυσβάσταχτο κόστος των γκραν πρι. Κι έπεται συνέχεια…

Μέσα σ’ αυτό περιβάλλον οι ομάδες της Σούπερ Λιγκας κατάφεραν να βρουν μια ομπρέλα ασφαλείας για τα επόμενα χρόνια Το ζητούμενο είναι αν τα χρήματα αυτά θα επενδυθούν για την ανάπτυξη του αθλήματος, του προϊόντος δηλαδή, ή αν θα γεμίσουν απλώς κάποιες τσέπες, δίχως ουσιαστικό αντίκρισμα. Η ΟΥΕΦΑ θέτει ένα πλαίσιο έτσι κι αλλιώς με την διαδικασία της αδειοδότησης, αλλά μήπως θα έπρεπε, μια και μιλάμε για κεντρική διαχείριση, να γίνεται κεντρικά και η διαχείριση των εσόδων; Και δεν εννοώ απλώς την μοιρασιά. Μήπως θα έπρεπε να υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας από την ίδια την Σούπερ Λιγκ ως προς την επένδυση των χρημάτων σε συγκεκριμένους τομείς; Πως εξασφαλίζεται άραγε το ζητούμενο ενός πιο ανταγωνιστικού πρωταθλήματος; Αυτά είναι ερωτήματα που θα έπρεπε ήδη να έχουν απαντηθεί. Είναι σαφές πως πρώτο μέλημα ήταν η εξασφάλιση των πόρων, αλλά δεύτερο βήμα θα έπρεπε να είναι η διασφάλιση της… συνέχειας. Αλλιώς θα μιλάμε απλώς για μια «αρπαχτή».