Σκωτσέζικο ντους reloaded

«Ουδέν καλόν αμπιγιέζ καλού», που θα έλεγε και η «Λαίδη Αντζι». Τα καλά νέα έρχονται τη μια μέρα, την επόμενη σκάνε μύτη τα στραβά. Τη στιγμή που πάνε να μπουν οι μπουλντόζες στον Βοτανικό, σπάνε οι ερπύστριες -παρ' όλο που η 21η Απριλίου είναι η μέρα που οι ερπύστριες έχουν την «τιμητική τους», για τους εντελώς λάθος και «μαύρους» λόγους.

Γίνεται γήπεδο χωρίς εμπορικό κέντρο; Και ναι και όχι, με ολίγες φουσκάλες σαν ελληνικός καφές. Σύμφωνα με το ΣτΕ, γίνεται. Σύμφωνα με την «Επιτροπή Σωτηρίας», τη μια μέρα γίνεται και την άλλη δεν πρέπει να γίνει. Σύμφωνα με τον Παναθηναϊκό, γιατί να μη γίνει; Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει ο δήμαρχος να ζητήσει συγγνώμη επειδή γίνεται -παρ' όλο που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τελικά εναντίον του γηπέδου και υπέρ του περιβαλλοντικού χώρου. Σύμφωνα με τον δήμαρχο, το γήπεδο πάει... φούστα-μπλούζα με την εμπορική εκμετάλλευση. Και σύμφωνα με τον κ. Βωβό γίνεται, αρκεί να αποζημιωθεί για τα χρήματα που έχει δώσει έως τώρα.

154 εκατομμύρια (και κάτι ψιλά...) θα ζητήσει ο κ. Βωβός, αν τελικά το γήπεδο προχωρήσει άνευ εμπορικού κέντρου. Τόσα είναι τα χρήματα που έχει δαπανήσει για να αγοράσει την έκταση, την οποία παραχώρησε στον δήμο ώστε να προχωρήσουν η τράμπα με τη Λεωφόρο και η Διπλή Ανάπλαση, η κατεδάφιση κτιρίων, η ανέγερση ενός άλλου σε προχωρημένο στάδιο.

Οσο Παναθηναϊκός και να είναι ο κ. Βωβός, δεν παύει να είναι επιχειρηματίας. Και δεν ξέρω κανέναν επιχειρηματία που να δώρισε 154 εκατομμύρια ευρώ στην ομάδα της καρδιάς του χωρίς αντίκρισμα. Η μεγαλύτερη δωρεά που θυμάμαι ήταν του Δημήτρη Μελισσανίδη, όταν δώρισε στην ΑΕΚ τον Νίκο Λυμπερόπουλο. Μέχρις εκεί. Οπότε, όποιος σπεύσει να «κακίσει» τον κ. Βωβό και να τον κακοχαρακτηρίσει, ας σκεφτεί πρώτα τι θα έκανε στη θέση του, αν είχε δώσει ένα κάρο χρήματα κι έβλεπε ότι πάνε ντουγρού για τη χωματερή.

Οπότε τώρα τι μένει; Να βάλει κάποιος το χέρι στην τσέπη, βαθιά, μέχρι τον αστράγαλο και να πληρώσει τη... λυπητερή. Οι υποψήφιοι, δύο: είτε ο Παναθηναϊκός είτε ο Δήμος Αθηναίων. Διότι όταν ο κ. Βωβός αγόρασε την έκταση και προχώρησε στις απαιτούμενες εργασίες, το έπραξε έχοντας υπ' όψιν τον νόμο που ψηφίστηκε από την πλειοψηφία της Βουλής, ο οποίος του επέτρεπε να παραχωρήσει στον δήμο τα απαιτούμενα στρέμματα και να κρατήσει τα υπόλοιπα για να τα εκμεταλλευτεί.

Αν δεν προχωρήσει η ανέγερση του Mall, πρέπει είτε να πάρει πίσω τα στρέμματα που παραχώρησε για να γίνει το γήπεδο είτε να του τα αγοράσουν. Σε ποια τιμή, όμως; Στην προ-γηπέδου ή στη μετά; Αν τα αγοράσει ο Παναθηναϊκός, σε ποια συνολικά τιμή θα φτάσει η κατασκευή του γηπέδου; Στη διπλάσια απ' ό,τι είχε υπολογιστεί; Τριπλάσια; Κι αν την αγοράσει ο δήμος, γιατί να υποχρεωθούν οι δημότες του -Παναθηναϊκοί και μη- να φορτωθούν μια τόσο μεγάλη δαπάνη στην πλάτη τους; Κάτι μου λέει ότι το ΣτΕ θα πάρει φωτιά από την πολλή δουλειά. Κι ότι το σίριαλ του γηπέδου έχει ακόμα πολλά επεισόδια.

ΥΓ.: Με αφορμή ένα κείμενο που έγραψα χθες σχετικά με τη στάση των ΠΑΟΚτσήδων απέναντί του, μου τηλεφώνησε ένας φίλος του ΠΑΟΚ από τη Θεσσαλονίκη, ο Σάββας, και μου είπε πολλά κι ενδιαφέροντα πράγματα, απ' αυτά που είναι ωραίο να συζητάς, αλλά δύσκολο να δημοσιεύσεις. Αυτό που τον ενόχλησε περισσότερο είναι κάτι συγκεκριμένο που έγραψα, ότι δηλαδή την έπεσαν στον Σαλπιγγίδη επειδή δεν είχαν το μυαλό ή τα κονέ να την πέσουν στους πραγματικούς υπεύθυνους. Μου έδωσε να καταλάβω με μια συζήτηση μισής ώρας ότι έχουν και το μυαλό και τα κονέ κι έχουν κυνηγήσει νομικά -και θα κυνηγούν μέχρι να λιώσουν οι πάγοι στην Αρκτική- τους υπεύθυνους για τα δεινά του ΠΑΟΚ.

Ακόμα διαφωνώ με τον τρόπο που φέρθηκαν στον Σαλπιγγίδη, σέβομαι όμως την αγανάκτηση που ένιωσαν και νιώθουν για όσα έγιναν τότε, για ένα κάρο ψέματα που άκουσαν, για ένα σωρό λεφτά που μάζεψαν ουσιαστικά οι ίδιοι κι ένας Θεός ξέρει πού πήγαν. Υπάρχουν τελικά πολλά πράγματα που εδώ, στο «κράτος της Αθήνας», τον μικρόκοσμό μας, τον οποίο θεωρούμε επίκεντρο του κόσμου, δεν φτάνουν ποτέ ή δεν θέλουμε να φτάσουν. Κι ό,τι κι αν «χρεώσεις» στους φίλους του ΠΑΟΚ, υπάρχουν δύο πράγματα αδιαπραγμάτευτα: ως γνήσιοι Βορειοελλαδίτες είναι μπεσαλήδες κι αγαπάνε την ομάδα τους μέχρι τα μπούνια.