Το ποτήρι έσπασε (part 2)

Για το part 1, κάντε κλικ εδω

Περίληψη προηγουμένου...

Ο νεαρός συνάδελφος μπήκε στο υπόγειο και σκόνταψε πάνω σε μια καρέκλα. Ζήτησε άδεια και του είπα να επιστρέψει την Τρίτη του Πάσχα. Προσπάθησα να φάω το μπιφτέκι μου αλλά εμφανίστηκε μπροστά μου Άγγελος Κυρίου. Με κατηγόρησε επειδή δεν έκανα νηστεία και μου πέταξε το ποτήρι με το ουίσκι στον τοίχο.

Κοίταξα το ποτήρι μου που είχε γίνε χίλια κομμάτια. Ένιωσα θυμό να με κατακλύζει. «Δεν έπρεπε να το κάνεις αυτό Άγγελε Κυρίου» γρύλισα και τον κοίταξα στα μάτια.

Και τώρα η συνέχεια…

Έξω από το παράθυρό ακουγόταν ο πένθιμος ήχος της καμπάνας. Σιωπή είχε απλωθεί στο δωμάτιο. Ο Άγγελος είχε σταθεί κάτω από το παράθυρο ενώ η λευκή λάμψη που έβγαζε, έκανε το χώρο πιο φωτεινό και από δωμάτιο ψυχιατρείου.

«Ήρθε η ώρα να πληρώσεις για τις αμαρτίες σου ανόητε» είπε η φτηνή απομίμηση του Γκάνταλφ.
Προφανώς κάποιος με είχε καρφώσει. Ο Άγγελος ήταν βαλτός. Είχε έρθει για συγκεκριμένο λόγο. Είχα αποκτήσει πολλούς εχθρούς τελευταία, αλλά δεν είχα φανταστεί ότι οι πολέμιοι μου ανήκαν και σε ανώτερα επίπεδα από το ανθρώπινο.

«Αν συνεχίσεις έτσι, η τιμωρία σου θα είναι μια αιωνιότητα στις φλόγες της κολάσεως». Δεν μου φάνηκε και τόσο κακή ιδέα, «Ωραία, πότε ξεκινάμε;».

Με μια απότομη κίνηση με άρπαξε και βρεθήκαμε έξω από το δωμάτιο. Πετούσαμε. «Άσε με κάτω ρε, δεν μπορώ τα ύψη» φώναξα. Του είχα πει ψέματα αφού δεν είχα κανένα πρόβλημα με τα ύψη. Ακόμα υπάρχει στον τοίχο μου το τιμητικό δίπλωμα με την επιγραφή «Ο καλύτερος τύπος που έκανε ποτέ bungee-Jumping στην ιστορία των καλύτερων τύπων που έκαναν ποτέ bungee jumping».

«Δεν έχεις να πας πουθενά. Θα τα δεις όλα από ψηλά και τότε η γνώμη σου θα αλλάξει». Είδαμε μια τεράστια ουρά από αυτοκίνητα. Πρέπει να ήταν τα διόδια στην Αθηνών-Κορίνθου. Απλωνόταν σε μήκος 6-7 χιλιομέτρων. «Κοίτα τους καλά. Αυτοί είναι καλοί άνθρωποι. Πηγαίνουν να γιορτάσουν το Πάσχα»

«Έτσι θα με πείσεις; Με τους τύπους που πάνε να φάνε το αρνάκι με θέα; Που λιμοκτονούν όλη την εβδομάδα για να πάρουν την Κυριακή χρυσό μετάλλιο στο άλμα εις κρέας;». Τον ξεμπρόστιασα. Δεν είχε τι να πει.

«Οι άνθρωποι τιμούν τις παραδόσεις. Έτσι έρχονται σε επαφή με το παρελθόν και φτιάχνουν ένα καλύτερο μέλλον. Βασισμένο σε αξίες. Με γερά θεμέλια» είπε ο Άγγελος Κυρίου.

«Και τι σχέση έχει το μπιφτέκι με τα θεμέλια του μέλλοντος; Μήπως το μέλλον θα είναι για τα μοσχάρια; Δηλαδή αν φάω κρέας το μέλλον που ονειρεύεστε δεν θα υπάρξει ποτέ;».

Η συζήτηση είχε ξεφύγει από τα όρια του διαλόγου και είχε γίνει μια ανταλλαγή λεκτικών πυρών. Ό,τι και να μου έλεγε έπαιρνε μια πληρωμένη απάντηση. Συνεχίσαμε να αιωρούμαστε για αρκετή ώρα ακόμα. Από παντού ακούγονταν πένθιμες καμπάνες. Ήταν η τέλεια μουσική επένδυση για το τέλος που είχα στο μυαλό μου. Και το τέλος δεν θα ήταν καλό για τον Άγγελο Κυρίου αφού όποιός ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες. Και στο συγκεκριμένο θέμα ήμουν η κότα. Και κανείς δεν ανακατεύεται με τα πίτουρα μου.

Είχε νυχτώσει. Προσγειωθήκαμε ξανά στο υπόγειο. Έπαιζα ξανά εντός έδρας και δεν είχα σκοπό να ανέχομαι για πολύ ώρα ακόμη την αναίδεια του Άγγελου. Η σκακιέρα είχε στηθεί. Τα πιόνια βρίσκονταν στη θέση τους.
Ο Άγγελος ξεκίνησε το τελευταίο του παραλήρημα. «Από εδώ και πέρα θα υπακούς. Από εδώ και πέρα θα σέβεσαι. Από εδώ και πέρα θα βρίσκεσαι υπό στενή παρακολούθηση. Το παραμικρό στραβοπάτημα θα σε οδηγήσει στο αδιέξοδο της ανυπαρξίας». Στεκόταν κάτω από το παράθυρο. Το παράθυρο ήταν ανοιχτό…

«Τώρα πες 10 φορές το Πάτερ ημ…» δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την πρόταση του. Έξω από το ανοιχτό παράθυρο πέρασε ο καθημερινός επισκέπτης. Ο Σκύλος. Τον κατούρησε στο κεφάλι και ο Άγγελος Κυρίου έχασε το φως του και μαζί την λάμψη του. Κινήθηκα αστραπιαία. Τον έβαλα σε μια μαύρη σακούλα και τον τύλιξα με σύρμα. Άνοιξα την πόρτα της ντουλάπας και τον πέταξα μέσα. Επέστρεψα στο γραφείο μου και έφαγα το μπιφτέκι μου.

Έβγαλα από το μπαρ το εφεδρικό ποτήρι. Έβαλα μέσα ουίσκι με λίγο πάγο και κόκα-κόλα και κάθισα στην πολυθρόνα μου. «Δεν μπορώ να τον κρύψω για πολύ καιρό εδώ» σκέφτηκα και άνοιξα το ραδιόφωνο. Έπαιζε Πέτρο Γαϊτάνο. Το έκλεισα και πάτησα το play στο στερεοφωνικό.



ΤΕΛΟΣ

Υ.Γ. Την Τρίτη του Πάσχα θα δημοσιευθεί το ένατο και τελευταίο μέρος του Volume 1 της Πόλης του Κακού.

Προσευχές, μετάνοιες, λιτανείες και εξομολογήσεις στο: Deepthoughts2008@hotmail.com