Για να μην τρελαθούμε

Ακόμα και στις καλύτερες των εφημερίδων μερικές φορές γίνονται λάθη. Κάποια φωτογραφία δημοσιεύεται με λάθος λεζάντα, σε κάποιο κείμενο εμφανίζεται η λέξη «κρούφτηρος» και σπάνια ένας τίτλος πηγαίνει πάνω από το λάθος κείμενο. Υποθέτω το «Πόσα θες να μας τρελάνεις;» που εμφανίστηκε χθες ως τίτλος στο ρεπορτάζ του Ηρακλή για το θέμα του Μαρκές αφορούσε τη συνάντηση της διοίκησης του ΠΑΟΚ με τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Η τεκμηρίωση είναι εύκολη.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο Βενιζέλος είπε: «Στον αθλητισμό φαίνονται οι μεγάλες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες που υπάρχουν στη χώρα μας». Μια de profundis παρατήρηση, διότι έτσι και βρεθείς στη «Ράμπα» και δεις τον Βαρδινογιάννη να παρκάρει το αμάξι με τη σωματοφυλακή του και στους Αγίους Αναργύρους και δεις τον Χαρούλη τον 72άρη να παρκάρει το παπάκι του δεν μπορείς να καταλάβεις τη διαφορά. Ευτυχώς, που υπάρχει και το ποδόσφαιρο και μπορούμε να καταλάβουμε τις ανισότητες.

«Εχει λοιπόν μεγάλη σημασία να υπάρχουν ίσοι κανόνες και να μπορεί η ελληνική περιφέρεια, να μπορεί η Βόρεια Ελλάδα, να νιώθει ότι μετέχει ισότιμα σε αυτό το αθλητικό γίγνεσθαι, που είναι μια μεγάλη κοινωνική δραστηριότητα, η οποία έχει μεγάλη σημασία για την κοινωνική μας συνοχή». Εχει κανείς αντίρρηση; Αφού, λοιπόν, δεν ακούω «εγώ», ας γράψω και το τέλος της ομιλίας του ηγέτη. «Ετσι θα είμαι πάντα πρόθυμος να ακούω πληροφορίες και να πω τη γνώμη μου σε όλες τις ομάδες που έχουν ανάγκη».

Πώς λοιπόν ερμηνεύει η διοίκηση του ΠΑΟΚ τις προθέσεις του Βενιζέλου; «Μας δήλωσε την αμέριστη συμπαράστασή του. Μας υποσχέθηκε ότι θα βοηθήσει. Ο ΠΑΟΚ δεν θέλει να του χαριστεί κάτι. Ο ΠΑΟΚ θέλει ίσους όρους. Κάνουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να προχωρήσουμε το θέμα. Ζητούμε ρύθμιση για την απαλλαγή των χρεών».

Πριν λοιπόν τρελαθούμε τζάμπα, υποσχέθηκε κάτι ο Βενιζέλος; Οτι θα «ακούει πληροφορίες και θα δίνει τη γνώμη του σε όλους», είπε. Δεύτερον το «ίσος» από την κερατένια τη γλώσσα που μιλάμε δεν πάει μόνο του. Λέει λοιπόν ο Βιολίδης: «Ο ΠΑΟΚ θέλει ίσους όρους με τη ρύθμιση του Ολυμπιακού επί Κοσκοτά», και το καταλαβαίνουμε. Λέει «ίσους όρους με την ΑΕΚ όταν είχε μπει στο 44», και επίσης το καταλαβαίνουμε.

Λέει «θέλει ίσους όρους με κάθε ομάδα που είχε ευνοϊκή ρύθμιση στο Δημόσιο», και ούτε έτσι υπάρχει πρόβλημα. Αλλά «ίσος» χωρίς «με αυτόν» είναι δύσκολη έννοια ακόμα και για πολιτικό να την καταλάβει. Και τέλος «ρύθμιση για απαλλαγή» τι σημαίνει in greek; «Απαλλαγή» και δεν θέλουμε να πούμε σκέτη τη βρόμικη λέξη και βάζουμε και το «ρύθμιση»;

Και τώρα υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα. Πρέπει να βρω γιατί πάνω από το θέμα του Μαρκές στον Ηρακλή τίτλος ήταν «Θετικός ο Βενιζέλος». Δύσκολο αλλά από το «ίσος χωρίς άλλον» πιο εύκολο θα είναι…


Ποιες ιστορίες τζόγου αρέσουν στο κοινό; Οι ιστορίες που ένα γοητευτικό κάθαρμα, παρέα με μια ομάδα από διαφορετικούς χαρακτήρες, ανακαλύπτουν την τρύπα στο σύστημα της ρουλέτας, του μπακαρά, του μπλακ τζακ και τινάζουν την μπάνκα του καζίνο στο τσακ, πριν ο σατανικός διευθυντής ανακαλύψει το κόλπο. Οι ιστορίες που ο πρωταγωνιστής ανακαλύπτει ότι το γαϊδούρι που θα τρέξει στην έβδομη ιπποδρομία του Μπελμόντ είναι ο αδάμαστος ίππος «Σιμπεμόλ», που με αλογοπροσωπία θα υποδυθεί το γαϊδούρι για να βγει πρώτο και να μαζέψει το πακέτο του ιπποδρόμου.

Οι ιστορίες με τραπέζια ρουλέτας που από κάτω έχουν μαγνήτες για να τραβάνε την μπίλια, με συνεργάτες του Γκολντφίνγκερ στον όγδοο όροφο του ουρανοξύστη που κοιτάνε με κιάλια τα χαρτιά του Τζέιμς Μποντ που παίζει στην άκρη της πισίνας, με «Ταραμάδες» που μπορούν να μετράνε τα φύλλα στο μπλακ τζακ κάνοντας το καζίνο να στέλνει τους μπράβους για να τους πετάξουν έξω. Ο κόσμος γουστάρει να διαβάζει και να ακούει ιστορίες με στημένα παιχνίδια, με φοβερά κόλπα που έκαναν ανθρώπους εκατομμυριούχους σε τρεις ώρες με μαγκιές και εξυπνάδες. Αυτό, όμως, που γουστάρει ο κόσμος να μαθαίνει στον τζόγο, ότι δηλαδή υπάρχουν άνθρωποι που βρήκαν κόλπα για να γελάσουν το σύστημα, πρώτοι από όλους το ξέρουν οι άνθρωποι που ελέγχουν το παιχνίδι. Για τα καζίνο ο Τάραμας είναι τόσο πολύτιμος, που αν δεν υπήρχε θα τον είχαν κατασκευάσει.

Ολα τα παραπάνω μετά το ματς του Πανθρακικού με τον Λεβαδιακό, που την προηγούμενη εβδομάδα ήταν το ματς-σκάνδαλο της αγωνιστικής, με τον αγώνα να βγαίνει από το κουπόνι του στοιχήματος από την Παρασκευή. Η διαφήμιση για τον ΟΠΑΠ πρέπει να ήταν μεγαλύτερη από χίλια τηλεοπτικά λεπτά μηνυμάτων. Σήμερα χιλιάδες κορόιδα θα ακούνε τι τους είπε ο περιπτεράς και ο ταξιτζής για να ακουμπήσουν τα λεφτά τους σε διάφορες «σίγουρες» πληροφορίες. Τόσο σίγουρες όσο σίγουρο ήταν ότι ο Τιτανικός θα έμπαινε στο λιμάνι της Νέας Υόρκης.

Εχοντας φάει κάποιες εκατοντάδες ώρες σε δημοσιογραφικά γραφεία, που, όπως ο πόλεμος, μερικά λεπτά δράσης πρέπει να επενδυθούν με ατελείωτες ώρες παπαρολογίας, έχοντας ζήσει τον τζόγο στην Ελλάδα από την κυπριακή Κρόνος, με τα κουπόνια να δημοσιεύονται στις εφημερίδες και τα λεφτά να εισπράττονται στα γραφεία, μέχρι το Πάμε Στοίχημα και την εισβολή του Ιnternet στον τζόγο, έχοντας δει δύο φούχτες συναδέλφους να χρωστάνε δύο χιλιάδες φούχτες λεφτά παίζοντας στοιχήματα με «στημένα» ματς που δεν είχαν στηθεί ή το στήσιμο ήταν στον παίκτη, μπορώ να διαβεβαιώσω ένα πράγμα: δεν ξέρω κανένα δημοσιογράφο που να είναι πλούσιος από πληροφορίες.

Ξέρω ένα μάτσο δημοσιογράφους που λένε: «Μου το είχε πει ο τάδε ότι θα ερχόταν 2-1». Μόνο που το λένε όταν είναι πολύ αργά για να το παίξεις. Ξέρω επίσης ακόμα περισσότερους που σου δίνουν ένα «σίγουρο», όταν από μόνο του το ματς έτσι θα ερχόταν. Στα τόσα χρόνια έχω ακούσει άπειρα ματς να δίνονται και σχεδόν όλα να βγαίνουν. Ολα, όμως, όταν το ματς είχε τελειώσει. Επίσης έχω ακούσει όλες τις ιστορίες για ματς που παίχτηκαν «2 στο ημίχρονο, 1 τελικό, με πρώτο σκόρερ στο ματς τον Κατσιμπούλα και τελικό σκορ 7-6» που όλο μαζί δίνει 9.196 ευρώ για κάθε ευρώ που παίχτηκε. Περιμένω, όμως, έναν να μου πει «τώρα το παίζω» για να δω το σάιτ να δέχεται τέτοιο στοίχημα με ποντάρισμα πάνω από τα πέντε λεπτά.

Φυσικά υπάρχουν ματς που το αποτέλεσμα δεν είναι ακριβώς καθρέφτης της δυναμικότητας των ομάδων. Για παράδειγμα, αν παιζόταν στην αρχή της σεζόν το Πανθρακικός – Λεβαδειακός δεν νομίζω ότι θα είχε φτάσει στο σημείο το «διπλό» να πληρώνει 1,24 όπως συνέβη στην Betfair, σύμφωνα με mail του αναγνώστη Δ.Τ. Αλλά μισό λεπτό. Τριακόσια χρόνια κλέφτικα στο ελληνικό ποδόσφαιρο πριν βγει το Στοίχημα τους βαθμούς τούς έπαιρνε η ομάδα που τους είχε ανάγκη. Είτε από αδιαφορία της άλλης, είτε στο παρακαλετό μεταξύ των παικτών, είτε στις ανταλλαγές βαθμών ανάμεσα στους ιδιοκτήτες.

Το 1962 –αν θυμάμαι καλά– ο Ολυμπιακός ήρθε ισόπαλος με τον Εθνικό στο Καραϊσκάκη δίνοντας στον συμπολίτη του τον βαθμό που χρειαζόταν για να σωθεί. Με μια τέτοια λοιπόν λογική και πρακτική στο ποδόσφαιρο είναι τόσο δύσκολο για έναν μέτριο γνώστη των παραδόσεων στην Ελλάδα να έχει φαβορί το «διπλό» στην Κομοτηνή; Ωραία, ένα εκατομμύριο παίχτηκε στο «διπλό» του Λεβαδειακού στην Betfair. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιοι επίσης πονηροί πίστεψαν ότι το «διπλό» δεν θα έρθει; Και αν ερχόταν «Χ» που την προηγούμενη εβδομάδα όλοι έλεγαν ότι θα τελειώσει το ματς, πάλι τα ίδια δεν θα γράφαμε;


Ολα τα προαναφερθέντα, όμως, δεν αναιρούν την υποχρέωση του ΟΠΑΠ να ανακοινώσει πώς βγαίνουν ματς από το κουπόνι. Από το παίξιμο, που αν είναι έτσι ας μάθουμε τον μηχανισμό, ή από πληροφορίες, που αν είναι έτσι θα πρέπει να μας πει ο Χρήστος Χατζηεμμανουήλ με τι μεθόδους βρίσκει πληροφοριοδότες. Γιατί να μπαίνουν οι πληροφοριοδότες με το ΑΣΕΠ μου φαίνεται κομμάτι δύσκολο...