Αστραπή χωρίς βροντή

Το τελευταίο πράγμα που άκουσα για τον ΠΑΟΚ πριν από τον σαββατιάτικο αγώνα του με τον Παναθηναϊκό ήταν ένα ειδησάριο-σοκ (τηρουμένων των αναλογιών): «Το παράτησε και ο μικρός, ο Γαλαζούλας», μου είπε κάποιος φίλος. «Είδε ότι στην ομάδα δεν υπήρχε μέλλον και προτίμησε να αφοσιωθεί στις σπουδές του».

Εκεί έφτασε λοιπόν ο άλλοτε κραταιός ΠΑΟΚ; Τέτοια κατάντια; Να αποχωρεί αποκαρδιωμένο από τις τάξεις του ένα 21χρονο παιδί που μόλις είχε ανοίξει την πόρτα της πρώτης ομάδας; Ο Κάρολος Γαλαζούλας πρόφτασε να πατήσει το παρκέ σε 5 αγώνες της φετινής Α1 και να αφήσει για παρακαταθήκη ένα μονάκριβο τρίποντο, στη μοναδική του απόπειρα...

Ακολούθησε η «βόμβα» του Σαββατόβραδου, η απρόσμενη νίκη επί του πέρα για πέρα αδιάφορου Παναθηναϊκού. Αστραπή χωρίς βροντή, εδώ που τα λέμε. Αυτό το αποτέλεσμα δεν κουβαλάει το παραμικρό αντίκρισμα, πέρα από την πιθανότατη πια συμμετοχή του ΠΑΟΚ στα πλέι οφ. Αν ζούσαμε στην Αμερική, αυτή η πρόκριση θα συνοδευόταν από τυμπανοκρουσίες.

Εδώ όμως είναι Ελλάντα, όχι παίξε-γέλασε. Τι θα πάει να κάνει ο ΠΑΟΚ στα πλέι οφ απέναντι στον Παναθηναϊκό ή στον Ολυμπιακό; Περισσότερο ταλαιπωρία ενέχει αυτή η εμπλοκή για παίκτες, προπονητή και οπαδούς, παρά χαμόγελα. Αν μη τι άλλο, θα ήταν πιο εύκολο να κρατήσει ο Γιώργος Καλαφατάκης στην Πυλαία 7-8 αθλητές μέχρι τις 25 Μαΐου (οπότε ολοκληρώνεται η κανονική περίοδος), παρά να τους πείσει να επιστρέψουν στο παρκέ μετά το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας και να μείνουν στις επάλξεις μέχρι τις 8 του Μάη...

Οι πιο κυνικοί πιστεύουν ότι ο ΠΑΟΚ θα βρισκόταν σε καλύτερη μοίρα αν αγωνιζόταν τώρα στην Α2: ότι θα είχε συσπειρώσει τις «δημοκρατικές δυνάμεις» που κινούνται γύρω του με τον ίδιο περίπου τρόπο που συσπείρωσε τις αντίστοιχες δικές του ο ποδοσφαιρικός Αρης μετά τον υποβιβασμό του. Το βέβαιο είναι ότι το πέρασμα του Δημήτρη Δρόσου θυμίζει τυφώνα σαν αυτούς που κάθε χρόνο ισοπεδώνουν τα άμοιρα νησάκια της Καραϊβικής. Πόσοι έχουν μείνει στις πολεμίστρες από εκείνους που φόρεσαν γαλόνια στο ξεκίνημα της περιόδου; Δυο-τρεις έμπειροι Ελληνες παίκτες που ελπίζουν ότι με κάποιο τρόπο θα κατοχυρώσουν τα δεδουλευμένα τους, ορισμένοι πιτσιρικάδες και... ο Τομάσεβιτς.

Συμπτωματικά, ο πολύπειρος Σέρβος ήταν ο πρώτος που αμφισβητήθηκε όταν βασίλευε ακόμα η αισιοδοξία! Στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό ο Ντέγιαν και οι τελευταίοι των Μοϊκανών υπενθύμισαν πόσο βάρος έχει ακόμα αυτή η φανέλα και πόσο μετράει ο κόσμος που την προσκυνάει. «Εμείς οι αθλητές αγαπάμε τον ΠΑΟΚ πολύ περισσότερο απ' όσο μερικοί από τους ανθρώπους που υποτίθεται ότι τον υπηρετούν από εξωγηπεδικά πόστα», έμπηξε μαχαίρι στην καρδιά όσων ακόμη διαθέτουν φιλότιμο.

Ναι, αυτή είναι η κατάντια του ΠΑΟΚ: να τον πονάει περισσότερο ένας 36χρονος λεγεωνάριος που πρωτοφόρεσε τη φανέλα του πριν από 8 μήνες παρά οι παράγοντές του. Και να προτιμούν το ταμείο ανεργίας 20χρονοι αθλητές που μόλις διέσχισαν το κατώφλι της επαγγελματικής ομάδας...