Πανδαισία ποδοσφαίρου

Στο ελληνικό πρωτάθλημα μέσα σε μία σεζόν έχουμε την κατά Μαρξ ιστορία της ανθρωπότητας. Ξεκινάμε με τη φεουδαρχία, που οι νίκες παίρνονται με το όνομα και κληρονομικά, συνεχίζουμε με τη βιομηχανική επανάσταση, που οι καπιταλιστές συσσωρεύουν τον πλούτο, και έπειτα από ένα σύντομο πέρασμα από τον σοσιαλισμό, που ο καθένας αμείβεται ανάλογα με την εργασία του, καταλήγουμε στον κομμουνισμό, που ο καθένας αμείβεται ανάλογα με τις ανάγκες του.

Χρειάζεται βαθμό ο Λεβαδειακός με τον Πάνθρακα; Θα τον πάρει και μάλιστα δύο στην καβάντζα για να καταλάβει την τελειότητα του συστήματος. Χρειάζεται βαθμούς η Λάρισα; Τους παίρνει στο Καραϊσκάκη. Αλλά δεν χρειάζεται και ο Αρης; Να τους πάρει κι αυτός. Και μόνο κάτι σταγονίδια, κάτι κατάλοιπα του παρελθόντος που δεν έχουν μέλλον στη νέα εποχή παραμένουν στο μηδέν κι εξαφανίζονται. Μέσα στη συνηθισμένη για την εποχή πανδαισία από ομορφιές του ποδοσφαίρου, ο Πανσερραϊκός και ο ΟΦΗ αποχαιρέτησαν την κατηγορία.

Το επόμενο συμπέρασμα από το τέλος του φετινού πρωταθλήματος είναι ότι απ' όπου κι αν τραβήξεις τα πλέι οφ, κάποιο κενό θα αφήνουν. Πέρυσι το κενό βρισκόταν στις μεγάλες διαφορές βαθμών, που τελείωσαν την κούρσα για τη δεύτερη θέση πριν από το τέλος της. Φέτος το πρόβλημα είναι ότι είτε χάνουν είτε κερδίζουν, οι τρεις πρώτες ομάδες θα ξεκινήσουν με διαφορά ενός βαθμού. Οπότε απουσία πραγματικού ενδιαφέροντος το δημιουργούμε μόνοι μας. «Αγωνία μέχρι την τελευταία αγωνιστική για την κατάκτηση της πέμπτης θέσης».

Πράγματι η μισή Ελλάδα γυρίζει άυπνη σαν τα ζόμπι από την αγωνία τι θα κάνουν ο Αρης και η Λάρισα την τελευταία αγωνιστική. Θα μπορέσει η Λάρισα να νικήσει τον Λεβαδειακό, που παίζει για την ιστορία του; Ακόμα περισσότερο, θα μπορέσει ο Αρης να νικήσει τον λυσσασμένο Πάνθρακα, που με τον πρώτο χρόνο γράφει τη δική του ιστορία; Και ακόμα περισσότερο, θα ικανοποιηθεί η επιθυμία του Σωκράτη Κόκκαλη να έρθει ο Ούρκο Πάρντο στον Ολυμπιακό ή η μεταγραφή του θρυλικού αναπληρωματικού πορτιέρο της Ραπίντ Βουκουρεστίου θα γίνει η αιτία της απομάκρυνσης του Βαλβέρδε;

Με το που διάβασα το ρεπορτάζ ότι ο Σωκράτης και ο Ερνι μιλήσανε για τις μεταγραφές του επόμενου χρόνου και ότι ο πρόεδρος ανέφερε για τη θέση του τερματοφύλακα τον Πάρντο, κράτησα την αναπνοή μου μέχρι να διαβάσω την απάντηση του Βαλβέρδε. Αμ δε… Ούτε γράμμα ούτε ένα τηλεφώνημα ο Ισπανός. Ούτε καν τη βασκική κραυγή ενθουσιασμού «χιχιξχιούμ». Οπότε ο πρόεδρος τράβηξε το χέρι, η συμφωνία δεν έγινε και εγώ στη θέση του Σωκράτη ούτε θα το ξαναμίλαγα το θέμα. Αντε τώρα με τον αγέλαστο τον Ισπανό, που του δίνανε τον Πάρντο κι αυτός τον κοίταζε στα δόντια.