Ιστορικές νίκες για δύο, χαρά για έναν...

Λοιπόν, κατά τις ημέρες εκείνες γίνονταν απεργίες, αλλά το αίτημα δεν ήταν να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι τα σπασμένα κάποιας οικονομικής κρίσης, όπως η σημερινή. Οι κινητοποιήσεις στρέφονταν εναντίον του «άρθρου 4», με το οποίο η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου περιόριζε το δικαίωμα της απεργίας στο Δημόσιο. Κατά τις ημέρες εκείνες στα βρετανικά charts δέσποζαν οι –ξεχασμένοι σήμερα– Spandau Bullet, ο Michael Jackson με το «Thriller» και ο David Bowie με το «Let's Dance». Για ποια εποχή μιλάμε; Για το τέλος Μαΐου του 1983, όταν η Λάρισα πέτυχε την πρώτη –και μέχρι χθες μοναδική– νίκη της επί του Ολυμπιακού στην έδρα των «ερυθρολεύκων».

Τι συνέβαινε, όμως, την εποχή που ο Αρης γευόταν την πρώτη –και μέχρι χθες μοναδική– εκτός έδρας νίκη του επί της ΑΕΚ; Εκείνες τις ημέρες του Φεβρουαρίου του 1989 η Ελληνική Αστυνομία αναζητούσε όχι ένα γνωστό δραπέτη στυλ Παλαιοκώστα, αλλά ένα διάσημο φυγόδικο. Τον Θ. Νάσιουτζικ. Εξαιτίας του σκανδάλου Κοσκωτά, μπλεξίματα με τη Δικαιοσύνη είχε ο Γ. Λούβαρης, προσωπικός φίλος του πρωθυπουργού Α. Παπανδρέου. Στα βρετανικά charts κυριαρχούσαν οι New Order, αλλά και δύο δίσκοι του Roy Orbison, ο οποίος δύο μήνες πριν μας είχε «αφήσει χρόνους».

Η φράση «λες και ήταν χθες» μάλλον δεν ταιριάζει στα πρώτα –και μέχρι χθες μοναδικά– επιτεύγματα της Λάρισας και του Αρη επί του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ, αντιστοίχως. Θερμές ευχαριστίες στον μετρ της στατιστικής Ευάνθη Γκόγκουλη που μας γνωστοποίησε τις ημερομηνίες των αντίστοιχων αγώνων. Μια και τελειώσαμε το ξεφύλλισμα του Ιστορικού Λευκώματος της εφημερίδας «Καθημερινή» και του βιβλίου του μουσικού περιοδικού ΝΜΕ, δεν μένει παρά να συνομολογήσουμε πόσο σκληρό είναι ενίοτε το ποδόσφαιρο...

Γιατί σκληρό; Πρώτον, διότι από τις δύο ομάδες που χθες πέτυχαν νίκες, τις οποίες η ίδια η στατιστική αναγορεύει σε ιστορικές, η μία χαίρεται... λίγο. Με την ανταγωνίστρια (στη μάχη για μία θέση στα πλέι οφ) Λάρισα να αντιμετωπίζει, τώρα, τον ξένοιαστο Λεβαδειακό, ο Αρης μοιραία νοθεύει την ευφορία που προκύπτει από το 1-0 στο ΟΑΚΑ με βασανιστικές σκέψεις. «Αχ, και να μην είχαμε σκοντάψει εκεί, αχ, και να μην είχαμε πετάξει βαθμούς με την Ξάνθη» κ.λπ., κ.λπ. Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο δικαιούμαστε να διαγνώσουμε σκληρότητα στη «συμπεριφορά» της μοίρας είναι ο εξής: από τις δύο χθεσινές ιστορικές νίκες, περισσότερο εντυπωσιακή ήταν αυτή του Αρη.

Αυτός αντιμετώπιζε μια ομάδα, την ΑΕΚ, που μπορεί να μη θεωρούσε ζήτημα «ζωής ή θανάτου» τη νίκη, αλλά δεν σνομπάρει κιόλας τη συγκομιδή βαθμών εν όψει πλέι οφ. Ο Ολυμπιακός, όμως, είχε απόλυτη άνεση να παραταχθεί με τη συγκεκριμένη ενδεκάδα που είδαμε και να απολαμβάνει... χαλαρά το πανηγυρικό κλίμα και τις χορογραφίες της κερκίδας. Η χαλαρότητα «καλά κράτησε» μέχρι τέλους –κι ας μπήκαν ο Γκαλέτι με τον Ντιόγο. Ετσι, για να 'χουμε να συζητάμε μήπως οι «ερυθρόλευκοι» είχαν «προτιμήσεις» ως προς το ποια ομάδα θα μπει στα πλέι οφ.

Επειδή καθένας κοιμάται όπως στρώνει, η σκληρότητα της χθεσινής ημέρας (σε βάρος του Αρη) δεν ισοδυναμεί, ντε και καλά, με αδικία. Αντιθέτως, ο σταθερός και ορθολογιστής ΠΑΟΚ δικαιούται να θεωρεί ότι τον αδικεί όχι αυτή καθαυτή η θέσπιση των πλέι οφ, αλλά ο καθορισμός του φετινού συντελεστή που μειώνει δραματικά τους καρπούς προσπαθειών μιας ολόκληρης σεζόν. Διότι όταν έχεις από την ΑΕΚ διαφορά οκτώ βαθμών και –με τα ισχύοντα έως τώρα– για τα πλέι οφ εξασφαλίζεις πλεονέκτημα ενός και μοναδικού πόντου, ε, πώς να το κάνουμε, το πράγμα φαντάζει κάπως ετεροβαρές. «Μα εάν η ΑΕΚ καιγόταν για βαθμούς ίσως να έπαιζε κάπως καλύτερα χθες», θα πει κάποιος.

Ισως. Απλή εικασία. Μα κι αν τη δεχθούμε, θα προσκρούσουμε σε μία απορία: τα πλέι οφ δεν «εγκαθιδρύθηκαν» με τη (βασική) προσδοκία ότι θα τονώσουν το ενδιαφέρον περισσότερων αγώνων στην «τελική ευθεία» της κανονικής περιόδου; Τα πράγματα ήρθαν έτσι ώστε –με υπαιτιότητα και του φετινού βαθμολογικού συντελεστή– ακόμη και τα τελευταία ματς του ΠΑΟ και της ΑΕΚ στη regular season να μη θεωρούνται απολύτως «καυτά».

Κατά τα άλλα, ο Πανσερραϊκός και ο Θρασύβουλος –παρά τη χθεσινή βαριά του ήττα– αποχαιρετούν τη μεγάλη κατηγορία με απόλυτη αξιοπρέπεια: εδώ και καιρό εμφανίζονται αξιόμαχοι σε κάθε παιχνίδι, μολονότι οι ελπίδες σωτηρίας τους ήταν ανύπαρκτες ή ελάχιστες. Ιδανική παρακαταθήκη για κάθε μελλοντική προσπάθεια επανόδου.