Μονή - διπλή... ταρίφα

Το θέμα των ταξί στη χώρα μας πάντα είναι προς συζήτηση. Για τις τιμές που ισχύουν, για τον τρόπο λειτουργίας, για το επίπεδο εξυπηρέτησης, για την ασφάλεια των εργαζομένων. Ενα επάγγελμα με το οποίο δεν ασχολούνται μόνο οι επαγγελματίες του είδους αλλά και όσοι θέλουν μια δεύτερη δουλειά για να συμπληρώσουν το εισόδημα, χωρίς να είναι απαραίτητα κακό αυτό.

Οπως σε όλα τα επαγγέλματα έτσι και σε αυτό υπάρχουν ευσυνείδητοι που σε πάνε όπου θέλεις, από τον πιο σύντομο δρόμο, που δεν χρεώνουν «τρελά» λεφτά τους τουρίστες, που είναι περιποιημένοι σε εμφάνιση, που φροντίζουν το αυτοκίνητό τους σαν να είναι ένα έπιπλο σπιτιού. Που είναι ευγενικοί με τους πελάτες και που δεν ανάβουν τσιγάρο αν δεν σε ρωτήσουν πρώτα αν ενοχλεί, που λειτουργούν τον κλιματισμό το καλοκαίρι χωρίς να λένε ότι υπάρχει έξτρα χρέωση επειδή καίει παραπάνω πετρέλαιο!

Υπάρχουν βέβαια και οι άλλοι, ευτυχώς ολοένα και λιγότεροι, που με σηκωμένη σημαία σε ρωτούν πού πας και μόλις τους πεις σου τονίζουν ότι αλλάζουν βάρδια σε ένα τέταρτο και δεν προλαβαίνουν. Υπάρχουν κι εκείνοι που ενώ βιάζεσαι αδιαφορούν και σταματούν σε όποιον σηκώσει το χέρι του στον δρόμο, χωρίς καν να ρωτήσουν αν θέλεις να πάρει κι άλλον πελάτη, θεωρώντας το αυτονόητο. Αλλωστε «στον δρόμο μας είναι…».

Παντού θα βρεις σωστούς ή τυχαίους επαγγελματίες με το κινητό στο ένα χέρι, με το άλλο να στρίβουν τσιγάρο και με το πόδι να κρατούν ευθεία το τιμόνι. Προσωπικά έχω συναντήσει ταξιτζήδες που έκαναν περιουσία από τη δουλειά τους, αλλά κι άλλους που παίζουν το μεροκάματο στοίχημα και καζίνο. Ολοι αυτοί, όμως, βρίσκονται στο ίδιο καθεστώς, οδηγούν το ίδιο χρώμα αυτοκινήτου (κίτρινο, μπλε, κόκκινο κ.ά. ανά περιοχή), έχουν περίπου την ίδια αγωνία για την είσπραξη και τον ίδιο φόβο για τη νύχτα. Εχουν δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις.

Τα ταξί στην Αθήνα ανανεώθηκαν σε στόλο με τα κίνητρα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και μπήκαν σε τάξη στο νέο αεροδρόμιο. Λειτουργούν καλύτερα πλέον τα ράδιο-ταξί, αλλά προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν. Τώρα με την αύξηση της μονής και διπλής ταρίφας, ρυθμίζεται ένα αίτημα, όπως εν μέρει και η πιλοτική εφαρμογή της κίνησης (χωρίς επιβίβαση – αποβίβαση) στους λεωφορειοδρόμους -όχι σε ώρες αιχμής.

Πάντως δεν αυξάνεται η σημαία ούτε η χαμηλότερη διαδρομή ούτε ο συντελεστής μεταφοράς προσώπων και αποσκευών από αεροδρόμιο και λιμάνια. Επειδή μίλησα με ταξιτζήδες, η μεταφορά σε ώρες αιχμής με πολύ χαμηλές ταχύτητες και συχνά σταμάτα – ξεκίνα, ελάχιστη επιβάρυνση θα έχει στον πελάτη. Η διαφορά, ίσως μεγάλη, θα φαίνεται στους άδειους δρόμους ή το βράδυ.

Ισως όμως σταματήσουν οι διπλές και τριπλές κούρσες και το «αλλάζω βάρδια σε λίγο». Πρέπει να αντιληφθούμε όλοι μας ότι το ταξί είναι για ώρα ανάγκης και όχι να υποκαθιστά το μετρό και το λεωφορείο. Και καλώντας στο 1019 με σχόλια και παρατηρήσεις ή και καταγγελίες, όλο και κάτι θα διορθώσουμε.