Ας σταματήσει το παραμύθι

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε, η Ελλάδα διασύρθηκε. Δεν διασύρθηκε επειδή κάποιος θυμήθηκε ότι ο Ολυμπιακός είχε φάει επτά από τη Γιουβέντους, δεν διασύρθηκε επειδή ο Παναθηναϊκός έφαγε πέντε από την Μπαρτσελόνα, δεν διασύρθηκε γιατί κάποιος έχασε από τη Σεντ Ετιέν και κάποιος άλλος έφερε ισοπαλία με τη Ζαπορίζια. Γιατί όλα αυτά είναι παπάρες που γράφονται για να κολακεύεται η κακεντρέχεια των άρρωστων οπαδών.

Η Ελλάδα διασύρθηκε γιατί την Κυριακή οι οπαδοί του Ηρακλή αποφάσισαν να κάνουν τσαμπουκάδες στον τελικό του βόλεϊ στην Πράγα και οι γερμανικές εφημερίδες υπενθύμισαν τι κάφρους οπαδούς έχουμε πριν από το φάιναλ φορ του μπάσκετ στο Βερολίνο.

Ας σταματήσουμε να παραμυθιάζουμε τον κόσμο ότι η αξιοπρέπεια της Ελλάδας εξαρτάται από το αν μια ομάδα χάνει ή κερδίζει σε κάποια διοργάνωση. Η αξιοπρέπεια μιας χώρας εξαρτάται από τη συμπεριφορά του κόσμου και τον σεβασμό του κράτους στους νόμους και τους κανονισμούς.

Οπως όταν διαβάζουμε ότι κατέρρευσε μια κερκίδα στην Ακτή του Ελεφαντοστού και σκοτώθηκαν 22 άνθρωποι ελάχιστα επηρεάζει το ταλέντο του Τουρέ την εντύπωσή μας ότι είναι μια υπανάπτυκτη χώρα, έτσι και τους Ευρωπαίους δεν επηρεάζει την εντύπωσή τους ότι είμαστε ο παράδεισος των χούλιγκαν αν φτάσαμε στον τελικό του βόλεϊ ή αν κατακτήσαμε το Euro. Οι δικαιολογίες του τύπου «μας προκάλεσαν οι αστυνομικοί» είναι για εσωτερική κατανάλωση.

Οπως για εσωτερική κατανάλωση είναι και η συμπεριφορά της Ελληνικής Αστυνομίας. Παντού, σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο, η αστυνομία όταν ρίξει δακρυγόνα είναι σαν να ομολογεί ότι έχασε τη μάχη. Γιατί το δακρυγόνο δεν έχει μυαλό. Οσο θα ενοχλήσει εκείνον που έκανε τον τσαμπουκά τόσο θα ενοχλήσει και εκείνον που έτυχε να βρίσκεται στα 100 μέτρα. Σε συγκεντρώσεις που μυρίζουν τσαμπουκά, άντε να πάει και να έρχεται και να μπορείς να πεις ότι αυτός που βρισκόταν εκεί μπορούσε να το υποθέσει.

Σε άλλες, όμως, περιπτώσεις, όπως αθλητικά γεγονότα που δεν πηγαίνουν μόνο όσοι θέλουν να τα κάνουν μπάχαλο, τόσα δακρυγόνα είναι αδικαιολόγητα. Μάλλον είναι δικαιολογημένα αν συνυπολογιστεί η δημοσιοϋπαλληλική, «κοτίσια» νοοτροπία της Ελληνικής Αστυνομίας «τη δουλειά μας να κάνουμε και οι υπόλοιποι να πάνε να πηδηχτούνε». Είναι η νοοτροπία που οδηγεί στη συμπεριφορά του Αλκαζάρ. Οπου οι αστυφύλακες μπορεί να είχαν δίκιο να ζητάνε να συλλάβουν τους Πανιώνιους που είχαν παρανομήσει και τους κατέγραψαν οι κάμερες.

Η αντίστοιχη, όμως, απροθυμία να συλλάβουν ντόπιους που έφτασαν να λιθοβολήσουν το πούλμαν της αποστολής του Πανιωνίου ήταν ακριβώς αυτό που είπε ο πρόεδρος του Πανιωνίου, Γιώργος Τσακίρης. Θρασύδειλη. Θρασύς απέναντι στους ξένους, που άντε να τους ξαναδείς και δειλή απέναντι στους ντόπιους που και την επόμενη μέρα θα τους βλέπεις. Μια συμπεριφορά που κανένας υπουργός της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν θα ανεχόταν, χωρίς τουλάχιστον να μη διατάξει διοικητική εξέταση. Εκτός φυσικά από τον υπουργό Δημόσιας Τάξης της Ελλάδας, της Ακτής του Ελεφαντοστού της Ευρώπης.


Η πένα του ποιητή τρέμει όταν γράφει τα ονόματα του Κώστα Μακρή και του Αλέξη Κούγια στην ίδια αράδα. Το φτωχό μυαλό του γράφοντος ούτε καν προσπαθεί να κατανοήσει το πνεύμα του κορυφαίου διοικητικού σχήματος, το οποίο το βράδυ της ισοπαλίας με τη Ρόδο εξέδωσε ανακοίνωση που ανέφερε την παραίτηση του προπονητή της δημοφιλούς «Πανάχας», Παναγιώτη Τζαναβάρα, την επομένη ο Κούγιας μιλώντας στον ΣΠΟΡ FM της Πάτρας είπε ότι θα ήθελε να έχει στην ομάδα του έναν προπονητή σαν τον Σπανό της Ρόδου και μετά, μαζί με τον Μακρή, αποφάσισε να κρατήσει τον Τζαναβάρα.

Η είδηση, όμως, που προηγουμένως είχε συγκλονίσει κάθε φίλο του ποδοσφαίρου ήταν ότι υπήρχαν σκέψεις να προσληφθεί ως προπονητής στην Παναχαϊκή ο Νίκος Αναστόπουλος. Ο ίδιος ο allenatore το επόμενο πρωί από το «Da Capo» διέψευδε το γεγονός, αλλά όπως όλοι ξέρουν οι προπονητικές αλλαγές είναι σαν τις υποτιμήσεις. Γίνονται αλλά δεν ανακοινώνονται. Οπότε η ελπίδα υφίσταται, φτάνει να υπάρχουν ομάδα και χώρα που θα μπορούν να αντέξουν –έστω και σε περιορισμένες εμφανίσεις– το τρίδυμο Κούγια, Αναστόπουλου, Μακρή.

Σε δεύτερη σκέψη οι προπονητικές αλλαγές ορισμένες φορές όχι μόνο ανακοινώνονται, αλλά ανακαλούνται κιόλας. Φτάνει το μαγαζί να είναι βολικό και στη λογική του Δημοσίου. Παράδειγμα, η περίπτωση του Νίκου Νιόπλια, ο οποίος ανοιχτά μιλούσε τόσες μέρες με τον Τσακίρη για να αναλάβει τον Πανιώνιο και όταν η συμφωνία χάλασε, ειδοποίησε τον Σοφοκλή Πιλάβιο ότι συνεχίζει ως προπονητής στη Νέων. Στο στυλ «απ' τ' ολότελα, καλή και η Παναγιώταινα».

Οπως φαίνεται και από τη σχέση με τον Ρεχάγκελ, η ΕΠΟ έχει αυτή τη νοοτροπία του «αν δεν φύγεις από μόνος σου, από εμάς μη φοβάσαι». Στην ομιλία του στα Γρεβενά ο Σοφοκλής Πιλάβιος είπε ότι θα ήθελε να κρατήσει τον Ρεχάγκελ και μετά το Παγκόσμιο της Νοτίου Αφρικής. Σε αυτό το σημείο η Ελλάδα κρατάει την αναπνοή της. Θα πει ο Γερμανός τεχνικός το μεγάλο «ναι» και θα υπογράψει συμβόλαιο μέχρι το 2012, που δεν θα έχει κλείσει ούτε τα 75 ή θα μας τον αρπάξει καμιά Γερμανία ή Αγγλία και θα κλαίμε.

Επίσης, αν τον αρπάξει, θα πάρει μαζί και τον γιο Ρεχάγκελ, τον Βόταβα, τον Χούμπερτ Νόι και όποιον άλλο αποφάσισε ο Οτο να του κόβει μεροκάματο μέσω της ΕΠΟ. Για τον Τοπαλίδη δεν θέλω να το σκέφτομαι. Ετσι και ο Γιόχαν φύγει από την Ελλάδα, μέχρι που βλέπω και το σύστημα να καταρρέει και το ΥΠΕΧΩΔΕ του Διονύση να παίρνει την εξουσία.

Για τον Χενκ Τεν Κάτε δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι ότι υπάρχει περίπτωση να φύγει. Ετσι και συμβεί το απευκταίο, θα μάθω το όνομα από τον Παύλο να ζωστώ με μπόμπες-μπουκάλια από την παραλία να τιναχτώ μαζί με τον εγκληματία που θα στερήσει από τη ζωή μας ό,τι ομορφότερο υπάρχει. Και αν ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν πει το όνομα εκείνου που τόσο καιρό δίπλα στον Τεν Κάτε τού έσκαβε τον λάκκο, τότε δεν απομένει παρά η αξιοπρεπής έξοδος με την αυτοκτονία. Ενα μεσημέρι θα κάτσω έξω από το γραφείο του Νίκου Πατέρα στον Πειραιά.

Οπως θα στείλει τον Θεόφιλο στη μέση του δρόμου να σταματήσει την κυκλοφορία για να ξεκινήσει το κονβόι με το αμάξι του Πατέρα και το σύνταγμα με τους σωματοφύλακες, θα ζητήσω από τον Θεόφιλο να κατεβάσει το χέρι. Να με κόψουνε τα αμάξια στου Ξαβερίου, να φύγω από τη ζωή δίπλα στη γειτονιά που γεννήθηκα.

Γιατί ύστερα από τον Τεν Κάτε αντέχεται ένας δεύτερος Πεσέιρο ή κάποιος από αυτούς τους σεμνούς και φθηνούς προπονητές που έφερνε ο Τζίγκερ και των οποίων η πιο αιχμηρή δήλωσή τους ήταν «πρέπει να προσέχουμε όλα τα ματς»; Μια φορά στα τελευταία πέντε χρόνια έκανε τζέρτζελο προπονητής του Παναθηναϊκού και ήταν ο Μαλεζάνι στον «Κατά κάτσο» λόγο του. Προπονητή, όμως, με την οξυδέρκεια του Τεν Κάτε δεν ξαναβρίσκεις. Γιατί δεν είναι τι λέει ο Ολλανδός, αλλά σε ποιους το λέει.

Για παράδειγμα, αν έκανε την παρατήρηση στον Γιάννη Γκούμα και του έλεγε ότι το μόνο που σκέφτεται είναι τα μαλλιά του και να σηκώνει τις κάλτσες του, τα λόγια δεν θα είχαν νόημα. Από εμφάνιση και μόνο ο Γκούμας το πολύ που θα ασχοληθεί θα είναι να έχει ένα καρό μαντίλι στη ζώνη για να σφουγγίζει τον τίμιο ιδρώτα του έπειτα από κάθε προσπάθεια που κάνει. Ενώ με τον Νίνη τα λόγια του Τεν Κάτε έρχονται και δένουν. Το βλέπεις το παιδί από εμφάνιση ότι αν είσαι μπακ και θέλεις να τον τρελάνεις στα κόρνερ, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να του φυσάς τη χωρίστρα.

Οπως ο μόνος που μπορεί να με τρελάνει είναι ο ακατάβλητος Μπαλής. Χθες ο Δημήτρης δημοσίευσε τις τιμές των αυτοκινήτων που θα πέσουν μετά τα κυβερνητικά μέτρα. Ανάμεσά τους, το Panoutsomobil. Του οποίου η τιμή μετά τα μέτρα μοιάζει να αυξάνεται γύρω στα τέσσερα χιλιάρικα. Εκτός αν έγινε αυτό που όλοι φοβόντουσαν. Με το που το οδήγησα, η τιμή του εκτινάχθηκε στα ύψη.