Βαλβέρδε, Μπάγεβιτς και στο βάθος Τεν Κάτε

Η ποδοσφαιρική σεζόν στην Ελλάδα ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε μεν το πρωτάθλημα ωστόσο υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για την κατάκτηση του Κυπέλλου και την 2η θέση που οδηγεί στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ μέσω των πλέι-οφ.

Στους τρεις "μεγάλους" είχαμε φέτος νέους προπονητές. Στην ΑΕΚ μάλιστα είχαμε αλλαγή στη μέση της περιόδου με έναν γνωστό μας όλα αυτά τα χρόνια στα ελληνικά γήπεδα, τον Ντούσαν Μπάγεβιτς. Αν προσπαθήσουμε να κάνουμε μια αξιολόγηση των τριών περισσότερο θα μας δυσκολέψει η σύγκριση Βαλβέρδε-Μπάγεβιτς παρά Βαλβέρδε-Τεν Κάτε. Για σύγκριση Μπάγεβιτς-Τεν Κάτε πιστεύω ότι δεν αξίζει να μπούμε καν στη διαδικασία.

Ο Ισπανός τεχνικός ξεκίνησε τη σεζόν έχοντας όσα ακριβώς ελαφρυντικά είχε και ο Ολλανδός. Ίσως και κάποια περισσότερα αφού οι μεταγραφές ήταν ελάχιστες και πραγματοποιήθηκαν την τελευταία στιγμή χωρίς μάλιστα να μπορούν να αξιοποιηθούν στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ με την Ανόρθωση. Παρά το χαστούκι του αποκλεισμού, έμεινε ήρεμος, είχε ένα συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό του και προσπάθησε να το μεταφέρει στους παίκτες του. Ακόμα και όταν η ομάδα εκτός έδρας δεν μπορούσε να αποδώσει δεν πανικοβλήθηκε. Με αυτό το πλάνο ήθελε να πορευθεί. Το είχε εφαρμόσεις και λίγα χρόνια πριν οδηγώντας την Εσπανιόλ στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.

Ο Τεν Κάτε ήρθε έχοντας παραστάσεις από Τσέλσι και Μπαρτσελόνα μόνο που μάλλον δεν εκτίμησε ποτέ τη νέα του ομάδα. Έχοντας πολλούς ποδοσφαιριστές στη διάθεσή του, αξιόλογους πάνω απ'όλα, άρχισε να μπερδεύεται με τις δικές του σημειώσεις. Ποτέ του δεν έδειξε ότι έχει ένα πλάνο, πάντα έψαχνε δικαιολογίες και είμαι σίγουρος ότι μετέδιδε στους ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού το αίσθημα της ανασφάλειας. Όσα ελαφρυντικά είχε ο Βαλβέρδε ισχύουν και στη δική του περίπτωση. Σε νέα ομάδα ήρθε και αυτός και έπρεπε να προσαρμοστεί. Αν λοιπόν δεν τα κατάφερε όσο γρήγορα απαιτούσαν οι καταστάσεις τότε το πρόβλημα είναι δικό του. Ο Τεν Κάτε μάλιστα είχε και την άνεση των πολλών αγωνιστικών λύσεων.

Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς τέλος, ανέλαβε την ΑΕΚ όχι γιατί δεν είχε τίποτα άλλο να κάνει ή επειδή του έλειπε ένα εισόδημα. Κυρίως ήθελε να αποδείξει στον λαό της ομάδας ότι μετάνιωσε για το λάθος που του καταλόγιζαν από τον Ιούνιο του 1996. Πήρε μια ομάδα σχεδόν διαλυμένη, δεν ζήτησε μεταγραφές και ξεκαθάρισε ότι θα πορευθεί με τους παίκτες που έχει. Είχε και αυτός ένα πλάνο στο μυαλό του, το οποίο μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα το εφάρμοσε επιτυχημένα. Αν είχε αναλάβει από την αρχή της σεζόν την ΑΕΚ ίσως κατάφερνε να κτυπήσει τον Ολυμπιακό του Βαλβέρδε.

Συμπερασματικά, είναι πάντα καλό και θετικό να υπάρχει χρόνος για τους προπονητές. Αυτή ήταν άλλωστε η αρχή του πρώην προέδρου της ΑΕΚ Ντέμη Νικολαϊδη και την εφάρμοσε κυρίως με τον Σέρα Φερέρ. Δεν μπορείς όμως να εθελοτυφλείς. Ο Τεν Κάτε ακόμα και αν πάρει χρόνο είναι δεδομένο ότι τα ξεσπάσματα του θα παραμείνουν πάνω από την Παιανία και στα πρώτα ανεπιτυχή αποτελέσματα θα έχει τις ίδιες αντιδράσεις. Από την άλλη ο Βαλβέρδε έγινε αποδεκτός σαν προπονητής ακόμα και από φιλάθλους, οι οποίοι δεν είχαν το κόκκινο κασκόλ γύρω από το λαιμό. Ο ένας κέρδισε τον χρόνο που χρειάζεται ένας προπονητής ενώ ο άλλος τον απαιτεί επειδή έτσι προστάζει ο άγραφος νόμος του ποδοσφαίρου στο συγκεκριμένο κεφάλαιο. Όσο για τον Μπάγεβιτς, αυτός ξέρει καλύτερα πως θα δημιουργήσει μια ομάδα με τη δική του σφραγίδα και δεν χρειάζεται ούτε χρόνο προσαρμογής και ίσως ούτε τα πολλά εκατομμύρια που διαθέτει ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός και ο ηγέτης Σωκράτης Κόκκαλης...