Mπράβο σας, μάγκες-και συγγνώμη

Ο Παναθηναϊκός έφτασε στο φάιναλ φορ, το 9ο της ιστορίας του αν δεν έχασα το μέτρημα, γκρεμίζοντας το μεσαιωνικό κάστρο της Σιένα, το οποίο άλωσαν Ελληνες δύο φορές μέσα σε τρεις μέρες. Το νικηφόρο σερί των Ιταλών σταμάτησε στο 14. Ο Παναθηναϊκός αποδείχθηκε καμωμένος από άκαμπτο μέταλλο και σκόρπισε τρόμο στο πέρασμά του. Μπράβο, ρε μάγκες…

Ο Ολυμπιακός έφτασε στο φάιναλ φορ, το 5ο της ιστορίας του και το πρώτο έπειτα από μία δεκαετία, με τρόπο εξίσου πειστικό, εξίσου ανδρικό, αλλά και εντελώς διαφορετικό από αυτόν του Παναθηναϊκού. Ανδρώθηκε και μεγάλωσε μέσα από τις δυσκολίες της βραδιάς, ανέτρεψε διψήφια διαφορά μέσα σε ένα 20λεπτο και άρπαξε τη νίκη πάνω στο νήμα, καταρρίπτοντας τη θεωρία που λέει ότι αγώνες εκτός έδρας στα πλέι οφ κερδίζονται μόνο με διψήφιες διαφορές. Μπράβο, ρε μάγκες,..

Οι δύο ελληνικές ομάδες εξασφάλισαν καμαρωτές το εισιτήριο για το Βερολίνο χωρίς να χρειαστούν 5ο παιχνίδι, χωρίς να παίξουν την τύχη τους κορόνα γράμματα, χωρίς να ποντάρουν στη συνηθισμένη ζούγκλα των φανατικών οπαδών τους, χωρίς να ευνοηθούν ιδιαίτερα από τη διαιτησία, χωρίς να πτοηθούν από τα εμπόδια που βρήκαν στον δρόμο τους (τραυματισμούς Διαμαντίδη, Βούιτσιτς), χωρίς να χάσουν την ψυχραιμία τους όταν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους έτρεμε. Μπράβο, ρε μάγκες…

Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός σκόρπισαν στον δρόμο τους πτώματα, ξεπάστρεψαν με τρόπο κυνικό τον άμαχο πληθυσμό, έκαναν πασαρέλα σε γήπεδα όπου άλλοι στενάζουν (Σιένα, Βιτόρια, Μάλαγα, Μαδρίτη), προσκυνήθηκαν από κοινό αλλόδοξο σε τόπους αφιλόξενους, στάθηκαν άξιοι και αντάξιοι μιας αποστολής διόλου εύκολης, μιας πρόκλησης διόλου ευκαταφρόνητης. Μπράβο, ρε μάγκες…

Το ελληνικό μπάσκετ ξόδεψε χρήμα, έφερε στη χώρα μας μεγάλους παίκτες, έχτισε ομάδες-μεγαθήρια, μάζεψε πολύ κόσμο πίσω τους, τράβηξε πάνω του τους προβολείς των Ευρωπαίων, πορεύτηκε ωστόσο μάλλον σεμνά και ταπεινά τόσο στα δύσκολα όσο και στα εύκολα. Χωρίς φαινόμενα αλαζονείας και χωρίς περιττούς λεονταρισμούς. Μπράβο, ρε μάγκες…
Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και ο Παναγιώτης Γιαννάκης κατέστρωσαν σχέδιο απόλυτης ακρίβειας, προετοίμασαν τους στρατιώτες τους με τη σιγουριά περπατημένου στρατηγού, μετέδωσαν στην ομάδα τους σιγουριά και αυτοπεποίθηση, εμφύσησαν το πνεύμα του νικητή, κράτησαν το μυαλό τους ήρεμο και συγκεντρωμένο όταν η ατμόσφαιρα γύρω τους θύμιζε κολαστήριο, πήραν εν τέλει την ταυτότητα δύο ανερχόμενων συναδέλφων τους, εκ των κορυφαίων της ευρωπαϊκής «νουβέλ βαγκ». Μπράβο, ρε μάγκες…

Ο Σπανούλης, ο Διαμαντίδης, ο Φώτσης, ο Τσαρτσαρής, ο Μπουρούσης, ο Παπαλουκάς, ο Βασιλόπουλος, ο Πρίντεζης: οι παικταράδες της Εθνικής Ελλάδας, αυτοί που κρατούν τη σημαία ψηλά φορώντας τα γαλάζια, θύμισαν στην Ευρώπη τι εστί βερίκοκο. Ο Τσίλντρες και ο Γιασικεβίτσιους, ο Γκριρ και ο Νίκολας, ο Βούιτσιτς και ο Πέκοβιτς, ο Ερτσεγκ και ο Μπατίστ: οι μεγάλες, χρυσοπληρωμένες μεταγραφές έβγαλαν νύχια και προχώρησαν σε απόσβεση τις πιο κρίσιμες βραδιές της χρονιάς. Μπράβο, ρε μάγκες…

Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός προκρίθηκαν στο φάιναλ φορ και έκαναν το κοινό τους να χορεύει. Από σήμερα, όμως, ξεκινούν οι εχθροπραξίες. Ο τυφλός οπαδισμός και η μισαλλοδοξία θα στραγγίξουν κάθε ικμάδα απόλαυσης και θα μετατρέψουν την προσμονή για τη μεταξύ τους αναμέτρηση σε παρατεταμένη ταινία τρόμου. Είναι τέτοια η κατάντια μας ως χώρα και αθλητική κοινωνία: να έχουμε δύο ομάδες ανάμεσα στις τέσσερις καλύτερες της Ευρώπης και να μη μπορούμε να το χαρούμε.

Συγγνώμη, ρε μάγκες. Σας αξίζει μια καλύτερη Ελλάδα...