Χαρούμενη, χρυσή Πρωταπριλιά...

Kάθε χρόνο την ημέρα της Πρωταπριλιάς ζω ένα δράμα, φίλε αναγνώστη. Αν ήξερες πόσα εγκεφαλικά μου κύτταρα καταστρέφονται όση ώρα προσπαθώ να ανακαλύψω ποια είναι η μουσαντέ είδηση κάθε εφημερίδας, θα με καταλάβαινες. Θα μου ήταν πολύ πιο εύκολο αν κάνοντας αποδελτίωση έψαχνα να βρω τις έγκυρες ειδήσεις της ημέρας. Για πολλά πράγματα, άλλωστε, μπορεί να κατηγορήσει κάποιος τον Αθλητικό Τύπο, όχι όμως και για έλλειψη φαντασίας. Ενα σκίτσο, χίλιες λέξεις…

Υστερα από ώρες ανάγνωσης και ενδελεχούς ανάλυσης κατάφερα τελικά να συγκεντρώσω και να σου παρουσιάσω τα πρωταπριλιάτικα ψέματα των εφημερίδων. Δεν ενθουσιάστηκα, είναι αλήθεια. Νομίζω ότι τα φανταστικά σενάρια, τα οποία διαβάζουμε τις υπόλοιπες μέρες, πλην Πρωταπριλιάς, είναι πολύ καλύτερα…

Στο «Goal» το αστείο, για το καλό της ημέρας, αφορούσε τον Μουσλίμοβιτς και μια υποτιθέμενη μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό: «Πάω ΠΑΟ. Το "Goal" συνέλαβε τον Μουσλίμοβιτς στο αεροδρόμιο "Μακεδονία" λίγο πριν πετάξει για την Αθήνα, προκειμένου να επικυρώσει τη μεταγραφή του στους "πράσινους". "Δυστυχώς δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς", δήλωσε».

Μη μου πεις, κεχαριτωμένε, ότι βρέθηκε έστω και ένας άνθρωπος σ' αυτή τη χώρα που να τσίμπησε. Απογοητεύτηκα, διότι η συγκεκριμένη πλάκα, με μια δυο πινελιές ακόμα, θα μπορούσε εύκολα να κάνει πάταγο. Για παράδειγμα, αν η καλή εφημερίδα έγραφε «Το "Goal" συνέλαβε τον Μουσλίμοβιτς στο αεροδρόμιο "Μακεδονία", την ώρα που ο Γιώργος Μίνος είχε σκαρφαλώσει πάνω του και του έσκιζε τα ρούχα, με τα δόντια για να μην μπορέσει να ταξιδέψει στην Αθήνα, προκειμένου να επικυρώσει τη μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό» μέχρι και ο «Μούσλι» θα ψαχνόταν μήπως όντως το σκηνικό συνέβη…

Στην «Εξέδρα» επέλεξαν να παίξουν με τη μεταγραφή του Βασίλη Κουτσιανικούλη: «Η Γιουβέντους για Κουτσιανικούλη. Πολύ κοντά σε συμφωνία με τους Ιταλούς για την παραχώρηση του νεαρού μέσου ο Εργοτέλης. Από κοντά παρακολουθεί τις εξελίξεις και η Λάτσιο».

Ομολογώ ότι διαβάζοντας την είδηση στο εξώφυλλο, παραλίγο να την πατήσω. Οταν όμως βρήκα το αναλυτικό ρεπορτάζ στο εσωτερικό της εφημερίδας, τα κατάλαβα όλα. Σύμφωνα με αυτό, η προσφορά της Γιουβέντους υποτίθεται ότι ξεπερνά το 1,5 εκατομμύριο ευρώ και πλησιάζει τα 2. Γέλασα με την ψυχή μου, dear.

Υπάρχει λογικός άνθρωπος που θα πίστευε ότι ο νουνεχής Τζώρτζογλου και ο αρρενωπός Παπουτσάκης θα έδιναν τον Βασιλάκη αντί πινακίου φακής; Με αυτό το ποσό η «Μεγάλη Κυρία» στην καλύτερη θα έπαιρνε ένα πόστερ με ιδιόχειρη αφιέρωση του Κουτσιανικούλη για να το κρεμάσει ο Ντελ Πιέρο πάνω απ' το κρεβάτι του. Τα μικρά παιδιά όπως ο Αλεξ πρέπει να ’χουν σωστά πρότυπα στη ζωή τους για να πάνε μπροστά…

Στην «Ωρα των σπορ» η είδηση «Επί του πιεστηρίου: Πιάστηκαν στα χέρια Βγενόπουλος - Θ. Γιαννακόπουλος» μόνο τον Παύλο τάραξε. Ο Παυλάρας ο θεός γνωρίζει καλύτερα απ' τον καθέναν τον εκρηκτικό χαρακτήρα του γλυκού Θάνου. Αν, λοιπόν, την προηγουμένη του δημοσιεύματος τον είχε χάσει για ένα μισάωρο απ' τα μάτια του, επειδή ο Θανάσης του ζήτησε να πεταχτεί μέχρι το περίπτερο να πάρει μια σοκοφρέτα και χθες διάβασε το πρωτοσέλιδο, θα πήγε η καρδιά του στην Κούλουρη. Ο Παύλος ορθώς θα φοβήθηκε μήπως ο αδερφός του είχε αφήσει τις σοκοφρέτες και είχε πάρει στο κατόπι τον «Βγενό» για να τον μουντάρει, διότι τον θεώρησε υπεύθυνο για την ήττα του ΠΑΟ από τη Σιένα στο ΟΑΚΑ. Μεγάλος γκαντέμης ο Αντρέ, dear…

Στην «Πράσινη» γιόρτασαν την Πρωταπριλιά πικάροντας τον «αιώνιο αντίπαλο»: «Απίστευτο. Ο ΟΣΦΠ 3-0 τη Ρεάλ. Το πήρε στα χαρτιά αργά χθες το βράδυ». Αν η είδηση αναφερόταν στον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό και αν ο Βασίλης μου ήταν ακόμη στα ντουζένια του, να το συζητούσαμε. Τώρα, όμως, ουδείς ασχολείται…

Διάβασα στην «Εξέδρα», πιστέ μου αναγνώστη, τη συνέντευξη που παραχώρησε ο Αιμίλιος Παπαθανασίου στην Αργυρώ Γιαννουδάκη και κατάλαβα επιτέλους για ποιο λόγο ο γοητευτικός Αιμίλιος πλησιάζει πάντα τα Ολυμπιακά μετάλλια, όμως στο τέλος κάτι συμβαίνει και δεν τα αγγίζει. Η Αργυρώ ρωτά τον θαλασσόλυκο Παπαθανασίου αν ο παρτενέρ του στο Star είναι Παναθηναϊκός. Η απάντησή του μου άνοιξε τα μάτια:

«Τι είναι αυτά που λες, παιδάκι μου; Βάζελος στο σκάφος μου, να μου το μαγαρίσει; Θεός φυλάξοι! Πρέπει να φέρω παπά για ευχέλαιο. Ωχ, τώρα που το λες, όταν ανοιγόμαστε δεν τραγουδάει μαζί μου τα συνθήματα του Ολυμπιακού».

Οχι, sugar, δεν φταίνε οι κριτές που ο Αιμίλιός μου δεν έχει σαρώσει τα χρυσά μετάλλια. Το πάθος του για τον Ολυμπιακό πληρώνει το αγόρι μου. Φαίνεται ότι την ώρα του αγώνα παρασύρεται. Μόλις φτάνει μισοπέλαγα, λίγο η αρμύρα, λίγο η λησμονιά του «Γεώργιος Καραϊσκάκης», ο γλυκός μου έρχεται στο τσακίρ κέφι και αρχίζει το τραγούδι. Εύκολο είναι να συγκεντρωθεί στον αγώνα την ώρα που τραγουδάει «Γιαλό γιαλό πηγαίναμε και όλο για Θρύλο λέγαμε. "Τζόλε" να πας, Λέτο να ’ρθεις, τον πρόεδρο να θυμηθείς»;

Για τη συνέχεια σου έχω ολόφρεσκες δηλώσεις του Βασίλη μου, σχετικά με το μέλλον του. Κράτα για δύο λεπτά την αναπνοή σου, αγαπητέ αναγνώστη, ως ελάχιστο δείγμα σεβασμού στο μεγαλείο του ανδρός: «Εχω τρεις προτάσεις. Η μία είναι από τον Πλατινί για να είμαι δίπλα του στην ΟΥΕΦΑ, αλλά είμαι μεγάλος σε ηλικία για να πάω στο εξωτερικό. Η άλλη είναι να επιστρέψω στην αθλητική δικηγορία και η τρίτη είναι από τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ, αλλά το σκέφτομαι, διότι έχω μάθει να έχω τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο εκεί που είμαι και σε αυτές τις ομάδες δεν θα το έχω αυτό».

Μην παρασύρεσαι, dear. Ο Βασίλης μου προσπαθεί να στρέψει αλλού τα φώτα της δημοσιότητας για να κερδίσει χρόνο. Στην πραγματικότητα δεν περιμένει κανέναν Πλατινί, κανέναν Ολυμπιακό, κανέναν ΠΑΟΚ. Περιμένει μόνο την ώρα που ο κουρασμένος πρωθυπουργός στον πηγαιμό για τον Μπαϊρακτάρη θα κάνει μια στάση σπίτι του, θα τον πλησιάσει, θα γονατίσει μπροστά του και θα του δώσει το δαχτυλίδι της διαδοχής. Η άγια τούτη μέρα ζυγώνει…