Αποφάσεις με ορίζοντα, όχι άρπα κόλλα

Δεν είμαι κατά των κινήσεων τόνωσης της αγοράς του αυτοκινήτου –κάθε άλλο, με την ευκαιρία της πρόθεσης του Υπουργείου Οικονομικών να μειώσει το τέλος ταξινόμησης στα καινούργια αυτοκίνητα. Και ενώ περιμένουμε την έγκριση της ευρωπαϊκής επιτροπής προκειμένου να προχωρήσει το ζήτημα σε τελικές αποφάσεις για το ύψος της μείωσης (50% ή παραπάνω) και τη χρονική διάρκεια (4 μήνες ή άνω), οφείλουμε να σημειώσουμε τα εξής: η πτώση των πωλήσεων καινούργιων Ι.Χ. το τελευταίο εξάμηνο είναι πάνω από 35%.

Οι Ελληνες εισαγωγείς, κατά βάση (υπάρχουν και θυγατρικές εταιρείες των εργοστασίων στη χώρα μας), είχαν προχωρήσει σε παραγγελίες χιλιάδων αυτοκινήτων στα μέσα του 2008 (πριν ξεσπάσει η κρίση), με πρόβλεψη για πωλήσεις κοντά στις 260.000 νέα Ι.Χ. το 2009, όσα περίπου και το 2008. Ομως, σύμφωνα με τα νούμερα που έχουμε, φέτος με δυσκολία θα φθάσουν τα 180.000 αυτοκίνητα.

Τρομερή πτώση, μια και η αγορά από το 1999 είναι σταθερά πάνω από 260.000 μονάδες. Ο κλάδος εμπορίας αυτοκινήτου τοποθετούσε συνεχώς ψηλά τον πήχη των προσδοκιών, χωρίς να υπάρχουν στέρεες βάσεις ούτε κάποια ανησυχία-πρόβλεψη ότι η «ευημερία» θα γινόταν κρίση αργά ή γρήγορα. Διότι πόσα αυτοκίνητα να υπάρχουν σε κάθε οικογένεια ή για πόσα χρόνια θα αντέξει το κυκλοφοριακό με 5 νέα Ι.Χ. να μπαίνουν κάθε χρόνο στους δρόμους και ένα παλιό να αποσύρεται;

Οσον αφορά τις βάσεις, δεν εννοούνται ούτε τα πολυτελή (και πολυώροφα) μαρμάρινα καταστήματα πωλήσεων αυτοκινήτων με τις τζαμαρίες, ούτε οι τεράστιες εκτάσεις αποθήκευσης στον Ασπρόπυργο. Βάσεις θεωρούνται η σωστή και σταθερή φορολογική πολιτική εναρμονισμένη στα ευρωπαϊκά πρότυπα σχετικά με τους ρύπους, τα κίνητρα αγοράς Ι.Χ. φιλικών προς το περιβάλλον, τα αντικίνητρα κυκλοφορίας παλαιών ρυπογόνων οχημάτων, τη ριζική ανανέωση του στόλου των Ι.Χ. που έχει τώρα 11 χρόνια μέσο όρο ηλικίας (τα φορτηγά 18), τις υποδομές σε δρόμους και χώρους στάθμευσης, την καλύτερη εξυπηρέτηση από τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

Στα τρία τελευταία υπάρχει δραστηριότητα, αλλά στα πρώτα, δυστυχώς, καμία. Μειώνοντας για ένα διάστημα το τέλος ταξινόμησης, το οποίο προστίθεται στην αξία του αυτοκινήτου από το εργοστάσιο (όφελος αγοράς ανάλογα τον κυβισμό 700-5.000 ευρώ) ίσως βοηθήσει να πουληθούν χιλιάδες αυτοκίνητα που στοιβάζονται στους χώρους αποθήκευσης εδώ και 3-4 μήνες.

Ισως διατηρήσει κάποιες θέσεις εργασίας, οι οποίες μειώνονται αρκετά (λόγω του υψηλά τοποθετημένου πήχη), αλλά δεν αποτελεί πολιτική προοπτικής. Μοιάζει «α λα καρτ» απόφαση, για έναν κλάδο που πιέστηκε και πίεσε πολύ το τελευταίο δίμηνο. Οποιο μέτρο ληφθεί, θέλει ορίζοντα τουλάχιστον διετίας και συνδυασμό είτε με μειώσεις τιμών από τους εισαγωγείς (δεν πειράζει αν για 1-2 χρόνια έρθουν «ίσα βάρκα ίσα νερά») είτε με κίνητρα απαλλαγής-απόσυρσης παλαιών οχημάτων πάλι από τους εισαγωγείς (3-4 εταιρείες το κάνουν). Προϋπόθεση όλων είναι να συνεργαστούν και οι τράπεζες με τα δάνεια...