Ακουγα τον Ιορδάνη Χασαπόπουλο στο δελτίο του Mega να λέει ότι τα συνεχή ταξίδια του Τζορτζ στο εξωτερικό τον τελευταίο καιρό έχουν τη δική τους σημειολογία και πραγματικά συγκινήθηκα. Ο Ιορδάνης μου υποστήριξε πως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ -σε μία περίοδο κατά την οποία ο πρωθυπουργός εμφανίζεται πολιτικά και σωματικά κουρασμένος- περνάει σε όλους το μήνυμα ότι εκείνος είναι γεμάτος ενέργεια και κέφι για δουλειά. Ενδιαφέρουσα σκέψη, δεν λέω, αλλά δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα...
Ο Γιώργος, ακολουθώντας μήνες τώρα την επιτυχημένη τακτική του «Μουγγοθόδωρου» στα κρίσιμα ζητήματα, έχει ήδη φέρει το ΠΑΣΟΚ πέντε μονάδες μπροστά από τη Ν.Δ., σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Λογικά μόνο με απανωτά αυτογκόλ του ιδίου μπορεί να ανατραπεί το σκηνικό. Επειδή γνωρίζει ότι άπαξ και ανοίξει το στόμα του... impossible is nothing, είπε να αρχίσει τα ταξίδια στο εξωτερικό για να είναι καλυμμένος. Οσο πιο μακριά από τη χώρα βρίσκεται και όσο λιγότερες δηλώσεις κάνει τόσο πιο αγαπημένος θα είναι με τους ψηφοφόρους...
Αν μάλιστα αποφάσιζε (μέχρι τις ευρωεκλογές τουλάχιστον) να βάζει κάθε εβδομάδα σε ένα αεροπλάνο και τα υπόλοιπα στελέχη του κινήματος και να τα βγάζει κίνηση στο εξωτερικό, δεν αποκλείω η διαφορά των δύο κομμάτων να έφτανε σε διψήφιο αριθμό. Οσο ο κόσμος δεν βλέπει πρόσωπα που του ξυπνούν θύμησες του παρελθόντος, το ΠΑΣΟΚ δεν κινδυνεύει. Περίπατο θα κάνει στις εκλογές...
Πέρασα ένα έντονο Σαββατοκύριακο, αγαπητέ αναγνώστη. Οι εξελίξεις στον Παναθηναϊκό δεν με άφησαν να ηρεμήσω δευτερόλεπτο. Προσπαθούσα να απαντήσω στο αγωνιώδες ερώτημα: «Πόσοι πολυμετοχίτες χρειάζονται για να "βιδώσουν" τον Παύλο, αφήνοντάς τον συνέχεια στην απέξω;». Τι διάολο, dear, λες να αγόρασε ο καλός μου μετοχές της ομάδας με λεφτά Μονόπολης και γι' αυτό δεν τον παίζει κανείς; Μόνο όταν διάβασα στην «Εξέδρα» την ατάκα του γλυκού Αντρέ «ήρθε η ώρα να τα σπρώξουμε» ηρέμησα. Το νερό πλέον είχε μπει στ' αυλάκι...
Νομίζω ότι το επόμενο βήμα για τους μετόχους του Παναθηναϊκού είναι να οργανώσουν την πολυμετοχική πρωτοβουλία «Η ώρα της Πανάθας» (κάτι αντίστοιχο με την «ώρα της Γης»), που θα είναι το μεγαλύτερο event κατά της γκρίνιας στους κόλπους της διοίκησης. Εκεί τα αγόρια μου θα φροντίσουν για τη μεταγραφική ενίσχυση της ομάδας, σπρώχνοντας όσο χρήμα ο καθένας επιθυμεί. Αν θέλουν, μπορώ ευχαρίστως να τους βοηθήσω στο οργανωτικό κομμάτι, για να μη βγάλουν πάλι τα μάτια τους. Κατ' αρχάς, επιλέγουμε ημερομηνία και ώρα: 13 Ιουλίου στις 20:00 το βράδυ, για παράδειγμα.
Την ημέρα εκείνοι οι τέσσερις (Πατέρας, Τζίγκερ, «Βγενό», Παυλάρας) οφείλουν να μαζευτούν (Παύλο, ενεργοποίησε καλού-κακού την υπενθύμιση στο κινητό σου, γιατί άνθρωποι είμαστε, δεν ξέρεις τι γίνεται καμιά φορά με τα χαρτιά της ειδοποίησης) στο γραφείο του Νίκου Πατέρα. Κάθε μέτοχος θα έχει μαζί του τρεις παίκτες της αρεσκείας του, τους οποίους θα έχει ήδη κλείσει χωρίς οι υπόλοιποι να γνωρίζουν τίποτα. Στις 20:30 ακριβώς τα φώτα θα σβήσουν και οι 12 υποψήφιοι παίκτες του Παναθηναϊκού θα μπουν στο γραφείο. (Με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζουμε ότι κάθε μέτοχος θα ξέρει μόνο τους δικούς του ποδοσφαιριστές και θα αγνοεί ποιους έχουν επιλέξει οι άλλοι. Για να μην είμαστε προκατειλημμένοι, sugar...)
Στην επόμενη φάση της «ώρας της Πανάθας» παίζουμε τις μουσικές καρέκλες. Δηλαδή, στο γραφείο υπάρχουν έντεκα καρέκλες. (Μία λιγότερη από τον αριθμό των παικτών.) Ο Πατέρας βάζει στο στερεοφωνικό του τον ύμνο του Παναθηναϊκού και οι 12 παίκτες αρχίζουν να τρέχουν γύρω γύρω από το γραφείο. Μόλις σταματήσει ο ύμνος, τρέχουν να καθίσουν στις καρέκλες. Οποιος δεν προλάβει εγκαταλείπει τη διαδικασία, δίνοντας ταυτόχρονα συνέντευξη στο «Derby» και την «Πράσινη» για να εξηγήσει πόσο πολύ ήθελε να παίξει στο «τριφύλλι» και τους λόγους για τους οποίους χάλασε η μεταγραφή. Ακόμα και αν είναι ο Τζέραρντ ο άτυχος, όπως βλέπεις και στο σκίτσο, δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω. Δεύτερη ευκαιρία δεν έχει κανείς...
Στη συνέχεια ακολουθείται η ίδια διαδικασία, με τους 11 εναπομείναντες παίκτες και τις 10 πλέον καρέκλες. Οι πέντε τυχεροί που θα κατορθώσουν να φτάσουν μέχρι το τέλος θα είναι και τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα της ομάδας. Ποιος θα γκρινιάξει μετά για ποδοσφαιριστές που δεν αποκτήθηκαν ή για κινήσεις που έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν; Αφού στις χαρές και τις λύπες του παιχνιδιού όλοι μαζί ήταν οι πολυμετοχίτες. Δεν υπάρχει άλλη λύση, μην το ψάχνεις, κεχαριτωμένε...
Το Σάββατο στο «Φως» ο Νίκος Αλέφαντος συνάντησε για εξηκοστή τεσσαρακοστή έκτη φορά (μετράω τις συναντήσεις τους όπως ο φαντάρος τις μέρες που απομένουν μέχρι να πάρει τη «ροζαλία») τον Θέμη Σινάνογλου. Ο πολυνίκης τεχνικός μίλησε στον Θέμη μου για το «δωδεκάθεο των μεγαλύτερων παικτών» που ξεχώρισε στην ιστορία των δεκάδων πρωταθλημάτων που έχει πάρει ο Ολυμπιακός. Πάνω στην κουβέντα ο Νικόλας μου θυμήθηκε τη μεγάλη Μπαρτσελόνα και τη μαγική τετράδα της:
«Ηταν η μαγική τετράδα, αριστερά ο Στόιτσκοφ, δεξιά ο Φίγκο στις μεγάλες δόξες του, σέντερ φορ Ρονάλντο "φαινόμενο" και πίσω του ο Ζιοβάνι. Και ο επίσης παγκόσμιος πρωταθλητής Ριβάλντο». Μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο, dear. Σκέφτομαι αυτή τη μαγική τετράδα των πέντε παικτών εν δράσει και προσπαθώ να βρω ποια ομάδα θα μπορούσε να την αντιμετωπίσει. Μόνο μία, του Νικόλα μου ίσως, η οποία θα έπαιζε ένα σύστημα 5-4-2, σφιχτό σαν δίκροκο χωριάτικο αυγό...
Ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω γιατί η δήλωση του Δημήτρη Χατζηχρήστου «μακάρι να έρθει ένας "-ίδης" που θα μας δώσει μια κλοτσιά για να φύγουμε» ερμηνεύτηκε ως άνοιγμα του ηγέτη της «Original» στον Δημήτρη Μελισσανίδη. Αφού είναι προφανές ότι ο Δημητράκης αναφέρεται στον Βαγγέλη Μπραουδάκη, ζητώντας του να αναλάβει την προεδρία της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ...
Ξέρω ότι το επώνυμο του Βαγγέλη μου δεν τελειώνει σε «-ίδης», αυτό όμως δεν σημαίνει τίποτα. Ο Χατζηχρήστος απλώς προσπάθησε να θολώσει τα νερά με τον χρησμό του για να τους μπερδέψει όλους. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Είναι ή δεν είναι ο «Μπραού» ο Ψηλορείτης της δημοσιογραφίας, λατρεμένε; Είναι, απαντώ εγώ για λογαριασμό σου. Ο Ψηλορείτης, σε περίπτωση που το αγνοείς, λέγεται επίσης και Ορος Ιδη. Να το λοιπόν και το παρασύνθημα του Δημήτρη. Ελπίζω τώρα να σου λύθηκαν οι απορίες. Ο Βαγγέλης είναι ο εκλεκτός του Χατζηχρήστου...
Αλ Βέρτης
Σήμερα, αγαπητέ αναγνώστη, που ο μπασκετικός Παναθηναϊκός παίζει στην Ιταλία με την πλάτη στον τοίχο, ο φυσικός ηγέτης του θα αναλάβει δράση. Ο μεγάλος Αλ Βέρτης είναι ο παίκτης που θα πάρει μόνος του τη Σιένα, χαρίζοντας τη νίκη στην ομάδα του. Θα ακολουθήσει γλέντι στα αποδυτήρια υπό τους ήχους της μεγάλης επιτυχίας του: «Παύλο, για σένα κάνω όνειρα τρελά, Παύλο, για σένα διαγράφω τα παλιά». Μεγάλο άσμα...