Αν τα δύο πρώτα παιχνίδια γίνονταν στη Μαδρίτη, ίσως σήμερα το σκορ να ήταν 2-0 υπέρ της Ρεάλ. Ομως έγιναν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και στο 2-0 βρίσκεται ο Ολυμπιακός. Εχει τρεις ευκαιρίες για να πάει στο φάιναλ φορ, για πρώτη φορά μετά το 1999. Και το κυριότερο... Αν χάσει τις 2 στην Ισπανία, επιστρέφει στο Φάληρο.
Να γιατί η νίκη επί της Τάου στις 12 Μαρτίου είναι ίσως η πιο μεγάλη της χρονιάς. Με μειονέκτημα έδρας είναι εξαίρεση και όχι κανόνας η πρόκριση. Και ο Ολυμπιακός πρέπει να αρχίσει από τους κανόνες για να μπει και πάλι δυναμικά στο κλαμπ των ισχυρών της Ευρωλίγκας. Σε λίγα χρόνια θα ψάξει και για τον δύσκολο τρόπο...
Η δύναμη του ΣΕΦ έσπρωξε τον Ολυμπιακό. Και ο Παναγιώτης Γιαννάκης μπορεί να αισθάνεται δικαιωμένος για δύο πράγματα. Πρώτον διότι έχει δημιουργήσει μία ομάδα που ξέρει να βρίσκει τον δρόμο προς τη νίκη, με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Ακόμα κι αν μείνει πίσω στο σκορ, ακόμα κι αν οι βασικοί του φορτωθούν με φάουλ, ακόμα κι όταν έχει άγχος, διότι τα πάντα κρίνονται στις λεπτομέρειες. Θα βρεθεί ένας Βούισιτς να παίξει σούπερ άμυνα στον Ρέγες στην καθοριστική φάση ή ένας Βασιλόπουλος να κρύψει το φως στον Μπούλοκ λίγο μετά. Και φυσικά μέσα στο ΣΕΦ δεν είναι απλό να μπουν τα τρίποντα της Ρεάλ. Εβαλε δύο διαδοχικά ο Μπούλοκ, δεν ακολούθησε όμως ο Μούμπρου στο 70-69...
Το δεύτερο και πιο σημαντικό για τον «δράκο» είναι ότι έχει εκπαιδεύσει και τον κόσμο. Οι 12.000 οπαδοί του Ολυμπιακού κατέκλυσαν κάθε γωνιά, δημιούργησαν απίστευτη ατμόσφαιρα, όμως δεν αγχώθηκαν ποτέ. Είχαν υπομονή και στα δύο ματς, πίστεψαν στην ομάδα και την ώθησαν και στα δύσκολα. Το ΣΕΦ είναι απόρθητο κάστρο και ο Ολυμπιακός μπορεί να βασίζεται σε αυτό. Αν και δεν θα ήταν καθόλου κακό να πάρει την πρόκριση στη Μαδρίτη.