O περπατημένος και ο πελαγωμένος

Θυμάστε αυτό που έγραφα προχθές; Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα σχετικά άπειρη στο αραιό οξυγόνο της ευρωπαϊκής κορυφής. Οταν ο πρώτος αγώνας με τη Ρεάλ έφτασε να κρίνεται στο νήμα, οι λιγότερο περπατημένοι παίκτες του έστρεψαν το βλέμμα προς τον Θοδωρή Παπαλουκά. Εστεμμένος με τη φανέλα της ΤΣΣΚΑ, αυτός είναι που ξέρει τα κατατόπια.

Υπάρχει κι άλλος τέτοιος, όμως. Ο Νίκολα Βούισιτς. Ο τίγρης στη μηχανή της παλιάς καλής Μακάμπι. Τι κι αν τα πόδια του είναι πλέον πήλινα; Οποιος έχει κρατήσει στα χέρια του το σκήπτρο του πρωταθλητή ισορροπεί στα δύσκολα με σταθερό χέρι και σίγουρη περπατησιά.

Ο Βούισιτς γκρεμοτσάκισε τη Ρεάλ με τρεις απανωτές σπρωξιές. Μία ασίστ στον Γιώργο Πρίντεζη, όταν η διαφορά είχε μειωθεί στον πόντο. Μια σπουδαία άμυνα στον «ταύρο» Ρέγες αμέσως μετά, όταν ο Ισπανός είχε φτάσει σε απόσταση επαφής με το ελληνικό καλάθι. Και ένα καλάθι από τα 4 μέτρα στην καρδιά της ισπανικής ζώνης, όταν ζητούμενο ήταν το +5, ανάσα νίκης 1:10 πριν από το τέλος. Δευτερόλεπτα αργότερα ο Βασιλόπουλος πήρε την ταυτότητα του Μπούλοκ στην άμυνα. Η σιγουριά του Βούισιτς είχε κάνει τη διαφορά. Το «θέλω» των παικτών που ονειρεύονται να χαράξουν την επόμενη μέρα στην ιστορία του Ολυμπιακού, Βασιλόπουλου, Πρίντεζη, Μπουρούση, αλλά και Γκριρ, φρόντισε για τα υπόλοιπα.

Κι έτσι ο Ολυμπιακός προχώρησε σε κρατήσεις αεροπορικών εισιτηρίων και δωματίων για το Βερολίνο. Η σειρά δεν έχει κριθεί, αλλά η Ρεάλ πνέει τα λοίσθια. Το μόνο κακό είναι ότι μεσολαβούν αρκετές μέρες μέχρι τον 3ο αγώνα. Μέρες που επιτρέπουν στους Ισπανούς να ανασυγκροτηθούν και να μελετήσουν τι τους πήγε στραβά.

Αλλά η εξίσωση διαβάζεται και ανάποδα. Το πενθήμερο που ξεκινάει σήμερα βοηθάει τον Παναθηναϊκό να ξεπεράσει το δικό του στραπάτσο και να μετατρέψει το χθεσινό πάθημα σε μάθημα. Το τελευταίο 15λεπτο του αγώνα με τη Σιένα αποτέλεσε κανονικό ξεγύμνωμα για τους «πράσινους», οι οποίοι υστέρησαν σε τομείς όπου υποτίθεται ότι υπερτερούν. Δεν έδειξαν υπομονή, ούτε ηρεμία, ούτε αυτοσυγκέντρωση. Βιάστηκαν να πανηγυρίσουν τη νίκη πολύ πριν ο αγώνας πλησιάσει στο νήμα. Την πάτησαν σαν… Ολυμπιακός.

Σε αντίθεση όμως με τους «ερυθρόλευκους» της Τρίτης, αυτοί δεν μπόρεσαν να ξανακερδίσουν το momentum του αγώνα. Η αντεπίθεση των μεθοδικών και ψύχραιμων Ιταλών αιφνιδίασε τον πρωταθλητή Ελλάδας, ο οποίος προφανώς δεν περίμενε τέτοια αντίδραση. Αφού δεν τελείωσε τη δουλειά όταν η Σιένα είχε 3/21 τρίποντα, ήταν επόμενο να βρεθεί σε θέση άμυνας.

Στο τέλος είχε χάσει σύσσωμος τα αυγά και τα πασχάλια. Ούτε περίσσευμα ενέργειας βρήκε στο κορμί του, ούτε παίκτες ικανούς να φορέσουν τον μανδύα του μαέστρου και να σημάνουν σάλπισμα νίκης, ούτε καθοδήγηση από τον πάγκο. Αλήθεια, από πού άντλησε τόσες δυνάμεις η Σιένα στην τελευταια περίοδο του αγώνα; Αυτή δεν είναι που ποντάρει σε 6-7 παίκτες;

Ναι, αυτή. Παίζει ωστόσο με λογική και με σχέδιο, το οποίο ακολουθεί κατά γράμμα ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Ουδέποτε περιμένει σωτηρία από τη ρουλέτα των τριπόντων. Ο Παναθηναϊκός παραμένει κατά την εκτίμησή μου φαβορί για την πρόκριση, αλλά τώρα καλείται να βγάλει καυτά κάστανα από τη φωτιά της Τοσκάνης.