Τρέξτε να βρείτε εισιτήρια!

O Παναθηναϊκός –απέδειξε ότι- μπορεί και χωρίς τον Δημήτρη Διαμαντίδη! Δεν έφτανε να το πιστέψουμε εμείς ή να το πιστέψουν οι φίλαθλοι που έμαθαν να θεωρούν τον διεθνή γκαρντ ακρογωνιαίο λίθο της ομάδας εδώ και μία πενταετία. Επρεπε πάνω απ' όλους να το πιστέψουν οι ίδιοι οι παίκτες του Παναθηναϊκού. Και οι παίκτες της Σιένα…

Δεν υπήρξε εν τέλει παίκτης που να χρεώθηκε τον μανδύα του ηγέτη, αυτόν που συνήθως φοράει ο Διαμαντίδης. Τα καθήκοντά του μοιράστηκαν εξ ημισείας στους υπόλοιπους, κοντούς αλλά και ψηλούς. Στα 40 δύσκολα λεπτά του εναρκτήριου αγώνα με τη Σιένα, τη σκυτάλη του πρωταγωνιστή πήραν κατά σειρά ο Νίκολας, ο Μπατίστ, ο Πέκοβιτς, ο Σπανούλης, ο (κορυφαίος στην τέταρτη περίοδο) Φώτσης, ακόμα και ο Περπέρογλου και ο κατά τα λοιπά απογοητευτικός Γιασικεβίτσιους.

Θηρίο στο κλουβί, ο Διαμαντίδης παρακολουθούσε τον αγώνα από τα «πιτς» και εμφάνισε έναν εαυτό που δεν έχουμε ξαναδεί: φώναζε, χειρονομούσε, χτυπιόταν, έκανε ό,τι μπορούσε για να επηρεάσει το αποτέλεσμα. Κάποια στιγμή νόμιζα ότι θα έμπαινε στο γήπεδο για να παίξει, έστω με πολιτικά ρούχα! Ναι, έχει και τέτοια, αυτός που εμφανίζεται πάντα και παντού με αθλητική περιβολή…

Ο Παναθηναϊκός έφτασε στο 1-0 χωρίς να χρειαστεί να ρισκάρει συμμετοχή του Διαμαντίδη. Μόνο αφελής θα τολμήσει τώρα να δώσει πιθανότητες πάνω από 20 τοις εκατό στη Σιένα. Η απουσία του Λαβρίνοβιτς δημιούργησε λειψανδρία σε μία ομάδα που ούτως ή άλλως παίζει με 7-8 πρωτοκλασάτους. Ο Παναθηναϊκός των 12 διεθνών κρατάει με το ένα χέρι το εισιτήριο για το φάιναλ φορ. Το 1-0 ήταν για τους παίκτες του Ομπράντοβιτς σκέτο χρυσάφι. Σπάνια χάνει σειρά 5 αγώνων η ομάδα που κερδίζει τον πρώτο.

Ο Ολυμπιακός κινδύνευσε να πληρώσει την απειρία του, αυτή που τον έκανε να σβήσει τις μηχανές πολύ πριν εξασφαλίσει πλεονέκτημα ασφαλείας. Το +16 του πρώτου ημιχρόνου δημιούργησε ψευδαισθήσεις και έβαλε προσωρινά μαύρη αυτοκόλλητη κορδέλα πάνω από το όνομα του αντιπάλου. Αλλά η Ρεάλ είναι βασίλισσα. Μια βασίλισσα δεν συμβιβάζεται εύκολα με κουρέλια.

Οταν οι Ισπανοί ισοφάρισαν και προσπέρασαν, έκαναν την μπάλα να ζυγίζει εκατό κιλά στα χέρια των «κόκκινων». Η ετικέτα του φαβορί είναι δυσβάσταχτη για ομάδες που δεν την έχουν συνηθίσει. Ρωτήστε και στη Βαρκελώνη να σας πουν!

Σε τέτοιες περιπτώσεις η πιο αξιόπιστη συνταγή είναι: «Ζήτω η αγία άμυνα». Και η μπάλα στους πεπειραμένους. Ο Θοδωρής Παπαλουκάς είχε το πιο σταθερό χέρι. Αυτός ξέρει τι σημαίνει να είσαι στο παρκέ φαβορί, από τα χρόνια του στην ΤΣΣΚΑ.

Ο Ολυμπιακός φρόντισε να θωρακίσει τα μετόπισθεν στο ξεκίνημα της δ' περιόδου, μετουσιώσε τα εκεί κέρδη του σε 1-2 εύκολα καλάθια (ένα από κλέψιμο του Γκριρ, ένα από «τυφλή» συνεργασία Παπαλουκά, Μπουρούση), ξανάφερε το παιχνίδι στα χέρια του. Μετά ανέλαβαν δράση τα Ελληνόπουλα της ομάδας, αυτά που συναισθάνονται απόλυτα το μέγεθος της πρόκλησης.

Το καλάθι-οιωνός ήταν το τρίποντο που πέτυχε ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος όταν ακουγόταν η κόρνα των 24 δευτερολέπτων, στο 70-68. «Αυτό το παιχνίδι δεν χάνεται με τίποτα», είπα τότε. Λίγο αργότερα, ο ίδιος πέτυχε ένα πανομοιότυπο, αφού πρώτα ειχε σταματήσει τον Ερβέλ με τάπα: 80-71, τετέλεσται. Μολονότι κάποιοι επιχείρησαν χαζά σουτ για να κερδίσουν το «μπιζ», δεν υπήρχε περίπτωση να ξανακάνει το ίδιο λάθος ο Ολυμπιακός. Οι μηχανές του έμειναν αναμμένες μέχρι το τέλος.

Αλήθεια, τι περιμένετε, εσείς οι χρωματισμένοι –και προφανώς ενθουσιασμένοι- παρατηρητές; Σε λίγες μέρες δεν θα βρίσκετε αεροπορικό εισιτήριο για το Βερολίνο, ούτε για να το βγάλετε φωτογραφία...