Φταίει ο Τεν Κάτε που έβαλε στην Τρίπολη τρία στόπερ για να μαρκάρουν τον Καούνο ή τα τρία στόπερ που ούτε αυτό δεν κατάφεραν; Που άργησε να κάνει τις αλλαγές ή που μια εξ αυτών έχασε το άχαστο στο 90’ και κάτι; Φταίει ο κόουτς που επέλεξε τον Γκάμπριελ, ο οποίος ήταν πολύ καλός σχεδόν σε όλο το πρώτο ημίχρονο ή φταίει ο Βραζιλιάνος, ο οποίος από κάποιο σημείο και μετά εξαφανίστηκε από προσώπου γης; Στον Παναθηναϊκό (και) φέτος «πρέπει» να φταίει οπωσδήποτε κάποιος συγκεκριμένος. Ποτέ όλοι μαζί.
Η ομάδα μοιάζει χωρισμένη σε διάφορα, μικρά στρατόπεδα, που δεν ελέγχουν καταστάσεις, δεν ασκούν «πολιτική» και δεν κυριαρχούν, απλώς υπάρχουν για να συντηρούν μια φαγωμάρα: από τη μια η διοίκηση, όπως εκφράζεται και εκπροσωπείται από τον Κώστα Αντωνίου, με σποραδικές εμφανίσεις του Νίκου Πατέρα. Ο Τεν Κάτε και το επιτελείο του παραδίπλα.
Απ' την άλλη οι θιγόμενοι, οι οποίοι αγωνίζονται από λίγο έως καθόλου και εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους όπου σταθούν κι όπου βρεθούν. Κάποιοι ξένοι που είπαν «δεν πληρώνουμε» όταν άκουσαν για το πρόστιμο των 15.000 ευρώ. Δυστυχώς, όσον αφορά το πρόστιμο φαίνεται ότι ακολουθούμε πρακτικές του παρελθόντος: με την γκέλα στην Τρίπολη θυμηθήκαμε τον αποκλεισμό από τον Πανσερρραϊκό, όπως πριν από λίγο καιρό, όταν για να πάρουν οι παίκτες πριμ για μια μεγάλη επιτυχία έπρεπε να κάνουν σερί τεσσάρων νικών.
Εχω πει και παλαιότερα και το λέω ξανά: αν πρέπει να επιβληθεί πρόστιμο, δεν πρέπει να εξαιρεθεί κανείς. Ούτε ο προπονητής ούτε ο διευθυντής ποδοσφαίρου –εκτός αν αυτοί είναι από άλλο ανέκδοτο ή από άλλη ομάδα. Οσο για το άλλο, το «ψαρωτικό», ότι θα λυθούν 1-2 συμβόλαια για να σφίξουν οι κώλοι των υπολοίπων, περιμένω με ενδιαφέρον να δω πόσο πιο σπασμωδικές θα γίνουν οι κινήσεις και οι αντιδράσεις.
Ποιον θα διώξεις; Κάποιον που σου στοίχισε «ο κούκος αηδόνι» το καλοκαίρι; Τον άλλον που στον ζήταγαν αλλά δεν τον έδινες; Τον... παράλλον, για τον οποίο έδωσες μάχη για να μην τον πάρει ο Ολυμπιακός ή η ΑΕΚ; Ή τον... αποκείνο, του οποίου έβαλες ρήτρα κλίμακας Ντιόγο και τον πληρώνεις με κλίμακα Μήτρογλου; Ποτέ άλλοτε η παροιμία «θύμωσε ο Αγάς κι έκοψε το απ' αυτό του» δεν ήταν τόσο πολύ αντιπροσωπευτική.
Λέμε εδώ και χρόνια για τη διχόνοια που κάποιοι σπέρνουν, συντηρούν ή υποδαυλίζουν ανάμεσα στον κόσμο της ομάδας. Για την παγωμάρα ανάμεσα στον κόσμο και τη διοίκηση. Μας φταίνε τα συλλαλητήρια, οι οπαδικές εφημερίδες, τα ραντεβού ανθρώπων της διοίκησης με τον Κόκκαλη, οι διαιτησίες, ο Ψυχομάνης, ο Γκαγκάτσης, οι «131». Τελικά, μας φταίνε όλοι εκτός από τον πραγματικό «εχθρό»: τον εαυτό μας.
Στον Παναθηναϊκό κάθε χρόνο βάζουμε τα χέρια μας και βγάζουμε τα μάτια μας και μετά ψάχνουμε δήθεν αυτόν που μας πέταξε ένα μπουκάλι οξύ και μας τύφλωσε. Το πρόβλημα δεν επεκτείνεται μέσα στην ίδια την ομάδα προερχόμενο από κάπου έξω. Δείχνει να υπάρχει κάπου εκεί μέσα, σαν ένα ζιζάνιο που κανείς δεν μπορεί να ξεριζώσει, αλλά όλοι εύχονται να μαραθεί μόνο του. Κι όσο δεν μαραίνεται αυτό μαραίνονται οι ελπίδες των οπαδών και οι προσδοκίες όσων αγαπούν την ομάδα χωρίς συμφέρον, χωρίς ιδιοτέλεια, χωρίς να προσβλέπουν σε κανενός είδους κέρδος.