Αποκλειστικο-Οι υπεύθυνοι για τα επεισόδια...

«Δεν πρέπει να κρυβόμαστε. Στη ζωή έχουμε πρόβλημα με τους ανθρώπους που κρύβονται και όχι από αυτούς που βγαίνουν και λένε τις απόψεις τους» δήλωσε στον NovaΣΠΟΡ FM ο Κώστας Πηλαδάκης για τα επεισόδια στο ΟΑΚΑ.

Τζίφος. Προσπάθησα να βγάλω κάποιο συμπέρασμα αλλά η λύση του μυστηρίου δεν φαινόταν κοντινή. Μισόλογα από όλους. Έπρεπε να πάρω την υπόθεση στα χέρια μου. Όπως κάθε φορά όταν αφήνεις άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, έτσι και τώρα αν δεν έκανα τις απαραίτητες κινήσεις τίποτα δεν θα γινόταν σωστά. «Ποιος φταίει άραγε για τα επεισόδια στο ΟΑΚΑ;» αναρωτήθηκα την ώρα που μία πέτρα διέλυσε το παράθυρο. Πήγα κοντά και την πήρα στα χέρια μου. Ένα χαρτί ήταν τυλιγμένο πάνω της. «ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΑΣΧΟΛΙΣΕ, ΘΑ ΕΧΙΣ ΑΣΧΥΜΟ ΤΑΙΛΟΣ». «Χα… δεν ξέρετε που έχετε μπλέξει» σκέφτηκα και φώναξα τον νεαρό συνάδελφο. Ήρθε τρέχοντας, πασαλειμμένος με μουστάρδα αφού δεν είχε προλάβει να σκουπιστεί μετά το χοτ-ντογκ που είχε καταβροχθίσει.

«Θες να αποδείξεις κάτι με αυτή την εμφάνιση;». «Εεεε…όχι» ψέλλισε. «Τέλος πάντων έχουμε δουλειά δεν έχουμε χρόνο για μουστάρδες. Το υπόγειο είναι έτοιμο;». Το υπόγειο ήταν έτοιμο όποτε μπορούσαμε να φιλοξενήσουμε τους «καλεσμένους» μας. Έκανα μερικά τηλέφωνα σε ανθρώπους που γνώριζαν πρόσωπα και καταστάσεις. Τέσσερα άτομα κλειδιά θα μεταφέρονταν στις εγκαταστάσεις του σταθμού για να δώσουν τις πληροφορίες τους. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι δεν θα μίλαγαν εύκολα.

Λίγες ώρες μετά όλα ήταν έτοιμα. Πήρα το ασανσέρ και κατέβηκα στο ισόγειο. Έριξα μια ματιά στην κάμερα και χαιρέτησα τον φύλακα. Δεν είχε ιδέα για τις βρομοδουλειές που έκανα στο πιο σκοτεινό μέρος του κτιρίου. Άνοιξα την πόρτα και δυο δεκάδες σκαλιά με οδήγησαν στο υπόγειο. Ένας προβολέας έδινε φως στον άδειο από έπιπλα και περιττά πράγματα χώρο.

Είδα τον νεαρό συνάδελφο να στέκεται μπροστά από τέσσερις καρέκλες. Τρεις φιγούρες ήταν καθισμένες με κουκούλες στο κεφάλι, ένω στην τέταρτη καρέκλα βρισκόταν κάτι που έμοιαζε με σκίουρο. Πλησίασα και άλλο. «Είσαι τελείως ηλίθιος; Σκούπισε επιτέλους την καταραμένη μουστάρδα». «Μάλιστα αφεντικό» είπε και σκουπίστηκε με το μανίκι του. Προσπάθησα να καταπνίξω το συναίσθημα της οργής που με κατέκλυζε και θα με οδηγούσε να τον χωρέσω σε μια γυάλα για χρυσόψαρα και επικεντρώθηκα στη δουλειά μου. «Αυτοί είναι λοιπόν; Και τι στο διάολο θέλει εδώ ο σκίουρος;». «Εεεεεε…. Για να μην φαίνεται άδεια η καρέκλα αφεντικό» είπε το παιδί της μουστάρδας. «Και τι είμαστε ρε Θέατρο και θέλουμε γεμάτες θέσεις;». Ο σκίουρος έπαιζε όλη αυτή την ώρα με ένα βελανίδι.

«Βγάλε τις κουκούλες». Μπροστά μου εμφανίστηκε μια γιαγιά που κράταγε στα χέρια της δυο βελόνες αφού προφανώς την είχαν διακόψει από το πλέξιμο, ένας τύπος γύρω στα 50 με μουστάκι και καραφλίτσα και ένας πιτσιρικάς με ένα psp στα χέρια. «Αυτοί εδώ έχουν απαντήσεις για τα επεισόδια στο ΟΑΚΑ;» ρώτησα εξοργισμένος. «Αυτούς μου έφεραν αφεντικό. Δεν φταίω εγώ».

«Η Σούπερ Λιγκα φταίει» φώναξε ο καραφλός πενηντάρης. «Τι λες ρε; η πολιτεία!» τσίριξε το πιτσιρίκι. Η γιαγιά κούναγε τις βελόνες σαν να είχε μπροστά της το πλεκτό. Κάποιος έπαιζε παιχνίδια μαζί μου. Κάποιος δεν ήθελε να μάθω την αλήθεια. «Θα μιλήσετε;» είπα και στους τρεις ενώ ο σκίουρος πήδηξε από την καρέκλα και όρμισε στο μανίκι του νεαρού συναδέλφου που ήταν ποτισμένο με μουστάρδα. «Δεν ξέρουμε τίποτα» είπαν και οι τρεις με μια φωνή. «Δεν ξέρετε ε; Πολύ καλά δεν μου αφήνετε άλλη επιλογή». Έδεσα ένα χαρτάκι στα πόδια του σκίουρου. Θα μετέφερε το μήνυμα μου σε αυτούς που είχαν τις ευθύνες.

«Έτοιμο το πριόνι;» είπα στον νεαρό συνάδελφο. «Έτοιμο αφεντικό». «Μην αφήσεις ίχνος αυτή τη φορά». Έκλεισα την πόρτα του υπογείου την ώρα που ακουστήκαν οι πρώτες κραυγές.

«Έτσι λοιπόν. Θα την πληρώσει μια γιαγιά, ένας μεσήλικας και ένα πιτσιρίκι… Αυτοί την πληρώνουν συνήθως…» σκέφτηκα και έβαλα σε ένα ποτήρι ουίσκι με λίγο πάγο και κόκα-κόλα. Ήπια μια γουλιά και πάτησα το play στο στερεοφωνικό.



Προσευχές, μετάνοιες, λιτανείες και εξομολογήσεις στο: Deepthoughts2008@hotmail.com