Μία παρατήρηση και μία υποψία περιμένοντας τα πλέι οφ

Aπό τη στιγμή που το πρωτάθλημα ουσιαστικά τελείωσε και αρκετές ομάδες παίζουν απαλλαγμένες από την πίεση, την ευθύνη και το άγχος, έχουμε τη δυνατότητα σε αυτές τις τελευταίες αδιάφορες αγωνιστικές να δούμε και κάποιες (κρυμμένες σε αρκετές περιπτώσεις) αρετές. Ο ΟΦΗ και ο Πανθρακικός λόγου χάριν απέδειξαν ότι δεν έχουν τόσο μεγάλες δυσκολίες στο σκοράρισμα όσες έδειξαν τον προηγούμενο καιρό.

Αυτές οι τελευταίες αγωνιστικές επιβραβεύουν όσους έχουν στο παιχνίδι τους ένα αγωνιστικό πλάνο: η ΑΕΚ πάει από νίκη σε νίκη «στραπατσάροντας» αντιπάλους που προσπαθούν να παίξουν ποδόσφαιρο, η Λάρισα στους κενούς χώρους που άφησε ο Ηρακλής όταν ανοίχτηκε στο Καυτανζόγλειο έκανε πάρτι, ο Εργοτέλης φάνηκε με την Ξάνθη όχι καλύτερη ομάδα αλλά σίγουρα πιο αποτελεσματική.

Και ο Ολυμπιακός όταν κράτησε την μπάλα, τη γύρισε και έβγαλε τους μέσους του σε θέση βολής, κατάφερε να φέρει τα πάνω-κάτω στη Νέα Σμύρνη, απέναντι σε έναν Πανιώνιο που έχει καλούς σολίστες στην επίθεση, αλλά δεν έχει οργανωμένο παιχνίδι. Αυτή η γενικότερη εικόνα του πρωταθλήματος των τελευταίων αγωνιστικών καταδεικνύει και το πρόβλημα του ΠΑΟ, ο οποίος δεν καταφέρνει εδώ και κάποιες αγωνιστικές να παίξει πειστικό ποδόσφαιρο ούτε και στα ματς που βρίσκει αντιπάλους όπως ο χθεσινός Αστέρας Τρίπολης, ο οποίος έπαιξε ανοιχτά για τις συνήθειές του και καθόλου σκληρά για τα δεδομένα του. Αυτή είναι και η μόνη ερώτηση του πρωταθλήματος που έχει μείνει αναπάντητη: γιατί το παιχνίδι του ΠΑΟ έφθινε.

Μια προφανής απάντηση είναι ότι οι παίκτες του ΠΑΟ περιμένουν τα πλέι οφ. Επειδή αυτή ως απάντηση δεν τη θεωρώ απολύτως λανθασμένη (στην ποδοσφαιρική Ελλάδα που όλοι ψάχνουν κίνητρο για να κάνουν τη δουλειά τους, δηλαδή να παίξουν ποδόσφαιρο, ακούς ό,τι θες), θα περιμένω με αγωνία να δω τα πλέι οφ του ΠΑΟ και την όποια αγωνιστική μεταμόρφωσή του.

Για την ώρα περιορίζομαι σε μια παρατήρηση και μια υποψία. Η παρατήρηση είναι ότι ο ΠΑΟ έχει καταφέρει να κάνει δύο καρμπόν γύρους: με τις ομάδες που σκόνταψε στον πρώτο γύρο σκόνταψε και στον δεύτερο. Δεν νίκησε στον πρώτο γύρο την ΑΕΚ, τον Εργοτέλη, τον Ολυμπιακό, τον Ηρακλή και τον Αστέρα Τρίπολης και με τους ίδιους «στραβοπάτησε» και στον δεύτερο –η εξαίρεση του ΠΑΟΚ δείχνει ότι για τον Τεν Κάτε κάποιες ομάδες φέτος υπήρξαν μυστήριο άλυτο και αυτό είναι ανησυχητικό. Η υποψία που έχω είναι ότι οι παίκτες (τουλάχιστον οι πιο πολλοί), δεν παίζουν για τον προπονητή. Δεν λέω ότι παίζουν για να τον διώξουν, θα περιμένω να δω τα πλέι οφ.

Τέλος, να σημειώσω ότι μέσα στην εβδομάδα είχαμε και τη λύση του προβλήματος της διαιτησίας. Μετά το ματς του Ολυμπιακού στην Τρίπολη διάβασα ότι ο Σάββας Θεοδωρίδης ζήτησε από τον διαιτητή Καλόπουλο να αυτοεξαιρεθεί από τα ματς του Ολυμπιακού «γιατί δεν μπορεί». Το βρίσκω πολύ σωστό. Με την προϋπόθεση ότι όλες σχεδόν οι υπόλοιπες ομάδες θα ζητήσουν από τους υπόλοιπους διαιτητές να μην παίζουν τα δικά τους ματς με τον Ολυμπιακό, διότι εμφανώς και αυτοί δεν μπορούν.

Ο μη καταλογισμός του Νταρμπισάιρ σε θέση οφσάιντ από τον Βελούδη π.χ. στη φάση του πρώτου γκολ του Ολυμπιακού, είναι μια απόφαση που δείχνει ότι πολλά παιδιά δεν μπορούν. Και επειδή δεν πρόκειται να το παραδεχτούν, ο επόμενος αρχιδιαιτητής καλό είναι να τα στείλει σπίτι τους. Και αν δεν έχει διαιτητές, ας καλέσει ξένους. Οπως κάνουν και οι ομοσπονδίες του Κατάρ, της Σαουδικής Αραβίας, του Λιβάνου κ.λπ., όπου πάνε συχνά-πυκνά οι δικοί μας. Μπορούν να θέλουν να μείνουν και εκεί μόνιμα.