Οχι μούντζες. Μας διαβάζουν και παιδιά...

Τις τελευταίες μέρες, φίλε αναγνώστη, δεν χορταίνω να διαβάζω τις αναλύσεις των αγοριών μου για την ΑΕΚ. Για να καταλάβεις πόσο διασκεδάζω με τα άρθρα, τις μπηχτές, τις απαντήσεις και τις ανταπαντήσεις τους, θα σου πω μόνο ότι πλέον δεν παρακολουθώ «Lost». Το 'κοψα μαχαίρι χάρη στον Γιάννη, τον Βαγγέλη, τον Γιώργο και τ' άλλα παιδιά. Το δικό τους σίριαλ με έχει γοητεύσει περισσότερο. Εχει σασπένς, ίντριγκες, πάθη και εξελίξεις που κόβουν την ανάσα. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από μια καθημερινή σειρά και δη αθλητική;

Πάρε βαθιά ανάσα, dear. Μόλις ολοκληρώσεις την ανάγνωση της σημερινής στήλης, θα έχεις ολοκληρώσει και το πρόγραμμα απεξάρτησης από τις αμερικανικές σειρές. Μην ψάχνεις πια αλλού, εδώ είναι το ταξίδι. Την αρχή κάνει ο Μπραουδάκης, ο οποίος γράφει στο «Goal»:

«Αν στην πρώτη επιστροφή του (σ.σ.: του Μπάγεβιτς) το ανάθεμα έπεσε στην “Original” και στους υπόλοιπους ασχημονούντες (οι οποίοι με τις λανθασμένες και οξύτατες αντιδράσεις τους έχαναν και το όποιο δίκιο μπορεί να είχαν), τώρα το ανάθεμα σε ποιον θα πέσει, ώστε να πειστεί ο πολύς κόσμος; Στα σταγονίδια του Ντέμη; Μα με γενικότητες και αοριστίες χωρίς απομακρύνσεις και λοιπές εκκαθαρίσεις ποιος από το πλατύ κοινό να πειστεί;».

Δεν χρειάζεται να ψάξει και πολύ ο Βαγγέλης μου. Μια στήλη δρόμος είναι και θα βρει την απάντηση. Ο διπλανός του στην τελευταία σελίδα του «Goal», ο γλυκός Βασίλης Βέργης, έχει πειστεί άκοπα. Γράφει συγκεκριμένα: «Οπου κι αν στρέψει το κεφάλι του στην εταιρεία, ανθρώπους του Νικολαΐδη συναντάει. Οι οποίοι διατηρούν για εκείνον την ίδια θέρμη στην καρδιά που είχε για τον Σέρβο ο πρώην πρόεδρος. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη συνεργασία».

Μελώνω. Σαν τον Καραμανλή φαίνεται ότι την πάτησε και ο Ντούσαν. Είναι γνωστό ότι ο πρωθυπουργός της χώρας εμφανίζει πέντε χρόνια τώρα μια δυσκοιλιότητα στη λήψη κρίσιμων αποφάσεων, όχι λόγω ανικανότητας, αλλά επειδή σε θέσεις-κλειδιά έχουν παραμείνει άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ που τον εμποδίζουν να εκφραστεί. Ντούσαν αγόρι μου, κουράγιο. Στέκομαι στο πλευρό σου και αναφωνώ: «Κάτω οι σοσιαλιστές του Ντέμη». Επανέρχομαι στον Μπραουδάκη, ο οποίος έχει να προσθέσει κάτι επί του θέματος: «Μα αν ευθύνονται (σ.σ.: Τα σταγονίδια του Ντέμη), τότε τι ρόλο παίζει ο (κάθε προπονητής) Μπάγεβιτς στην ομάδα; Διακοσμητικό;».

Τι διάολο, dear; Στην ίδια εφημερίδα δουλεύουν τα καμάρια μου. Δεν βρήκαν πέντε λεπτά χρόνο -την ώρα του κολατσιού έστω- να το συζητήσουν μεταξύ τους, ώστε να τους λυθούν οι απορίες; Εμένα περίμεναν να βγάλω πάλι το φίδι από την τρύπα; Ας είναι. Επειδή αγαπώ και τους δύο, θα το κάνω. Ο Βέργης θυμίζει ποιος είναι ο ρόλος και ποια η αξία του Μπάγεβιτς που βλέπεις στη φωτογραφία:

«Ο Μπάγεβιτς των 4 πρωταθλημάτων στην ΑΕΚ, ο Μπάγεβιτς που δημιούργησε την καλύτερη ΑΕΚ όλων των εποχών με ποδόσφαιρο σημείο αναφοράς σε τούτη τη χώρα, ο Μπάγεβιτς που πήρε ένα μαύρο χάλι και το μετέτρεψε σε ομάδα η οποία διεκδικεί 2η θέση και Κύπελλο, αυτός ο Μπάγεβιτς ουδέποτε θα διαβάσει από το "Ντεμοτεχνείο" τους ύμνους που απόλαυσαν ο Σάντος, ο Φερέρ και ο Δώνης».

Ο Βασίλης μου πήρε φόρα και φοβάμαι ότι εσύ, αγαπητέ αναγνώστη, που δεν είχες ποτέ τον Ντούσαν κορόνα στο κεφάλι σου, θα έχεις αρχίσει να δυσανασχετείς. Μισό λεπτό, κεχαριτωμένε. Φέρνω ενισχύσεις. Ο Γιώργος Κοσμάς στην «Εξέδρα» καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες να εξηγήσει τη συμπεριφορά του Μπάγεβιτς: «Ειδικά τη στάση που έχει επιλέξει να τηρεί απέναντι στους ποδοσφαιριστές, εκθέτοντάς τους στις δημόσιες τοποθετήσεις του, δεν μπορώ με τίποτα να την εξηγήσω και να τη δικαιολογήσω».

Είναι πράγματι ένα από τα μεγάλα μυστήρια αυτού του κόσμου. Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά έχασε η θεία Λουκρητία το τηλέφωνο του Φερέρ και δεν μπορώ έτσι να έρθω σε επαφή με έναν αληθινά μεγάλο δάσκαλο της προπονητικής, για να μας δώσει τα φώτα του, μήπως και βγάλουμε μια άκρη. Επιστρέφω στον Βασίλη Βέργη, διότι είναι ο μόνος -μετά τον Λορένσο- που μπορεί να λύσει τις απορίες μας: «Εδώ για όλα φταίει ο Σέρβος. Που χάνει την ψυχραιμία του, που τα βάζει με τα καλά παιδιά, που δεν αξιοποιεί τον Μαραντόνα-Σκόκο, που ταλαιπωρεί τον Μπλάνκο, και ακόμη που δεν απέτρεψε τον Θωμά Μαύρο να σταματήσει το ποδόσφαιρο λέω εγώ».

Θα με πάρουν τα ζουμιά. Τόσον καιρό ζούσα με την αυταπάτη ότι εμείς τον αγαπάμε τον Ντούσαν, γι' αυτό στις νίκες γράφαμε ότι κερδίζει η ΑΕΚ του Ντούσαν και στις ήττες ότι χάνει η ομάδα του Ντέμη. Εχω χάσει τη γη κάτω από τα πόδια μου. Ο Κοσμάς τουλάχιστον με καταλαβαίνει. Και αυτός μπερδεμένος είναι, αλλά για άλλον λόγο: «Ειλικρινά, δεν αναγνωρίζω αυτό τον Μπάγεβιτς. Δεν είναι αυτός ο άνθρωπος που είχα γνωρίσει στις προηγούμενες θητείες του στην ΑΕΚ και είχα παρακολουθήσει και στους πάγκους του Ολυμπιακού, του ΠΑΟΚ, του Αρη».

Τι ωραία περνάμε, φίλε αναγνώστη. Εχω βάλει και δεύτερο ποτήρι μαργαρίτα φράουλα και απολαμβάνω τις στιγμές. Αφησα την τελευταία λέξη στον Βέργη διότι την κέρδισε με το σπαθί και το πάθος του. Ελλείψει Καραλή βέβαια έπαιζε χωρίς αντίπαλο. Γράφει ο Βασίλης μου: «Είναι πραγματικά εμετικό να βλέπεις όλες εκείνες τις μέσες, που επί χρόνια έσπαγαν μπροστά στον Ντέμη και την παρέα του κάνοντας την επίκυψη εθνικό σπορ, να προσπαθούν καθημερινά να πριονίσουν (άλλοτε με επιστημονικό κι άλλοτε με βλακώδη τρόπο) την καρέκλα (και τα νεύρα) ενός ανθρώπου ο οποίος -με τα καλά και τα στραβά του- παλεύει σχεδόν μόνος για την αγωνιστική αξιοπρέπεια και παρουσία της ΑΕΚ».

Πόσο δίκιο έχει ο ακριβός μου. Διαβάζοντας μάλιστα το σχόλιό του για τον «άνθρωπο (Ντούσαν), ο οποίος με τα καλά και τα στραβά του παλεύει σχεδόν μόνος για την αγωνιστική αξιοπρέπεια και παρουσία της ΑΕΚ», θυμήθηκα τα παλιά. Με την ίδια αγάπη που γράφει ο Βασίλης μου για τον Ντούσαν έγραφαν και οι ζηλωτές του Ντέμη για εκείνον. Στάσου πλάι μου, dear, και έλα να τραγουδήσουμε μαζί: «Για δες ποιος μιλάει…». Το σηκώνει η περίσταση.