Ηττα της τρομοκρατίας και των ψευδαισθήσεων

Οσα έγιναν στο περίφημο ντέρμπι κορυφής δεν έχουν να κάνουν με ποδόσφαιρο και ως εκ τούτου δεν αντέχουν σε κριτική. Το ντέρμπι της Τούμπας ανήκει στην κατηγορία των ματς που δεν γίνονται πουθενά στον κόσμο: επειδή δεν μπορεί να είμαστε σωστοί εμείς και λάθος ο υπόλοιπος κόσμος, το ματς αυτό με τις δεδομένες συνθήκες δεν έπρεπε να διεξαχθεί και ως εκ τούτου η συζήτηση για τα ιδιαίτερα στοιχεία του πάσχει. Αντιθέτως, η συζήτηση που μπορεί να γίνει αφορά τη γενικότερη λογική του ελληνικού πρωταθλήματος, που είναι το μόνο στο οποίο επιτρέπονται τέτοιες βαρβαρότητες.

Στην Τούμπα ο Ολυμπιακός έδειξε απλώς ότι δεν μασάει. Πήγε με τους αναπληρωματικούς, τους έριξε στη μάχη κι έφυγε με ψηλά το κεφάλι, δείχνοντας από τι πάστα είναι φτιαγμένος. Ο Ολυμπιακός επιστρέφει από την Τούμπα έχοντας κάνει σαφές σε όλους γιατί φέτος κατακτά το πρωτάθλημα πιο εύκολα από κάθε άλλη φορά: το κατακτά γιατί έχει παίκτες-πρωταθλητές, παίκτες που έχουν επίγνωση της αποστολής και των δυσκολιών και μπορούν να αντεπεξέλθουν σε κάθε μη αγωνιστική δυσκολία.

Στη Σαλονίκη επιχείρησαν να τον τρομοκρατήσουν στο όνομα ενός δίκαιου θυμού μετά το ματς του Κυπέλλου: ο Ολυμπιακός δεν τρομοκρατείται, δεν φοβάται, δεν χαρίζει τίποτε, ακόμα κι όταν παίζει χωρίς τον Ντιόγο, τον Ντουντού, τον Αντζα, τον Μπελούτσι, τον Λέτο. Ο Ολυμπιακός κυρίως δεν τρομοκρατείται από αντιπάλους που ποντάρουν στο οπαδικό πάθος και δεν παίζουν παρά μέτριο ποδόσφαιρο.

Πριν από λίγες μέρες η Σεντ Ετιέν, η δέκατη τρίτη του γαλλικού πρωταθλήματος, απέκλεισε τον Ολυμπιακό νικώντας τον δύο φορές. Ο λόγος που αυτό έγινε είχε να κάνει αποκλειστικά με τις ικανότητές της, τη διάθεση των παικτών της να παίξουν ποδόσφαιρο, τη στρατηγική του προπονητή της. Στην Τούμπα τα μόνα που υπήρχαν ήταν βαρβαρότητα, αλόγιστο πάθος, συνθήκες πολέμου: η μπάλα που ο ΠΑΟΚ του Φερνάντο Σάντος έπαιξε για ένα ακόμα ντέρμπι ήταν λίγη. Τόσο λίγη όσο και στα προηγούμενα ντέρμπι.

Ο ΠΑΟΚ, δεύτερος στο πρωτάθλημα, κλείνει την κανονική περίοδο έχοντας πετύχει ένα γκολ εναντίον του Ολυμπιακού, του ΠΑΟ και της ΑΕΚ σε έξι ματς: αν κάτι χρήσιμο προέκυψε από το χθεσινό ματς, είναι ότι οι συνθήκες πολέμου δεν βοηθάνε τον ΠΑΟΚ να παίξει καλύτερα και αντίθετα κάνουν το φτωχό του ποδόσφαιρο να μοιάζει ακόμα περισσότερο αντιπαραγωγικό, ακόμα περισσότερο λίγο.

Εχω την υποψία ότι αυτή η πολεμική ατμόσφαιρα επέτεινε τις αδυναμίες του ΠΑΟΚ και γιγάντωσε τον Ολυμπιακό: ο Ολυμπιακός δεν είχε να χάσει τίποτα, ο ΠΑΟΚ δεν άντεξε την ευθύνη της νίκης. Αν δεν του συμπαραστέκονταν με αυτόν τον άθλιο τρόπο κάνοντάς τον να πιστεύει ότι θα πάρει το ματς εξαιτίας της τρομοκρατίας, θα τον υποχρέωναν να παίξει περισσότερο για να κερδίσει. Μπορεί κάτι να τολμούσε. Τουλάχιστον η ομάδα δεν θα είχε την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να κερδίσει χωρίς να παίξει.

Με τα χρόνια το ματς αυτό θα μυθοποιηθεί. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού θα λένε στα παιδιά τους ότι κάποτε η ομάδα πήγε στην Τούμπα με τα δεύτερα και τους έκανε να τρέχουν και να μη φτάνουν. Οι ανταγωνιστές του Ολυμπιακού του προσφέρουν απλόχερα τη δυνατότητα να γράφει ιστορία αθροίζοντας τίτλους, είτε γιατί δυσκολεύονται να βρουν τρόπους να τον ανταγωνιστούν είτε λόγω χαζομάρας. Την Κυριακή οι οπαδοί του ΠΑΟΚ νόμιζαν ότι θα γράψουν ιστορία κερδίζοντας το ματς. Τελικά έκαναν μόνο επικίνδυνες χαζομάρες ζημιώνοντας την εικόνα της ομάδας τους...