Θα είχε χαθεί το μέτρημα

To πρώτο πράγμα που σκέφτηκα μόλις μπήκα στην «Μπεογκράντσκα Αρένα» και την αντίκρισα κατάμεστη από 20.000 «Μάου Μάου» που δεν σταματούσαν ούτε για μια στιγμή να τραγουδάνε, να χορεύουν και να χοροπηδάνε (όχι μονο ο «πυρήνας», αλλά όλοι, όλοι, όλοι, πάντοτε σε πλαίσιο πολιτισμένο), ήταν: «Ευτυχώς που δεν χρειάστηκε να παίξουμε με τη Σερβία στο Ευρωμπάσκετ του 2005. Θα είχε χαθεί το μέτρημα». Οπως κόντεψε να χαθεί στον τελικό του 1989, στο Ζάγκρεμπ της τότε Γιουγκοσλαβίας…

Για τον Παναθηναϊκό ο χθεσινός αγώνας με την Παρτίζαν ήταν μια χρήσιμη πρόβα εν όψει… Φαλήρου. Εάν επαληθεύσει τα προγνωστικά στο ματς της Τετάρτης με τη Μάλαγα στο ΟΑΚΑ, δεν θα χρειαστεί να παίξει άλλο καθοριστικό παιχνίδι σε απόλυτα εχθρική ατμόσφαιρα μέχρι τους τελικούς της Α1. Υπάρχει, βέβαια, και το απευκταίο σενάριο: να χάσει γηπεδούχος ένα από τα πρώτα δύο παιχνίδια του στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας (από τη Μοντεπάσκι Σιένα) και να κληθεί να βγάλει ζεματιστά κάστανα μέσα από τη φωτιά της Τοσκάνης. Χθες πήρε μια γεύση από την κόλαση που θα αντιμετωπίσει εκεί, εάν και εφόσον.

Χθες ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε τον αγώνα προσηλωμένος στην άμυνα, με αιχμή τον Δημήτρη Διαμαντίδη, ο οποίος έκλεψε τέσσερις φορές την μπάλα στο πρώτο πεντάλεπτο. Η Παρτίζαν έκανε 13 λάθη στα πρώτα 15 λεπτά, αλλά έστησε το δικό της αδιαπέραστο οδόφραγμα στα μετόπισθεν, υπερασπίστηκε καλύτερα την μπάλα και έκανε το παιχνίδι της, πότε με τρίποντα και πότε με δράση στη θέση του «φονυταριστού». Το 35-40 έγινε 57-44 στο 36’ και ο Παναθηναϊκός κινδύνευσε να χάσει ακόμα και το +18 της Αθήνας! Η πείρα του τον βοήθησε να το υπερασπιστεί και να αναζητήσει την επική ανατροπή χωρίς υπερβολές και απονενοημένα διαβήματα. Στάθηκε αδύνατο να την πετύχει, αλλά δεν χάθηκε ο κόσμος.

Για τον Ολυμπιακό ο αγώνας επιβίωσης με την Αρμάνι Τζινς ήταν –όπως αναμενόταν– γεμάτος παγίδες. Οι Ιταλοί είχαν το μυαλό τους στην πρόκριση, ενώ οι «ερυθρόλευκοι» στο… γλέντι για την κατάκτηση του πρωταθλήματος της Α1!

Δεν ξέρω αν θα υπάρξει τέτοιο τον Ιούνιο στα πειραιώτικα στέκια, ξέρω όμως ότι η νίκη επί του Παναθηναϊκού κόντεψε να αφήσει τον Ολυμπιακό έξω από το «σαφάρι» της Ευρώπης, να τον μετατρέψει σε θύμα μιας ομάδας που δύσκολα θα χωρούσε στην οκτάδα του ελληνικού πρωταθλήματος. Αυτός ο Χολ, που πήγε να του κάνει τη ζημιά χθες με 11/14 σουτ και 27 πόντους στις πρώτες τρεις περιόδους, έχει μέσο όρο μόλις 6,3 στη φετινή Ευρωλίγκα. Φάντασμα!

Aν μη τι άλλο, ο Ολυμπιακός έπαιξε μεθοδικά και πέτυχε εξαρχής τον βασικό του στόχο: να περάσει την μπάλα στους φορμαρισμένους ψηλούς του (Βούιτσιτς, Μπουρούση), ώστε να εκμεταλλευτεί την υπεροχή του μέσα στη ρακέτα.

Οι δύο «δεινόσαυροι» έβαλαν τα θεμέλια με 45 πόντους στα πρώτα 30 λεπτά και οι περιφερειακοί (μαζί με τον Ερτσεγκ) πάτησαν το γκάζι στην 4η περίοδο: ο Χαλπερίν, ο Παπαλουκάς, ο Γκριρ. Ενα κλέψιμο εδώ, ένα επιθετικό ριμπάουντ εκεί, μια άμυνα πιο πέρα, ένας αιφνιδιασμός λίγο παρακάτω, έγινε η δουλειά. Τη διαφορά, εν τέλει, την έκανε ο παραπανίσιος ιδρώτας. Την επόμενη εβδομάδα, στη μάχη της πρωτιάς στη Βιτόρια, θα χρειαστεί πολύ περισσότερος.