Πρόεδρος-προπονητής

«Αυτοί που πρέπει να με καταλάβουν με κατάλαβαν», ξεκίνησε τις δηλώσεις του ο Ερνέστο Βαλβέρδε. «Δεν ήταν για τις εφημερίδες ή τον Τύπο αυτό το σχόλιο όπως ακούστηκε. Δυστυχώς εμείς είμαστε χωρισμένοι στα δύο». Στον Παναθηναϊκό, όμως, το σχόλιο του Χενκ Τεν Κάτε ήταν: «Θα πρέπει όλοι να κοιτάνε την ομάδα και όχι τον προπονητή. Αλλά δεν μπορείς να είσαι ήρεμος όταν υπάρχουν άνθρωποι που στενοχωριούνται επειδή κερδίσαμε. Και καλά όταν είναι έξω από την ομάδα, αλλά όχι όταν είναι και μέσα σε αυτή».

Ας πούμε ότι οι δηλώσεις είναι πραγματικές. Εκτός του ότι θα γινόταν χαμός, πόσο νομίζετε ότι οι δύο προπονητές θα έμεναν στην ομάδα; Μία ώρα; Ενα δίωρο; Μήπως πρέπει να σκέφτομαι σε λεπτά; Στην ΑΕΚ, όμως, ο Ντούσαν Μπάγεβιτς όχι μόνο έκανε τις δηλώσεις, αλλά αν υπήρχε κάποιος που έπρεπε να ανησυχεί, είναι ο Νίκος Θανόπουλος. Ο οποίος πρέπει να ξεφύσηξε ανακουφισμένος που δεν τον απέλυσε ο προπονητής του.

Εκτός αν ο Νίκος Θανόπουλος πιστεύει ότι ο Τεν Κάτε ή ο Βαλβέρδε θα μπορούσαν να πουν για τον Πατέρα ή τον Κόκκαλη ότι είναι ευχάριστο που μπορούν να συνεννοούνται μαζί τους, όπως είπε ο Μπάγεβιτς για τον ίδιο και τον Θανόπουλο. Μόνο σε μια ομάδα που οι περισσότεροι αποφεύγουν να κριτικάρουν τι συμβαίνει υπό τον φόβο ότι θα διαλυθεί μπορεί ο προπονητής να εκφράζει την ευχαρίστηση ή τη δυσαρέσκειά του για το πρόσωπο που προεδρεύει.

Οπως και μόνο σε μια ομάδα της οποίας ο ιδιοκτήτης βρίσκεται στη Νέα Υόρκη και ο πρόεδρός της έχει χάσει κάθε στοιχείο επιβολής, από τη στιγμή που δέχτηκε ο τεχνικός διευθυντής και ο προπονητής του να τον βρίσουν χωρίς να πάρουν πόδι, θα μπορούσε ο δεύτερος να λέει ότι υπάρχουν εχθροί μέσα στην ομάδα χωρίς να τους ονομάζει, δημιουργώντας ατμόσφαιρα φόβου. Οτι κάθε υπάλληλος που είχε προσληφθεί την εποχή του Ντέμη Νικολαΐδη πρέπει να νιώθει ανασφαλής.

Για πρώτη φορά ο προπονητής επιβάλει πρόστιμο όχι μόνο ως προς την ποινή αλλά και ως προς το ποσόν που πλήρωσαν ο Σκόκο και ο Τζεμπούρ. Για πρώτη φορά σε ομάδα μέχρι και ο υπεύθυνος ασφαλείας πρέπει να τυγχάνει της έγκρισης του προπονητή.

Για πρώτη φορά ο προπονητής λέει: «Δεν ξέρω αν θα συνεχίσουμε με το ίδιο υλικό. Δεν ξέρω ακόμα αν θα έρθει το χειρότερο για εμάς, που θα είναι ακόμα και να πουλήσουμε παίκτη», αποφασίζοντας ακόμα και για τα οικονομικά της ομάδας και το αν η διοίκηση πρέπει να πουλήσει παίκτη. Οπως και για πρώτη φορά προπονητής μεγάλης ομάδας έδειξε ποιους εμπιστεύεται, όταν μετά το πρώτο ματς του στο ΟΑΚΑ φώναξε δημοσιογράφο για να μπει στα αποδυτήρια πριν οι παίκτες φύγουν.

Μετά τους ιδιοκτήτες-επενδυτές και τους παίκτες-ιδιοκτήτες ο Ντούσαν Μπάγεβιτς γίνεται ο πρώτος προπονητής που μπορεί να απολύσει πρόεδρο. Ας ελπίσουμε ότι ο Νίκος Θανόπουλος σύντομα θα παραιτηθεί ώστε το πείραμα πρόεδρου-προπονητή να βρει την ολοκλήρωσή του.


To «ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι τραγωδία, ο θάνατος ενός εκατομμυρίου είναι στατιστική», είτε το έχει πει ο Ιωσήφ Στάλιν είτε το έχει πει ο Εριχ Μαρία Ρέμαρκ αντικείμενο πρέπει να είχε τον Παναθηναϊκό και τον Θρασύβουλο. Τα 20 εκατοστά που καλυπτόταν ο Κλέιτον έχουν παράξει 30 σελίδες κειμένου, 10 ραδιοφωνικές ώρες και ένα τηλεοπτικό τρίωρο. Το ένα πέναλτι που δόθηκε στον Αρη, που όπως είπε ο σπορτκάστερ «το κέρδισε ο Κάλβο με την ποδοσφαιρική ευφυΐα του», έρχεται και κολλάει στο πιθανό πέναλτι που δεν παίρνει ο Θρασύβουλας και στο κανονικό γκολ που του ακυρώνεται ως οφσάιντ.

Το σφάξιμο, όμως, του Θρασύβουλα είναι στατιστική και η φάση του Κλέιτον τραγωδία. Γιατί στο ποδόσφαιρο αδικία για τον Τύπο είναι η φάση πολλαπλασιασμένη με τον αριθμό των οπαδών. Με τι να την πολλαπλασιάσει την αδικία ο φουκαράς ο Θρασύβουλας; Με τους 3.000 οπαδούς, που βγαίνουν τόσοι αν ανεβάσεις στην κερκίδα τα πρόβατα από την πλαγιά; Οπότε το γυρίζουμε όλοι στο κυριλίκι, γράφουμε για τον Θρασύβουλα «πτωχός πλην όμως τίμιος» και αποφεύγουμε να κάνουμε την ερώτηση του εκατομμυρίου. «Ρε, παλικάρια, στη Φυλή το διαλέξατε να είσαστε έτσι ή θα προτιμούσατε να είσαστε πλούσιοι αλλά άτιμοι;».

Αυτό το «κοίτα πόσο αξιοπρεπώς υποφέρει και πεθαίνει αυτός ο πτωχός» είναι τόσο βικτωριανό όσο και ο Ντίκενς. Τα κοριτσάκι που κρυώνει και καίει τα σπίρτα μέχρι να τα κακαρώσει και λατρεύεται από τους βικτωριανούς αστούς είναι το αντίθετο από το γυφτάκι της πιάτσα Ναβόνε, που με το χεράκι του απλώνει το χαρτί που γράφει ότι πεινάει πάνω από το τραπέζι και με το άλλο χεράκι του τσουρνεύει το κινητό κάτω από το χαρτί και όλοι το σιχαίνονται.

Μόνο που το κοριτσάκι με τα σπίρτα τα κακάρωσε και το γυφτάκι ζει για να δει και την επόμενη μέρα. Βάλτε στη θέση του πρώτου τον Θρασύβουλα και στη θέση του δεύτερου τον Λεβαδειακό, τον Πανσερραϊκό, τον «Πάνθρακα» ή όποια ομάδα ξέρει ότι για να επιζήσει στη Σούπερ Λίγκα θα πρέπει να μπορεί να πιστολίζει και την έχετε την εικόνα.

Οπως και αν θέλετε να έχετε την εικόνα για την αυστηρή κριτική που γίνεται στον Ολυμπιακό, πρέπει να συνυπολογίσετε το «πόσο αντέχει;». Αντέχει όποια ομάδα είναι πάνω. Διαβάζεις, λοιπόν, την κριτική που γίνεται στον Ολυμπιακό και αν κάτσεις να το σκεφτείς, μπορεί και να παλαβώσεις. Τι έκανε φέτος ο Ολυμπιακός; Δεν προκρίθηκε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά, αν θέλουμε να ακολουθούμε αυτό που δημοσιογραφικά γράφεται και επαναλαμβάνεται ότι δεν μπορούμε να κρίνουμε μια ομάδα από το όνομα, από ποιον αποκλείστηκε;

Από την Ανόρθωση η οποία, εκτός από τον Ολυμπιακό, νίκησε στην Κύπρο και τον Παναθηναϊκό και αποκλείστηκε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ στο τελευταίο ματς. Αλλά στην Ευρώπη αποκλείστηκε από τη Σεντ Ετιέν. Βέβαια, είχε προκριθεί από τον όμιλο του ΟΥΕΦΑ αφού φόρτωσε γκολ τη Σάλκε και την Μπενφίκα. Στην Ελλάδα, όμως, σέρνεται. Ναι, αλλά πόσες ομάδες δεν θα ήταν ευχαριστημένες να «σέρνονται» και να είναι οκτώ βαθμούς μπροστά από τον δεύτερο; Γιατί, λοιπόν, γίνεται τέτοια σκληρή κριτική στον Ολυμπιακό; Γιατί αντέχει.

Ο οπαδός μιας ομάδας που θα πάρει το πρωτάθλημα αντέχει την κριτική και οι εφημερίδες το ξέρουν. Γιατί ό,τι και να γράψεις και να πεις, στο τέλος θα μαλακώσει με τον τίτλο. Ο οπαδός, όμως, της ομάδας που δεν παίρνει κάτι, χρειάζεται «χάιδεμα». Τι να πεις στον ΑΕΚτσή; «Το τελευταίο παιδί που θυμάται πρωτάθλημα της ΑΕΚ σήμερα τελειώνει μεταπτυχιακό, αλλά πρέπει να εξετάσουμε τα προσόντα των ακραίων»;

Σε αυτό το σημείο ο άνθρωπος σταματάει να ασχολείται με την ΑΕΚ, με το ποδόσφαιρο γενικότερα και κόβει την αθλητική εφημερίδα για να διαβάζει το «Αθηνόραμα». Ακόμα και αν δεν μένει στην Αθήνα. Ενώ με τον Ολυμπιακό είναι εύκολο. Γράφεις «μέχρι πότε θα αφήνει την ομάδα να ξεφτιλίζεται ο Κόκκαλης;», χαίρονται οι οπαδοί των άλλων και ο οπαδός του Ολυμπιακού έχει το πρωτάθλημα για να παρηγορείται.

Οτι ο Ολυμπιακός βέβαια καταρρέει δεν υπάρχει αμφιβολία. Ο ΠΑΟΚ που τον παίζει στο Κύπελλο είναι σε απείρως καλύτερη κατάσταση. Αλλά από την άλλη, αν το θέσεις αλλιώς το ερώτημα τι είναι καλύτερο; ’«Να έχεις μια φρεσκότατη ομάδα που να βλέπει τον πρώτο με τα κιάλια ή μια μπαγιάτικη που από τον Φεβρουάριο να έχει "καθαρίσει" το πρωτάθλημα;». Οποιος απαντάει «το φρέσκο είναι που μετράει», να γίνει ζαχαροπλάστης και να φτιάχνει νουγκατίνες.

Οπως ακόμα ότι αν ο Νταρμπισάιρ τσαντίζεται επειδή ο Βαλβέρδε δεν τον βάζει να παίζει, πάει, την κάτσαμε τη βάρκα. Γιατί ο Αγγλος, τσαντισμένος που ο Βαλβέρδε δεν τον έβαλε αλλαγή με τον Παναθηναϊκό, πέταξε κάτω τη σαλιάρα. Τώρα την ευθύνη δεν μπορεί να την έχει ο Βαλβέρδε, που ποτέ δεν διάλεξε τον Ματ, αλλά αυτός που πριν τον φέρει στον Ολυμπιακό τον διαβεβαίωσε ότι θα παίζει βασικός.


Oσο για το θέμα του Λέτο, μπορεί να λένε ότι ο Βαλβέρδε θα έπρεπε να είναι πιο διπλωμάτης, αλλά εγώ με το φτωχό μου το μυαλό ξέρω ένα πράγμα: είναι η δεύτερη φορά μέσα σε δύο εβδομάδες που ο Αργεντινός κοροϊδεύει στην προπόνηση. Και αν ένας προπονητής οφείλει όταν η ομάδα του διεκδικεί τίτλο να κάνει και τον βλάκα, όταν δεν υπάρχει μεγάλη ανάγκη πρέπει να διώχνει τον παίκτη ή να φεύγει.