Πού κρίθηκε το ντέρμπι

Η διαιτησία –κυρίως οι δύο βοηθοί– και οι δύο προπονητές, οι οποίοι δεν έδειξαν να «καίγονται» για τη νίκη και βολεύτηκαν με την ισοπαλία, αποτελούν τους βασικότερους λόγους για τους οποίους ένα ακόμα ντέρμπι έληξε ισόπαλο

1) H διαιτησία είναι (ως συνήθως) το κυρίαρχο ζήτημα στο ντέρμπι

Οι δύο φάσεις των βοηθών, αυτή του πρώτου ημιχρόνου με τον Σαλπιγγίδη κι αυτή των καθυστερήσεων με τον Κλέιτον, είναι φανερό ότι είναι δύο λανθασμένες υποδείξεις σε βάρος του Παναθηναϊκού. Αντιθέτως, δεν ισχύει το ίδιο για τη φάση των Γκαλέτι, Σπυρόπουλου, κατά την οποία ο αμυντικός του Παναθηναϊκού πρώτα βρήκε την μπάλα και την απομάκρυνε και μετά τα πόδια του Γκαλέτι.

Συνεπώς, ορθά ο Σπάθας είπε «παίζεται». Προφανώς, επίσης δεν έπραξε σωστά και στη διένεξη Τοροσίδη, Χριστοδουλόπουλου, για την οποία έπρεπε να δώσει κίτρινη στον παίκτη του Ολυμπιακού και κόκκινη στον Χριστοδουλόπουλο. Δεν το έκανε παρά το γεγονός ότι είδε τη φάση μπροστά στα μάτια του, για να μην αφήσει τον Παναθηναϊκό με εννέα παίκτες και γιατί προφανώς είχε αμφιβολίες για τη φάση της αποβολής του Σαριέγκι.

Χωρίς δεύτερη κουβέντα, η πιο δύσκολη φάση του ντέρμπι. Η μπάλα έχει φύγει μπροστά, ο Γκαλέτι ξεχύνεται, ο Σαριέγκι πηγαίνει με πρόθεση να βρει τον παίκτη του Ολυμπιακού και όχι την μπάλα, η οποία είναι τουλάχιστον τρία μέτρα μπροστά. Τελευταία στιγμή ο Βάσκος θυμάται προφανώς ότι έχει κίτρινη, φρενάρει με όση δύναμη έχει, μαζεύει και λίγο τον γοφό του και, εν τέλει, δεν βρίσκει τον Γκαλέτι.

Ο διαιτητής, σίγουρος για την απόφασή του, καταλογίζει αμέσως φάουλ και δείχνει κίτρινη. Στον πάγκο του Παναθηναϊκού δεν υπάρχει ούτε ένας που να πετάγεται από τη θέση του. Ολοι είναι σίγουροι ότι είναι δεύτερη κίτρινη εκτός από τον κακομοίρη τον Σαριέγκι, ο οποίος έχει καταλάβει ότι πρόλαβε την τελευταία στιγμή και, ενώ πήγαινε να γκρεμίσει τον Γκαλέτι, τελικά δεν τον γκρέμισε. Κατά τα λοιπά υπάρχουν φάουλ, κίτρινες, πλάγια άουτ και κόρνερ που ενδεχομένως να μη δόθηκαν σωστά, αλλά τίποτε άλλο σημαντικό.

Εν κατακλείδι, ο Σπάθας παίζει αρκετά καλά, αλλά με πολιτική στα σφυρίγματά του. Θέλει να κάνει καριέρα απ' αυτό το ντέρμπι και προσπαθεί να το φέρει ισόπαλο, ελπίζοντας ότι έτσι δεν θα γκρινιάξει κανείς. Οι επόπτες έχουν κάνει δύο σοβαρά λάθη και άλλα μικρότερα (οφσάιντ πάλι), σε φάσεις όμως οι οποίες δεν είναι τόσο κρίσιμες. Και αν υποθέσουμε ότι η φάση του πρώτου ημιχρόνου με τον «Σάλπι» είναι οριακή και η μπαλιά είναι πολύ μακρινή, στη φάση του Κλέιτον δεν είναι εύκολο να βρεθεί δικαιολογία. Ο επόπτης μάλιστα έχει και καλή θέση...

2) Οι δύο κόουτς έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο ματς

Το έφεραν ισόπαλο, διότι κατά βάση και οι δύο το ήθελαν ισόπαλο. Ας δούμε γιατί. Ο Τεν Κάτε ομολόγησε στη συνέντευξη Τύπου ότι εκ των προτέρων είχε σχεδιάσει να μην κυνηγήσει τη νίκη στο πρώτο ημίχρονο, αλλά στο δεύτερο, όταν υπέθετε ότι η ομάδα του Ολυμπιακού θα είχε κουραστεί. Με τα χάλια που έχει ο Ολυμπιακός τον τελευταίο μήνα είναι απορίας άξιον γιατί να αφήσεις ένα ημίχρονο να πάει χαμένο χωρίς να παίξεις για να κερδίσεις.

Από εκεί και πέρα και ειδικά μετά το 60', όταν ο Παναθηναϊκός έμεινε με παίκτη λιγότερο, δεν έχει κανείς να προσάψει τίποτα στον κύριο Τεν Κάτε. Αντιθέτως, εκεί καταλαβαίνεις ότι και ο άλλος προπονητής του ντέρμπι, ο Βαλβέρδε, για την ισοπαλία παίζει. Δεν αλλάζει ποτέ το σύστημά του παρά το αριθμητικό πλεονέκτημα, δεν παίρνει το παραμικρό ρίσκο και, τέλος πάντων, δεν βάζει ούτε έναν επιθετικό στο ματς για να γίνει πιο πιεστικός. Κι αυτός αρκείται στο 0-0. Λάθος και για τους δύο.

Ο Τεν Κάτε μπορεί να φωνάζει για τη διαιτησία και να έχει δίκιο, αλλά αυτό δεν φτάνει για να δικαιολογήσει τη διαφορά του από τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ (ας μην ξεχνάμε ότι ο ΠΑΟ είναι τρίτος). Ο Ολλανδός έχει παίξει φέτος 4 ντέρμπι με ΑΕΚ και Ολυμπιακό και δεν έχει κερδίσει ούτε ένα. Και αν δούμε τα αποτελέσματά του με τις πρώτες πέντε ομάδες του πρωταθλήματος, έχει σε επτά αγώνες μέχρι τώρα μία νίκη. Μπορεί στον κόσμο να έχει μείνει ότι ο ΠΑΟ το έχασε το πρωτάθλημα από τον Εργοτέλη, από τον οποίο ηττήθηκε μέσα έξω, αλλά και με τις καλές ομάδες του πρωταθλήματος, τις πρώτες στη βαθμολογία δηλαδή, ο Παναθηναϊκός δεν σκίζει. Και αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί ο προπονητής του δεν τολμά.

Και είναι παράξενο που δεν τόλμησε, γιατί ο Παναθηναϊκός έπαιξε όλα τα ντέρμπι κυνηγώντας στη βαθμολογία τους αντιπάλους του και όχι όντας πρώτος, οπότε τον βόλευε και η ισοπαλία. Οσο για τον Βαλβέρδε, κακώς πίστεψε χθες ότι με ισοπαλία θα έφτιαχνε το κλίμα στην ομάδα. Ψυχολογικά και επικοινωνιακά αυτή η ισοπαλία ήταν σαν ήττα και, μάλιστα, τέταρτη στη σειρά. Μόνο ο Κόκκαλης δεν διαπιστώνει κρίση στην ομάδα, όλοι οι υπόλοιποι με την εικόνα της ανησυχούν ακόμη και για τον τίτλο, παρά τη διαφορά των εννέα βαθμών από τον ΠΑΟΚ.

3) Αυτοί που έλειπαν χθες το έκριναν κιόλας

Και δεν μιλάμε για τους τραυματίες ή αυτούς που δεν χρησιμοποιήθηκαν, αλλά γι’ αυτούς που δεν αποκτήθηκαν. Ο Ρουκάβινα είναι ένας πολύ καλός περιφερειακός επιθετικός, αλλά δεν είναι ο κατάλληλος για την κορυφή της επίθεσης στο 4-2-3-1. Δεν είναι παίκτης που ξέρει να κάθεται μέσα στην περιοχή και να κάνει τη ζημιά. Από τον Παναθηναϊκό και χθες, όπως και σε άλλα ματς φέτος, έλειπε αυτός που έψαχνε όλο τον Γενάρη και τελικά δεν τον απέκτησε. Ο φορ περιοχής που θα είναι και γκολτζής.

Από τον Ολυμπιακό έλειπαν πολλά περισσότερα. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και ανεξάρτητα από το πολύ κακό κοουτσάρισμα του Ισπανού στο ντέρμπι, ο πάγκος των «ερυθρολεύκων» ήταν για λύπηση. Δεν υπήρχε σ' αυτόν ούτε ένας παίκτης που να έχει την προσδοκία ο προπονητής του ότι θα τον βάλει μέσα και θα αλλάξει την εικόνα του παιχνιδιού.

Εκτός και αν κάποιος έχει εκτιμήσει ότι ο Οσκαρ, ο Μενδρινός, ο Λεονάρντο, ο Ζεβλάκοφ, ο Νταρμπισάιρ και ο Γκαλίτσιος (αυτοί ήταν προχθές στον πάγκο) είναι για να μπαίνουν μέσα και να γυρίζουν τα ματς. Ο Τεν Κάτε είχε Κλέιτον, Σπυρόπουλο και Χριστοδουλόπουλο στον πάγκο και είχε επιλέξει να αφήσει και εκτός αποστολής τον Νίνη και τον Μάτος γιατί δεν χώραγαν...