Οι ευθύνες της διοίκησης

Γιατί ο Κόκκαλης έχει το μεγάλο μερίδιο ευθύνης και για τη (μία ακόμα) φετινή ευρωπαϊκή αποτυχία

Η διοίκηση δεν έκανε τον Ιανουάριο τις μεταγραφές που έπρεπε να κάνει. Δεν πήρε, δηλαδή, έναν επιθετικό και ένα χαφ που ζητούσε ο προπονητής. Αυτή είναι η εμφανής κατηγορία προς την ΠΑΕ Ολυμπιακός. Μικρό το κακό, λέμε εμείς, που δεν έγιναν αυτές οι δύο μεταγραφές τον Γενάρη. Το μεγαλύτερο κακό έγινε το περασμένο καλοκαίρι

Λάθος προγραμματισμός το καλοκαίρι

Από τον Ολυμπιακό αποχωρούν οι Λούα Λούα (πωλήθηκε), Νούνιες (πωλήθηκε), Κωνσταντίνου (αφέθηκε ελεύθερος). Στη θέση τους αποκτάται ένας μόνο επιθετικός, ο Ντιόγο. Προφανώς καλύτερος και ακριβότερος και από τους τρεις μαζί, αλλά ένας. Είναι φανερό ότι τότε έγινε το πρώτο μεγάλο λάθος στο ρόστερ. Και έγινε συνειδητά. Σας θυμίζουμε ότι επισήμως η διοίκηση του Ολυμπιακού έλεγε ότι ψάχνει για μεταγραφή επιθετικού μετά την απόκτηση του Ντιόγο (ο Μπραντάο ήταν μία περίπτωση), αλλά δεν την έκανε επειδή μεσολάβησε ο αποκλεισμός από την Ανόρθωση και δεν υπήρχαν χρήματα.

Ανάλογη ολιγωρία υπήρξε και στις μεταγραφές της μεσαίας γραμμής. Ο Λεμονής κατηγορήθηκε πέρυσι ότι με τη δική του εμμονή για μικρό ρόστερ η ομάδα ξέμεινε από λύσεις και έσκασε τον Φλεβάρη. Φέτος, λοιπόν, η διοίκηση όφειλε να προστατέψει τον νέο προπονητή με ένα ρόστερ με περισσότερες λύσεις για να μην ξανασκάσει τον Φλεβάρη. Φυσικά, αυτό δεν έγινε ποτέ. Πάρτε για παράδειγμα τις θέσεις των κεντρικών χαφ. Εφυγε ο Λεντέσμα και στη θέση του ήρθε ο Ντουντού. Εφυγε ο 19χρονος Κατσικογιάννης, που είχε πάρει κάποιες -ελάχιστες- ευκαιρίες πέρυσι από τον Λεμονή, και ήρθε στη θέση του ο επίσης 19χρονος Γιάννης Παπαδόπουλος, για τον οποίο είναι αλήθεια ότι από τη διοίκηση υπήρχαν μεγάλες προσδοκίες, όπως αποδείχτηκε, όμως, όχι και από τον προπονητή. Πάντως, αριθμητικά έφυγαν δύο και ήρθαν δύο.

Πρόβλημα τεράστιο υπάρχει και στα στόπερ κι ας μην έχει φανεί λόγω σύμπτωσης. Ο Ολυμπιακός είναι η μοναδική ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος (η μοναδική!) που έχει στο ρόστερ της τρία στόπερ (Αντζας, Ζεβλάκοφ, Αβράαμ Παπαδόπουλος). Αν σε κάποιον από τους τρεις είχε συμβεί ένας ανάλογος τραυματισμός με αυτόν του Στολτίδη, ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να βγάλει όλη τη χρονιά παίζοντας Τετάρτη - Κυριακή με τους ίδιους δύο στόπερ. Και εκεί έπρεπε να είχε γίνει μεταγραφή το περασμένο καλοκαίρι και δεν έγινε.

Λάθη και σε αυτούς που πήρε
Επειδή, όμως, τα λάθη στο ρόστερ δεν είναι μόνο στο τι δεν παίρνεις, αλλά και στο τι παίρνεις, ας δούμε και μια μεταγραφή που έγινε και με βάση όχι την ποιότητα του παίκτη, αλλά τη θέση που παίζει, ήταν αχρείαστη. Η διοίκηση του Ολυμπιακού, ξέροντας ότι η ομάδα είχε πέντε ακραία μπακ στη σύνθεσή της (Τοροσίδη, Λεονάρντο, Ντομί, Πάντο, Ραούλ Μπράβο) και άλλους δύο παίκτες που μπορούσαν να παίξουν σε αυτή τη θέση (Ζεβλάκοφ, Πατσατζόγλου), προχώρησε στην απόκτηση ενός ακόμα μπακ, του Γκαλίτσιου. Καλός ή κακός παίκτης, μικρή σημασία έχει. Αυτό που μετράει είναι ότι η ομάδα δεν χρειαζόταν παίκτη στη θέση αυτή. Σήμερα ο Ολυμπιακός έχει έξι μπακ για να παίζουν δύο και τρία στόπερ για να παίζουν επίσης δύο! Βεβαίως, ο Γκαλίτσιος αποκτήθηκε και στο πλαίσιο της μεταγραφικής κόντρας με τον ΠΑΟ, που επίσης ήθελε τον παίκτη, αλλά δεν παύει να είναι ζήτημα ο αριθμός των μπακ στο ρόστερ.

Τα μπακ απ Γκαλέτι και Νικοπολίδη
Η διοίκηση για το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να κατηγορηθεί όσον αφορά τις μεταγραφές που έκανε το περασμένο καλοκαίρι είναι επειδή δεν πήρε μπακ απ του Γκαλέτι. Στο μυαλό των διοικούντων τέτοιος ήταν ο Σίσιτς και δεν μπορούσαν να ξέρουν τότε αν θα του κάνει του προπονητή ο Σλοβένος. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τον Κόβατς. Αποκτήθηκε ως αναπληρωματικός του Νικοπολίδη το περασμένο καλοκαίρι, απλώς, όπως αποδείχτηκε, και αυτός δεν ήταν ικανοποιητική λύση για τον προπονητή. Πάντως, αριθμητικά το ρόστερ ούτε κάτω από τα γκολπόστ είχε πρόβλημα.

Φταίνε πάντα οι προπονητές...
Η ευρωπαϊκή αποτυχία του Ολυμπιακού στη φετινή σεζόν δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Επί της ουσίας, με εξαίρεση μία-δύο χρόνιες, στα 13 χρόνια της κυριαρχίας του στην Ελλάδα ο Ολυμπιακός αποτυγχάνει στην Ευρώπη. Και πάντα η ευθύνη αποδίδεται στον προπονητή. Ο Μπάγεβιτς και τις δύο φορές έφυγε επειδή δεν «κάλυπτε τα ευρωπαϊκά όνειρά μας». Ο Σόλιντ για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Ο Ματζουράκης, επίσης. Ο Λεμονής την πρώτη του φορά, επίσης. Ο μόνος που έφυγε από τον Ολυμπιακό επειδή «τα πήγε καλά στην Ευρώπη, αλλά αμέλησε το ελληνικό πρωτάθλημα» ήταν ο Λεμονής στην περσινή δεύτερη θητεία του. Ολοι αυτοί οι προπονητές που πέρασαν αυτά τα 13 χρόνια από τον Ολυμπιακό σύμφωνα με τον Σωκράτη Κόκκαλη δεν έκαναν για την Ευρώπη.

Μήπως όλα αυτά τα χρόνια δεν έφταιγαν μόνο οι προπονητές; Μήπως δεν έφταιγαν κυρίως αυτοί; Μήπως η μεγαλύτερη ευθύνη ανήκει στη διοίκηση, που είναι πάντα η ίδια, και όχι στους πάνω από δέκα προπονητές που απολύθηκαν; Μήπως η χρονιά που ήρθαν τα πρώτα και μοναδικά «διπλά» στην Ευρώπη δεν είναι τυχαίο ότι ήταν η μοναδική που δεν διοικούσε επί της ουσίας ο Σωκράτης Κόκκαλης; Οσο μάστορας είναι ο Σωκράτης Κόκκαλης στο να κουμαντάρει την ομάδα εντός των τειχών και να της χαρίζει τον έναν τίτλο πίσω από τον άλλον, τόσο ατζαμής αποδεικνύεται στο να οδηγήσει την ομάδα στην ευρωπαϊκή καταξίωση.

Η καραμέλα της Μίλαν
Δεν έγιναν οι δύο άκρως απαραίτητες μεταγραφές του Ιανουαρίου και η προφανής δικαιολογία της διοίκησης ήταν ότι «με το βουνό της Μίλαν να μας περιμένει τι μεταγραφές να γίνουν;». Εγκλημα. Αν κοιτάξει κανείς τις 16 ομάδες που συνεχίζουν στο ΟΥΕΦΑ, θα διαπιστώσει ότι τα πιο βαριά χαρτιά είναι η Ζενίτ, η Μάντσεστερ Σίτι, το Αμβούργο και η Μαρσέιγ. Ο Ολυμπιακός για να προκριθεί στους «οκτώ» θα έπρεπε όχι να αποκλείσει τη Μίλαν, αλλά τη Βέρντερ Βρέμης, που πέρυσι τη νίκησε δύο φορές με συνολικό σκορ 6-1. Να είστε βέβαιοι ότι αν ο Ολυμπιακός είχε αποκλείσει τη Σεντ Ετιέν, το κλίμα στην ομάδα αλλά και στους οπαδούς της και στον Τύπο θα ήταν σήμερα «γιατί να μην το σηκώσουμε κιόλας;»...

Οι ευθύνες του Βαλβέρδε

Γιατί και πώς ο Ισπανός προπονητής έχει βάλει το χεράκι του στην κρίση που περνάει ο Ολυμπιακός εξαιτίας του αποκλεισμού από τη Σεντ Ετιέν

Διαχείριση υλικού
Δεν τοποθετείται τυχαία ως υπ' αριθμόν 1 ευθύνη του Ερνέστο Βαλβέρδε. Είναι η βασικότερη. Ειδικά έχοντας από πολύ νωρίς γνώση των τρεχουσών αγωνιστικών υποχρεώσεων. Δεν φρόντισε ο Ισπανός προπονητής να αποφορτίσει συγκεκριμένους παίκτες που είναι επιβαρυμένοι και μοιάζουν να παραδίδουν σώμα και πνεύμα (π.χ. Ντουντού, Ντιόγο). Εντάξει, δεν ξεχειλίζει από ποδοσφαιριστές το ρόστερ του Ολυμπιακού -φέρ' ειπείν υπάρχει κενό στη θέση του αντι-Γκαλέτι-, αλλά η επιλογή Βαλβέρδε να παρατάξει τη... συνήθη ενδεκάδα στο ματς με τον Πανθρακικό ήταν ακατανόητη. Με τη διαφορά ασφαλείας που υπάρχει δεν υφίστατο κανένας λόγος. Και δεν υπήρχε καμία λογική στο ροτέισον λίγες ημέρες νωρίτερα, στο ματς με τον ΠΑΟΚ! Δηλαδή σ' ένα πολύ πιο κρίσιμο παιχνίδι σε σχέση μ' εκείνο στην Κομοτηνή.

Διαχείριση αγώνων
Στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει θέμα σε ό,τι αφορά τη ρεβάνς με τη Σεντ Ετιέν. Στο πρώτο ματς με τους Γάλλους, στο οποίο κατ' ουσίαν χάθηκε η πρόκριση, αναγνωρίζεται στον Ιβηρα το ελαφρυντικό του αιφνιδιασμού από τον Περέν, διότι βάσει της «κατασκοπείας» που είχε γίνει στον αντίπαλο δεν προέκυπτε από πουθενά πως οι Γάλλοι θα παρατάσσονταν όπως έπαιξαν στο Καραϊσκάκη. Πιάστηκε εξαπίνης, λοιπόν, ο Βαλβέρδε και βρέθηκε πολύ γρήγορα πίσω στο σκορ. Στο προχθεσινό παιχνίδι, όμως, στο οποίο η Σεντ Ετιέν έπαιξε όπως στο Φάληρο, γιατί διαχειρίστηκε το ματς με το ίδιο ακριβώς τυποποιημένο 4-4-1-1; Αποτέλεσμα: ο Ολυμπιακός έχασε για τους ίδιους λόγους που ηττήθηκε στο Καραϊσκάκη.

Εμμονές
Το ότι δεν κάνει σωστή διαχείριση του ρόστερ οδηγεί στην πιθανότητα να υπάρχουν εμμονές. Ο Βαλβέρδε, για παράδειγμα, φαίνεται ότι δεν εμπιστεύεται τον Γιάννη Παπαδόπουλο. Παρ' ότι μπορεί να θυμηθεί κανείς ότι ο συγκεκριμένος παίκτης ήταν MVP του Ολυμπιακού στο ντέρμπι του πρώτου γύρου με την ΑΕΚ, είναι δικαίωμα του Βαλβέρδε να μην πιστεύει στον ποδοσφαιριστή του. Ομως αυτόν έχει! Και ήξερε από πολύ νωρίς ότι μ' αυτόν θα πορευτεί έως τη λήξη της σεζόν, επομένως η τακτική της απόρριψής του δεν αποβαίνει χρήσιμη. Χρήσιμο, αντιθέτως, είναι να πάρει ο σενιόρ Ερνέστο από τον καθένα ό,τι μπορεί.

Δείγματα εγωισμού
Η χρησιμοποίηση των ίδιων και των ίδιων παικτών είναι ένας τρόπος για να καταδείξει ο Βαλβέρδε πόσο φτωχό είναι το ρόστερ του. Πρώτα απ' όλα, να το «πει» στη διοίκηση. Αυτός, βέβαια, δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος. Με το να φέρεται ο κόουτς εγωιστικά και ταυτοχρόνως να βγάζει απ' τη μύγα ξίγκι σε δυο-τρεις περιπτώσεις ποδοσφαιριστών ποιος βγαίνει χαμένος; Η διοίκηση; Ισως. Σίγουρα, πάντως, χαμένοι βγαίνουν η ίδια η ομάδα και ορισμένοι παίκτες της που αγωνίζονται αδιαλείπτως, με αποτέλεσμα να μη βρίσκονται στα επιθυμητά επίπεδα φυσικής κατάστασης και κατ' επέκταση αγωνιστικής ετοιμότητας. Στην προκειμένη περίπτωση φτάνουμε στο σημείο να υποθέτουμε ότι ο Βαλβέρδε έχει κάνει... γινάτι τα παράπονα που είχε από τη διοίκηση.

Εκτός έδρας
Ναι μεν ο Ολυμπιακός του Βαλβέρδε έχει βάλει το πρωτάθλημα στο τσεπάκι από πολύ νωρίς, αλλά στα διεθνή παιχνίδια η κατάσταση δεν είναι ίδια ως προς την εικόνα που παρουσιάζουν οι «ερυθρόλευκοι». Και μάλιστα την αμέσως επόμενη χρονιά μιας «χρυσής» σεζόν στο Τσάμπιονς Λιγκ, στη διάρκεια της οποίας εκπλήρωσε σχεδόν όλα τ' απωθημένα του. Σε δύο εκτός έδρας παιχνίδια στη φάση των ομίλων του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, με τη Γαλατά και τη Μέταλιστ, ο Ολυμπιακός δεν είχε δικαίωμα να βγει απ' το αγωνιστικό τερέν με κάτι παραπάνω απ' το μηδέν. Μπορεί να αξιοποίησαν οι Πειραιώτες την έδρα τους με την Μπενφίκα και τη Χέρτα και τελικά να προκρίθηκαν, όμως κανείς δεν ξεχνά ότι τότε γεννήθηκε θέμα με τις εκτός έδρας επιδόσεις του Ολυμπιακού σε Ελλάδα και Ευρώπη. Και όχι άδικα.

Προσωπικές επιλογές
Ο Οσκαρ, που αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό κατόπιν δικής του εισήγησης, δεν φανερώνει ότι ο Βαλβέρδε είναι «ταμάμ» στις μεταγραφές. Ο Οσκαρ δεν έχει αποδώσει αυτό που ο Ισπανός κόουτς περίμενε να πάρει όταν έγινε η μεταγραφή. «Λεκές» για τον Βαλβέρδε είναι και το «σίριαλ» με τη θερινή δοκιμή του Μίκελ Αλόνσο, ο οποίος ουδέποτε έδειξε επαρκής για το ρόστερ του συλλόγου. Επαιξε σε φιλικά, συμμετείχε σε προπονήσεις και φαινόταν ξεκάθαρα ότι η μεταγραφή αυτή δεν θα προσέφερε τίποτα, αλλά ο Βαλβέρδε «κοσκίνιζε» τον Αλόνσο και τελικά τον έκοψε, μάλλον υπό τον φόβο της γενικής κατακραυγής.

Μεταγραφική αγορά
Απ' ό,τι φαίνεται, οι ορίζοντες του Βαλβέρδε είναι περιορισμένοι. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι όποιον ποδοσφαιριστή υποδείκνυε ως υποψήφιο στόχο ήταν από την ισπανική αγορά. Αυτούς ξέρει, αυτούς εμπιστεύεται, θα πείτε. Ναι, αλλά το θέμα στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι μόνο αυτούς ξέρει! Και το γεγονός αυτό ενδεχομένως να έπαιξε τον ρόλο του στην καθυστερημένη πραγματοποίηση των μεταγραφών του καλοκαιριού. Η ισπανική αγορά δεν «βγήκε» στον Ολυμπιακό τον περασμένο Ιούλιο διότι δύο βασικές περιπτώσεις (Ντούντα, Ντούσερ) «κόλλησαν» για πολλές μέρες και το plan b (Λέτο, Ντουντού) τέθηκε σε εφαρμογή όταν πέρασε ο καιρός.