Ο τρόμος για την... εκτέλεση των έξι (χωρών)

Πόσο σημαντική πρέπει να θεωρείται κάποια είδηση για να της αφιερωθεί μονόστηλο, από αυτά που καταλαμβάνουν τη μισή στήλη σε ύψος, κάπου στο πρώτο ήμισυ της ύλης μιας εφημερίδας; Να, ας πούμε η «SportDay» κάπως έτσι κάλυψε την περασμένη Τρίτη το σύνθημα νίκης στη Λιβαδειά που έδωσε ο προπονητής του Ηρακλή, Κατσαβάκης.

Τέτοια προβολή επιφυλάσσουν οι εφημερίδες σε ειδήσεις που απέχουν κάμποσο από αυτό που θα λέγαμε «θέματα ζωής ή θανάτου». Φαίνεται, λοιπόν, ότι οι Ισπανοί τρελάθηκαν. Διότι πριν από μία εβδομάδα η μεγαλύτερη εφημερίδα τους, η «Ελ Παΐς», σ' ένα τέτοιο ταπεινό μονοστηλάκι της σελίδας 16... ξεπέταξε το θέμα που εδώ, στην Ελλάδα, προκαλούσε οδυρμούς και οιμωγές. «Οι Βρυξέλλες επαγρυπνούν για να επιστρέψει το έλλειμμα στο 3% το 2010», ήταν ο ψυχρός τίτλος της ισπανικής εφημερίδας. Οποία αναισθησία, βρε παιδί μου...

Η Ισπανία ανήκει στην ομάδα των έξι (σε λίγο γίνονται οκτώ) χωρών τις οποίες η Κομισιόν «προειδοποιεί» επειδή κατά το 2008 τα ελλείμματα στους προϋπολογισμούς τους ξεπέρασαν το 3%. Η Κομισιόν προβλέπει ότι το 2009 το ισπανικό έλλειμμα θα ανέλθει στο 6,2%. Οι Ισπανοί όμως, αντί να ζητούν γονυπετείς συγγνώμη από τον συμπατριώτη τους, τον επίτροπο Αλμούνια, αντί να εκλιπαρούν την επιείκεια της Κομισιόν, αντί να τρέμουν μήπως η Ε.Ε. τους αφαιρέσει ακόμα και το ποδοσφαιρικό τρόπαιο του Euro 2008, παραμένουν απαθείς. Εχεις κι αυτή την «Ελ Παΐς» που τους διαβεβαιώνει –στο μισό μονόστηλο– ότι η προειδοποίηση προς τις έξι χώρες δεν συνιστά κύρωση.

Αμ, οι Γάλλοι; Κι αυτοί στο team των «6», με την Κομισιόν να προβλέπει πως το 2009 το έλλειμμά τους θα φθάσει στο 5,4%, αλλά η «Μοντ» έχει διάθεση για ειρωνείες: «Η Κομισιόν πασχίζει να ανακτήσει το κύρος της, που έχει υποστεί μεγάλο πλήγμα από την κρίση». Πρόκειται για την... ευγενέστερη δυνατή διατύπωση μιας χλευαστικής, στην ουσία, διαπίστωσης. Οτι η Κομισιόν τα έκανε μαντάρα και τώρα βάζει καμιά φωνή για τα ελλείμματα, μπας και δικαιολογήσει την ύπαρξή της. Αναισθησία;

Οχι, συναίσθηση της πραγματικότητας. Ετσι όπως την περιέγραψε η συντηρητική γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», η τελευταία που θα μπορούσε να επικριθεί για έλλειψη προσήλωσης στα θέσφατα της οικονομικής αυστηρότητας: «Στην περίοδο της ύφεσης κανείς δεν έχει λόγους να φοβάται κυρώσεις λόγω του Συμφώνου Σταθερότητας (...). Τα κράτη μπορούν να επικαλεστούν έκτακτες περιστάσεις, λόγω της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης. Οι αρχές της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα τους παραχωρήσουν περισσότερο χρόνο απ' όσο προβλέπουν οι κανόνες για να αντιμετωπίσουν τα ελλείμματα».

Τότε γιατί εδώ, στην Ελλάδα, «πνιγήκαμε» στα δραματικά πρωτοσέλιδα και κλίναμε σε όλες τις πτώσεις τη λέξη «επιτήρηση»; Γιατί εμείς –και μόνο εμείς– στο πρόσωπο του Αλμούνια είδαμε τον επικεφαλής του αποσπάσματος που θα αναλάμβανε τη σύγχρονη «εκτέλεση των έξι» (χωρών); Αγνοούσαμε άραγε ότι, σύμφωνα με τις προβλέψεις της Κομισιόν για το 2009, έλλειμμα άνω του 3% θα έχει «και η κουτσή Μαρία» –παρέα με τη «στρουμπουλή Αντζελα», δηλαδή τη Γερμανία της κυρίας Μέρκελ;

Δεν ξέραμε ότι το προβλεπόμενο για το 2009 ελληνικό έλλειμμα (3,7%) είναι μικρότερο κατά 0,3% από το αντίστοιχο της Ευρωζώνης, κατά 0,7% από το μέσο έλλειμμα στην Ε.Ε. των «27», κατά 1,7% από το γαλλικό, κατά 2,5% από το ισπανικό και κατά... 7,3% από το ιρλανδικό; Ναι, 11% είναι το προβλεπόμενο (2009) έλλειμμα της Ιρλανδίας, της οποίας το νεοφιλελεύθερο «οικονομικό θαύμα» μάς άφησε ήδη χρόνους. Πώς, λοιπόν, να ερμηνεύσει κανείς την εγχώρια υστερία και τον ελληνικό φόβο για τον μπαμπούλα Αλμούνια; Σύμφωνοι, μια εξήγηση είναι η ροπή προς τον «ευρωληγούρικο» ραγιαδισμό, ο οποίος πανεύκολα εναλλάσσεται με το φαινομενικό αντίθετό του.

Δηλαδή την ιδέα πως είμαστε έθνος ανάδελφο, περιούσιο, στόχος όλων των –φθονερών και καταχθόνιων– άλλων. Υπάρχει όμως κάποιος ειδικός λόγος για τον οποίο τώρα η μπίλια «κάθεται» στη ραγιάδικη «ευρωλαγνεία»; Προφανώς. Η κυβέρνηση θέλει να εμφανίσει ως αναγκαστικά, άνωθεν επιβαλλόμενα όλα τα... ωραία που προετοιμάζει στο πεδίο της οικονομικής-κοινωνικής πολιτικής της. Το ΠΑΣΟΚ, πάλι, επιθυμεί στην παρούσα συγκυρία να δείξει ότι η κυβέρνηση απέτυχε και μας εκθέτει διεθνώς. Κι όλα αυτά, ενώ στον εν λόγω τομέα (ελλείμματα) η Ελλάδα τα πηγαίνει καλύτερα από τους περισσότερους στην Ευρωπαϊκή Ενωση!

Το «σκιάχτρο» των ελλειμμάτων είναι εδώ, διότι προφανώς οι εγχώριες πολιτικές και οικονομικές ελίτ ελπίζουν πως στην ελληνική κοινωνία πλεονάζουν η αφέλεια και η ευπιστία. Και η αλήθεια είναι ότι έχουμε δώσει δικαιώματα για να το πιστεύουν. Δυστυχώς...