Το ξεχνάμε την επόμενη...

Επειδή πολύς θόρυβος έγινε για τα οικονομικά προβλήματα των εννέα ομάδων της Σούπερ Λίγκας, που μπορεί να τους δημιουργήσουν προβλήματα στην Ευρώπη, κατ' αρχάς να συνυπολογίσουμε δύο εθνικά χαρακτηριστικά. Το πρώτο είναι η μανία της υπερβολής που έχουμε στις καταστροφές ή όταν αποφασίσουμε ότι γίναμε ρεζίλι. Απλώς αν παρακολουθήσει κάποιος μια μέρα τις ειδήσεις, κάνει «μπαμ».

«Διεθνώς ρεζίλι γίναμε με την απόδραση του Παλαιοκώστα», λέγανε στα Μέσα. Στο BBC που κοιτάζω καθημερινά η είδηση «έπαιξε» την Κυριακή straight με μόνη προέκταση την αναφορά στη δραπέτευση του 2006. Μετά τίποτα. Το δεύτερο χαρακτηριστικό μας είναι το «από Δευτέρα». Στα αγγλικά ή στα γερμανικά δεν υπάρχει αντίστοιχη έκφραση, διότι όταν οι Αγγλοι ή οι Γερμανοί αποφασίσουν να κάνουν κάτι, ξεκινάνε να το κάνουν. Στην Ελλάδα από το να το πούμε μέχρι να το κάνουμε υπάρχει απόσταση.

Αξέχαστη μου έχει μείνει η σκηνή με τον Κώστα Σημίτη, που όταν το 1997 είχαμε πάρει τους Ολυμπιακούς, είχε αμοληθεί στους δρόμους να βγάζει ομιλίες στο Ζάππειο ότι «τώρα πρέπει να σηκώσουμε τα μανίκια». Αρθριτικά πρέπει να έπαθε στους αγκώνες, αφού μέχρι το 2000 που αρχίσαμε να ασχολούμαστε σοβαρά με τους Ολυμπιακούς τα μανίκια είχαν μείνει σηκωμένα, αλλά τα χεράκια δεν έκαναν τίποτα. Λαμβάνοντας λοιπόν υπ' όψιν τα δύο εθνικά μας στοιχεία, τη λατρεία να λέμε ότι καταστρεφόμαστε τη μία μέρα και να το ξεχνάμε την άλλη και την αναβλητικότητα, η κατάσταση με τις ελληνικές ομάδες που ενδιαφέρονται για την Ευρώπη, και συγκεκριμένα με την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ, δεν είναι τραγική.

Για να απλοποιήσουμε την κατάσταση στην περίπτωση της ΑΕΚ, τα οικονομικά βρισκόντουσαν σε μία σχετική τάξη μέχρι πέρυσι. «Σχετική» γιατί όταν είχε περάσει ο νόμος για τις ρυθμίσεις στον ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ είχε μη διακανονισμένα χρέη στο Δημόσιο για να τα εντάξει. Από την άλλη, situation was critical but not serious. Φέτος όμως, με τα συμβόλαια των παικτών να είναι μεγαλύτερα, την ομάδα να μένει εκτός Ευρώπης και τους εφοπλιστές να περνάνε δύσκολες ώρες, η ΑΕΚ έχει αφήσει κάποια χρέη ακάλυπτα, τα οποία πρέπει να τα καλύψει μέχρι τον Απρίλιο.

Ο ΠΑΟΚ έχει μεγαλύτερο πρόβλημα. Γιατί στην Ελλάδα δεχόμαστε ότι τα χρέη προς το Δημόσιο, που ο ΠΑΟΚ έχει προσβάλει, δεν γράφονται στον ισολογισμό, αλλά στην Ευρώπη η ΟΥΕΦΑ δεν είναι απαραίτητο ότι θα το δεχτεί. Για το συγκεκριμένο πρόβλημα ―και γενικά για την αδειοδότηση― είχε στείλει ο Θόδωρος Θεοδωρίδης πριν από μερικούς μήνες συνεργάτες του στην ΟΥΕΦΑ για να βοηθήσουν τη διοίκηση του ΠΑΟΚ.

Η μεγαλύτερη, όμως, βοήθεια για τις ελληνικές ομάδες έρχεται από ένα ανέλπιστο συμβάν. Η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει κάνει την ΟΥΕΦΑ διαλλακτικότερη στις απαιτήσεις της, με τους ελέγχους λιγότερο αυστηρούς. Οπότε οι ελληνικές ομάδες μπορούν να υπολογίζουν σε κάποια επιείκεια. Φτάνει να μην τα αφήσουν όλα για την τελευταία εβδομάδα του Απριλίου.


Για τον Παναθηναϊκό πρέπει να πω ότι η εμφάνισή του λογικά θα είναι καλή. Πρώτον γιατί φέτος μόνο σε ένα εκτός έδρας ματς πραγματικά απέτυχε και αυτό ήταν το ματς με την Ανόρθωση. Ο Τεν Κάτε, όμως, ακόμα μάθαινε την ομάδα του και η Ανόρθωση ήταν η «Σταχτοπούτα» του Τσάμπιονς Λιγκ που είχε φρέσκες τις δάφνες από τον αποκλεισμό του Ολυμπιακού. Από εκεί και πέρα στην Ευρώπη ο Παναθηναϊκός τα πήγε καλά και ακόμα και στην Ελλάδα μπορούσε να έχει αποτυχίες, αλλά όχι καταστροφές. Δεύτερον, γιατί μια ομάδα μεταφέρει το DNA της.

Στη μοντέρνα ιστορία μόνο δύο φορές ο Παναθηναϊκός έχει φτάσει στο όριο του διασυρμού. Και τις δύο, όμως, έπαιζε εναντίον «μεγαθήριων», της Γιουνάιτεντ και της Μπαρτσελόνα. Επίσης και τις δύο ο προπονητής του βρισκόταν σε πολύ κακή μέρα, όταν στο Μάντσεστερ ο Γιτζάκ Σουμ είχε φτάσει να παίζει με δύο χαφ και με την Μπαρτσελόνα ο Μαλεζάνι είχε παρατάξει τη γραμμή της άμυνας κολλητά με τη γραμμή του κέντρου και η Μπαρτσελόνα οργίασε στους ελεύθερους χώρους. Η Βιγιαρεάλ, όμως, δεν είναι Γιουνάιτεντ ή Μπαρτσελόνα, ο Τεν Κάτε δεν έχει δείξει ευρωπαϊκές αυτοκτονικές τάσεις και όποιο κι αν είναι το σημερινό αποτέλεσμα θα είναι από τα «λογικά».

Αντίθετα, εκτός αν ο Ολυμπιακός πάει σε μια κυνική αντιμετώπιση του ματς με τη Σεντ Ετιέν, μπορεί το αποτέλεσμα να είναι από αυτά που βγάζουν ανέκδοτα. Γιατί η ατμόσφαιρα που βγαίνει από του Ρέντη «εμάς μας ενδιαφέρει το αποτέλεσμα του ματς με τον Παναθηναϊκό» μπορεί να οδηγήσει σε δύο εξελίξεις. Η μία είναι να γίνει ένα ματς της κατηγορίας τού «χάνουμε 1-0 και τα ρίχνουμε στον διαιτητή». Ολοι πίσω με το μυαλό στο Καραϊσκάκη και μια ισοπαλία της βαρεμάρας ή ήττα με ένα γκολ από τους Γάλλους.

Η άλλη είναι να νομίσει ο Βαλβέρδε ότι το ματς χτυπιέται, να κατεβάσει την ομάδα επιθετικά και τα μυαλά των παικτών να βρίσκονται στο Καραϊσκάκη. Αλλά όχι των Γάλλων… Είναι από αυτές τις εξελίξεις που αν σταυρώσουν μαθαίνεις τη μετάφραση του «combien» στα ελληνικά. Γιατί κάποια στιγμή ζαλίζεσαι και ψάχνεις να δεις «combien» έχεις φάει. Τέλος πάντων, αυτά με τη λογική. Γιατί και ο Παναθηναϊκός στην ιστορία του έχει βρεθεί να τρώει και τρία γκολ στο πρώτο μισάωρο, όπως είχε γίνει στο ματς με την Κορούνια, και ο Ολυμπιακός μπορεί παίζοντας ελεύθερα να πετύχει τους Γάλλους με το μυαλό στη σωτηρία και να τους ζορίσει. Εκεί όμως που τελειώνει η λογική αρχίζει η ΕΠΟ.

Κουίζ. «Ποιος έχει πει στις κασέτες της "παράγκας" την περίφημη φράση "ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε και όλοι οι άλλοι να πάνε να πηδηχτούνε"»; Οσοι απάντησαν «ο Θωμάς» μένουν μετεξεταστέοι και συνεχίζω με όσους απάντησαν «ο Γιάννης Σπάθας». Ναι! Ο Γιάννης Σπάθας. Ο πρόεδρος της Ενωσης Πειραιά και κυρίως πατέρας του Ηλία Σπάθα. Του διαιτητή που όρισαν να διαιτητεύσει το ντέρμπι ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό.

Πρώτον, να πω ότι ο Σπάθας μού μοιάζει εξαιρετικός διαιτητής. Οποιος είδε το ματς του ΠΑΟΚ με τον Ηρακλή και βαρέθηκε να μετράει βουτιές των παικτών του ΠΑΟΚ για να πάρουν πέναλτι, χωρίς ο Σπάθας να τσιμπήσει σε κάποια φάση, θα εκτίμησαν το θάρρος του να μην υποκύψει στον πειρασμό να ικανοποιήσει την κερκίδα. Από την άλλη, όμως, με το φτωχό μου το μυαλό ρωτάω εγώ: είναι δυνατόν να βάλεις στο ντέρμπι τον γιο ενός παράγοντα που βαρύνεται με μια τόσο γνωστή φράση;

Γιατί ό,τι και να γίνει, μέχρι και όλα τα φάουλ να δώσει σωστά ο Σπάθας, έτσι και ο Παναθηναϊκός δεν κερδίσει κάποιο αμφισβητούμενο πλάγιο, θα βρεθεί αφορμή για να αρχίσει η μουρμούρα. Από την άλλη αν ο Παναθηναϊκός κερδίσει, στον Ολυμπιακό θα έχει βρεθεί η δικαιολογία: «Πώς να σφυρίξει αμερόληπτα ο Σπάθας, όταν πέντε μέρες τον έχουν τρελάνει στην προπαγάνδα…».

Και τι να γίνει; Να μη σφυρίξει ποτέ Ολυμπιακό – Παναθηναϊκό ο Σπάθας; Ναι, ρε παιδιά, να μη σφυρίξει. Διότι όπως ο Σοφοκλής Πιλάβιος ξέρει ότι ακόμα και στα δικαστήρια όταν υπάρχει σχέση δικαστή ή μέλους της οικογενείας του με κάποιον από τους διαδίκους ο δικαστής αυτοεξαιρείται ώστε να μην υπάρχει υπόνοια εύνοιας, γιατί λοιπόν πρέπει η νέα ΚΕΔ να την ψάξει για να γίνει βαβούρα; Ακόμα και να μην ήθελε ο Βασσάρας να διαιτητεύσει το ντέρμπι, κάποιος μπορούσε να πάρει τη θέση του. Που να μην είναι το «Ηλιάκι».

Οπως και στον Πανσερραϊκό δώσανε δικαίωμα να μουρμουράει με τους ορισμούς. Αυτή τη φορά, όμως, όχι με την ΕΠΟ, αλλά με τη Σούπερ Λίγκα. Γιατί εντάξει ο Ντάκος, που θα σφυρίξει το ματς με τον ΟΦΗ, αλλά ήταν απαραίτητο να βάλουν παρατηρητή τον Κουκλάκη; Παρατηρητή από την Κρήτη σε ματς που παίζεται μια κατηγορία για τον ΟΦΗ; Δίνοντας δικαίωμα να λέγεται ότι με το που έγιναν οι αλλαγές το σύστημα του Παναθηναϊκού κάνει επίδειξη ισχύος.


Με τον Πιλάβιο πάντως ισχύει ό,τι και με τον Κώστα Καραμανλή όταν ανέλαβε τη Ν.Δ. Ο Καραμανλής ήταν πρόεδρος, αλλά τα κουμάντα έκαναν οι άνθρωποι του «επίτιμου». Στην ΕΠΟ εν πολλοίς τα κουμάντα συνεχίζει να κάνει το σύστημα Γκαγκάτση και μέχρι να τελειώσει η σεζόν και ο Πιλάβιος να κάνει τις δικές του τοποθετήσεις, οι τελικές κρίσεις δεν έχουν νόημα.