Μια βόλτα με ελικόπτερο

Πέρα από τα επικολυρικά πρωτοσέλιδα για τη νίκη του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού στο μπάσκετ, το μεγαλείο του Διαμαντίδη, τους «Αρχοντες των Δαχτυλιδιών» και τις άλλες ομορφιές, καλό είναι να μη χάνουμε το μέτρο αυτών που λέμε και γράφουμε. Διότι το επερχόμενο ματς στο ΣΕΦ θα είναι τελείως διαφορετικού χαρακτήρα και ψυχολογίας, με παθιασμένο κόσμο στις εξέδρες και έξτρα κίνητρο την πρώτη θέση, άρα και το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ.

Σημαντικότερο είναι να συζητάμε αν τελικά ο Παναγιώτης Γιαννάκης έχει το ειδικό βάρος για να οδηγήσει στην επιτυχία ένα σύλλογο -και όχι μια Εθνική ομάδα- με παίκτες που δεν διάλεξε ο ίδιος, που δεν θεωρούν την άμυνα τη μεγαλύτερη ευλογία τόσο αυτού και του περασμένου αιώνα και που ποτέ δεν θα θυσιάσουν το τεράστιο «εγώ» τους στον βωμό του καλού της ομάδας.

Το θέμα δεν είναι αν ο Διαμαντίδης είναι καλύτερος από τον Γκριρ ή ο Σπανούλης από τον Πάργκο ή ο Μπατίστ από τον Βούισιτς. Μπορεί να είναι, μπορεί και όχι.

Το θέμα είναι ότι με ένα νεύμα του Ομπράντοβιτς ο Διαμαντίδης θα περπατήσει πάνω στα κάρβουνα, ο Σπανούλης θα καταπιεί ξυράφια και ο Μπατίστ θα πέσει από αεροπλάνο χωρίς αλεξίπτωτο. Αν πρέπει να μην κάνουν ούτε ένα σουτ σε 40 λεπτά, αλλά να λιώσουν στην άμυνα διότι έτσι αποφάσισε ο προπονητής τους, θα το κάνουν αδιαμαρτύρητα.

Και το άλλο θέμα είναι πότε θα σταματήσει ο Παναγιώτης Γιαννάκης να συμπεριφέρεται σαν προπονητής ποδοσφαίρου και θα δράσει ως προπονητής μπάσκετ. Δεν φτάνουν οι αλλαγές και οι οδηγίες ανάμεσα στα δεκάλεπτα. Χρειάζεται και κανένα time out, ένα καινούργιο σύστημα, μια ειδική εντολή, ένα «αδόκιμο» σχήμα για δύο επιθέσεις, μια πατέντα. Αν πάρεις time out μετά τα τρία τρίποντα του Διαμαντίδη, το μόνο που κάνεις είναι να του δώσεις χρόνο να υπογράψει αυτόγραφα και να φορέσει το μπλουζάκι που γράφει «Κυπελλούχος 2009».

• Ανησυχώ λιγάκι, διότι είναι η πρώτη ήττα του Ολυμπιακού στο ποδόσφαιρο έπειτα από καιρό, που δεν άκουσα κανέναν να βγαίνει και να λέει «ξέρω εγώ, το κανόνισε ο Σωκράτης για να βγάλει τη χασούρα του Τσάμπιονς Λιγκ». Εκτός αν βγει κάποιος ετεροχρονισμένα και μας πει ότι το 1-0 έγινε στα «πλαίσια της μεταγραφής του Κουτσιανικούλη». Ολα είναι πιθανό να τα ακούσουμε. Ο Ολυμπιακός έχει χτίσει μια διαφορά που τον κάνει να μην ανησυχεί έπειτα από τέτοια αποτελέσματα. Αντιθέτως, κάποιοι παίκτες μπορούν πλέον βάσιμα να ανησυχούν για το πού θα παίζουν του χρόνου. Θα έβαζα μαζί τους και τον Βαλβέρδε, αν μπορούσα να καταλάβω αν επιθυμεί ή όχι να είναι και του χρόνου στο λιμάνι.

• Μπορεί στον Παναθηναϊκό να πλέουν σε πελάγη ευτυχίας για τη νίκη επί του Πανιωνίου, αλλά όποιος βγει και πει ότι μετά το 2-0 είχαν το μυαλό τους στη Βιγιαρεάλ, θα πρέπει να αλειφθεί με πίσσα και πούπουλα σε μια χαριτωμένη και σεμνή τελετή. Οταν ο Πανιώνιος βρίσκει τους χώρους να σου κάνει 4-5 ευκαιρίες, να σου βάλει γκολ στις καθυστερήσεις, άλλο ένα που κακώς δεν μέτρησε, τότε τι ακριβώς κάνεις ως Παναθηναϊκός; Πρόβα Βιγιαρεάλ; Τι ακριβώς θέλεις να δεις; Πόσα θα φας στο «Μαδριγάλ» από το 65' και μετά;

• Δείτε πόσο όμορφα γίνονται όλα στην Ισπανία: και εκεί η Μπαρτσελόνα ουσιαστικά παίζει χωρίς αντίπαλο και έχει χτίσει μεγάλη διαφορά, αλλά το προϊόν τους δεν το απαξιώνουν. Η Μπαρτσελόνα έχασε διότι κανείς δεν νιώθει ιερή υποχρέωση να τη βοηθάει να κερδίζει κάθε Κυριακή και έχει δημιουργηθεί μια ωραία απατηλή αίσθηση ότι όλα παίζονται και ότι μπορεί η Ρεάλ να την απειλήσει. Πράγμα που δεν θα γίνει φυσικά, πλην όμως κανείς δεν βαριέται στην Πριμέρα, κανείς δεν είναι χωρίς κίνητρο και κανείς δεν πάει να παίξει με οποιονδήποτε και να αισθάνεται ότι κατούρησε σε πηγάδι, προτού ακόμα ξεκινήσει το παιχνίδι.