Ευτυχώς που κάποιος σκέφτηκε τα πλέι οφ

Μέχρι τώρα μιλήσαμε για ομάδες με προβλήματα και ομάδες με λύσεις. Από εδώ και στο εξής ο βασικός διαχωρισμός είναι αυτός ανάμεσα σε ομάδες με κίνητρο και ομάδες που ψάχνουν κίνητρο. Παρακολουθώντας τα ματς της 23ης αγωνιστικής, πιστεύω ότι αυτός που σκέφτηκε τα πλέι οφ ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε το ελληνικό πρωτάθλημα. Χωρίς τα πλέι οφ το φετινό θα ήταν ένα πρωτάθλημα που θα είχε ολοκληρωθεί την 22η αγωνιστική και ό,τι απέμεινε δεν θα ήταν παρά μια παρωδία.

Με τον Ολυμπιακό να 'χει ξεφύγει μια ντουζίνα και βάλε πόντους και την τέταρτη της βαθμολογίας ΑΕΚ να έχει διαφορά 6 βαθμών από την πέμπτη Λάρισα και οκτώ από τον έκτο Αρη, στις τελευταίες αγωνιστικές θα βαριόμασταν να μετράμε «ομορφιές» του ποδοσφαίρου – τώρα όμως υπάρχουν τα πλέι οφ και η χαλάρωση δεν επιτρέπεται: από τους 7 πρώτους της βαθμολογίας ηττήθηκε μόνον ο αδιάφορος Ολυμπιακός –οι υπόλοιποι σχεδόν όλοι «σκοτώθηκαν» για τη νίκη!

Ο ΠΑΟ έψαξε το γκολ κόντρα στον Πανιώνιο και το βρήκε στο δεύτερο ημίχρονο, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ πείσμωσαν με αντιπάλους τον Ηρακλή και τον Αστέρα Τρίπολης και κυνήγησαν τη νίκη, σκοράροντας στο τελευταίο δεκάλεπτο, η Λάρισα και ο Αρης έπαιξαν μεταξύ τους ένα πολύ σκληρό ματς και μοιράστηκαν τους βαθμούς κυνηγώντας την πέμπτη θέση, η κουρασμένη Ξάνθη δεν χαλάρωσε κόντρα στον ΟΦΗ και δεν ήταν καλόβολη μαζί του, διότι είναι ακόμα κοντά στο όνειρο των πλέι οφ με όπλο και το πολύ καλό πρόγραμμά της. Οτι στο τέλος της χρονιάς αυτοί που κινδυνεύουν σοβαρεύονται, το ξέρουμε. Το θέμα για την αξιοπιστία του πρωταθλήματος είναι πώς θα συμπεριφερθούν οι υπόλοιποι: η 23η αγωνιστική δείχνει ότι όσοι παίζουν με κίνητρο, δύσκολα θα χαρίσουν βαθμούς.

Οχι ότι ο Ολυμπιακός χάρισε κάτι στον Εργοτέλη. Η ομάδα του Καραγεωργίου έχει δείξει στην πορεία του πρωταθλήματος ότι ξέρει να παίζει όπως πρέπει τα ματς με τους μεγάλους: για την ώρα στα παιχνίδια της στο Παγκρήτιο με τους 6 πρώτους έχει 13 βαθμούς (νίκες με ΠΑΟ, Ολυμπιακό, Λάρισα, Αρη και ισοπαλία με τον ΠΑΟΚ) και απομένει να παίξει με την ΑΕΚ. Αλλά χωρίς κάποιος να ξεχνά την ικανότητα του Εργοτέλη, οφείλει, πιστεύω, να επισημάνει ότι στον Ολυμπιακό κάποια πράγματα δεν πάνε καλά: μια εβδομάδα πριν από το ντέρμπι με τον ΠΑΟ η κούραση του Ντιόγο και οι αμυντικές αδυναμίες είναι προβλήματα που δεν ξέρω αν και κατά πόσο λύνονται.

Οι απουσίες του Μπελούτσι, του Γκαλέτι και του Λέτο δικαιολογούν μόνο εν μέρει την εμφάνιση: η ΑΕΚ στην Τρίπολη είχε πιο πολλές και κέρδισε, χωρίς να μπορεί κάποιος να υποστηρίξει ότι οι αναπληρωματικοί της είναι καλύτεροι από αυτούς του Ολυμπιακού ή ο Αστέρας λιγότερο δυνατός από τον Εργοτέλη. Στην πραγματικότητα το πρόβλημα του Ολυμπιακού δεν είναι ότι δεν έχει ισάξιους αναπληρωματικούς των βασικών του, αλλά ότι οι αναπληρωματικοί δεν είναι σε θέση να βγάλουν στο γήπεδο τα στοιχεία του παιχνιδιού που ο Βαλβέρδε απαιτεί. Ο «Τζόλε» και ο Οσκαρ δεν πρεσάρουν, (όχι όσο ο Λέτο ή ο Γκαλέτι, δεν πρεσάρουν γενικά), ο Ζεβλάκοφ και ο Παπαδόπουλος είναι δύο στόπερ που δεν μπορούν να παίξουν ζώνη χωρίς την καθοδήγηση του Αντζα και να κρατήσουν την ομάδα ψηλά, τις πάσες του Μπελούτσι δεν τις έχει κανείς.

Η τύχη του Βαλβέρδε είναι ότι τη στιγμή της πιο μεγάλης αγωνιστικής κρίσης το παιχνίδι που ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του είναι από μόνο του ένα ματς στο οποίο δεν χωρούν αδιαφορίες, και δεν αναφέρομαι στο παιχνίδι με τη Σεντ Ετιέν, αλλά στο ντέρμπι με τον ΠΑΟ. Την επόμενη Κυριακή θα πρέπει να μετράμε τον Ολυμπιακό στο γκρουπάκι των ομάδων που «καίγονται» για τη νίκη. Αυτή την Κυριακή για νίκες «καίγονταν» πιο πολύ οι υπόλοιποι.