Το παιχνίδι ισορροπούσε σε τεντωμένο σχοινί. Μέχρι που ο Δημήτρης Διαμαντίδης πήρε την κατάσταση στα χέρια του και αποφάσισε να τιμωρήσει την ανοησία του Ολυμπιακού.
Οσο οι Πειραιώτες κατάφεραν να ελέγχουν την τρίποντη απειλή των «πρασίνων», όλα ήταν καλά γι' αυτούς. Ή κάπως έτσι, με την έννοια ότι έμεναν ζωντανοί στο κυνήγι της νίκης. Οταν, όμως, η άμυνα έχασε την ισορροπία της και ―άγνωστο γιατί― οι περιφερειακοί έδιναν βοήθεια εκεί που ήταν η μπάλα, ο για περίπου 35 λεπτά αόρατος Μητσάρας ήρθε να επιβεβαιώσει εκτός των άλλων την αγωνία που γεννήθηκε πριν από περίπου 10 μέρες με τον τραυματισμό του.
«Θα παίξει ή όχι;», ήταν το ερώτημα που «έκαιγε» «πράσινους» και «κόκκινους». Τελικά έπαιξε και ήταν αυτός που στην ουσία έδωσε σχεδόν μόνος του στον Παναθηναϊκό το 12ο Κύπελλο. Πριν από κάποια χρόνια το σουτ του ήταν για κλάματα, αλλά όπως μας έδειξε και χθες, αν τον αφήσεις μόνο του, καλά να πάθεις. Ο Διαμαντίδης πέτυχε «3 στα 3» συνεχή τρίποντα και για μία ακόμη φορά το σκηνικό στο ελληνικό μπάσκετ δεν άλλαξε.
Οι περσινοί νταμπλούχοι εν κατακλείδι δίκαια έφθασαν στον στόχο τους και μάλιστα στο τέλος εύκολα, έστω και αν δεν έκαναν το καλύτερο δυνατό τους παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός από την πλευρά του για μία ακόμη φορά έφυγε από το γήπεδο με κατεβασμένο το κεφάλι, αν και θα μπορούσε να έχει καλύτερη κατάληξη.
Η άμυνά του, όμως, δεν έκανε αυτό που έπρεπε στο τελευταίο πεντάλεπτο και πήγε έτσι στράφι και η πολύ καλή εμφάνιση του Θοδωρή Παπαλουκά, ο οποίος μαζί με τον Γκριρ ήταν εκείνοι που έδειχναν να το πιστεύουν πιο πολύ. Εχει, πάντως, την ευκαιρία να πάρει τη ρεβάνς του στο πρωτάθλημα, αν και έχει πλέον να αντιμετωπίσει σε ακόμα μεγαλύτερο μέγεθος τη δυσπιστία του κόσμου του.