Σαν να μη νίκησε

Παρά το γεγονός ότι η ΑΕΚ έφυγε νικήτρια από την Τρίπολη, αυτό που είδα μέσα στο γήπεδο επί ενενήντα λεπτά με φέρνει για άλλη μία φορά στη δυσάρεστη θέση να σχολιάσω αρνητικά την εμφάνισή της. Το σίγουρο είναι ότι δεν υπήρξε καμία βελτίωση από το προηγούμενο ματς και αν μία ομάδα έπρεπε να πάρει τους τρεις βαθμούς, βάσει της συνολικής εικόνας και των ευκαιριών που δημιουργήθηκαν στο ματς, αυτή ήταν ο Αστέρας.

Το ξεκίνημα του παιχνιδιού έδειχνε ότι η ΑΕΚ είχε πάθος, δύναμη και διάθεση για τρέξιμο, αλλά όλα σταματούσαν εκεί. Υπήρχε φανερή έλλειψη συγχρονισμού των κινήσεων, ιδιαίτερη δυσκολία στην ανάπτυξη και την κυκλοφορία της μπάλας και για ακόμη μία φορά ανύπαρκτη επιθετική λειτουργία. Μόνο η τύχη ή το επιθετικό ένστικτο των Τζεμπούρ, Σκόκο, Παυλή θα μπορούσε να δημιουργήσει προϋποθέσεις για ευκαιρίες, αλλά τελικά η ΑΕΚ δεν κατάφερε να δημιουργήσει ούτε μία.

Ο Αστέρας έδειχνε πιο ομάδα μέσα στο γήπεδο και γενικά νομίζω ότι οι περισσότερες ομάδες της Σούπερ Λίγκας μπορούν να καυχιούνται ότι έχουν καλύτερη δημιουργικότητα στο παιχνίδι τους από την ΑΕΚ. Το βάρος της φανέλας και η ιστορία της «Ενωσης», κακά τα ψέματα, είναι τα μόνα στοιχεία που την κρατούν ζωντανή σε ένα παιχνίδι.

Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς είναι δύσκολο να αλλάξει την εικόνα της ομάδας στα παιχνίδια που απομένουν, αλλά ίσως είναι μοναδική ευκαιρία για παίκτες όπως οι Παυλής, Γκέντσογλου, Ντιούφ, Ταχτσίδης (το νέο αίμα που φαίνεται να υπάρχει στην ΑΕΚ) να πάρουν χρόνο συμμετοχής και παιχνίδια στα πόδια τους, μια και η ΑΕΚ ενδεχομένως να χρειαστεί να βασιστεί και σ' αυτούς στην προσπάθεια για τη δημιουργία μιας καινούριας ομάδας από το καλοκαίρι και μετά.

Το «χρέος» των παικτών της ΑΕΚ, να κερδίζουν σε κάθε ματς μόνο και μόνο επειδή φορούν τη φανέλα μιας μεγάλης ομάδας, δεν τους δίνει τη δυνατότητα να παίξουν ελεύθερο και καλό ποδόσφαιρο, διότι φαίνεται ανά πάσα στιγμή να έχουν στο μυαλό τους μόνο το αποτέλεσμα.

Προέχουν άλλα πράγματα για να φτάσει μια ομάδα με τον σωστό τρόπο σε αυτό το σημείο, όπως η βελτίωση της αγωνιστικής εικόνας του συνόλου και η δημιουργία των κατάλληλων προϋποθέσεων, ώστε οι ποδοσφαιριστές να «βρίσκονται» μεταξύ τους μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Ο Αστέρας είναι μία καλή ομάδα, η οποία προσπαθεί και να παίξει καλό ποδόσφαιρο και να πάρει το αποτέλεσμα. Του λείπει το εύκολο γκολ, γι' αυτό και δυσκολεύεται σε κάθε ματς να φτάσει στη νίκη. Ο Ζαϊρί θα μπορούσε να παίξει σε οποιαδήποτε ελληνική ομάδα. Είναι ένας ικανότατος ποδοσφαιριστής και από μόνος του είναι πηγή κινδύνων για την αντίπαλη εστία, αλλά η έλλειψη σταθερότητας και συνέχειας στην απόδοσή του είναι αυτή που δεν τον άφησε να κάνει μεγάλη καριέρα στη Γαλλία.