Ο Βαλβέρδε και η «Ροζαλία»...

Oπως σου έχω ξαναπεί, λατρεμένε αναγνώστη, η ζωή του προπονητή στον σωκρατικό μοιάζει πολύ μ' εκείνη του φαντάρου. Οταν είσαι στον στρατό, καταλαβαίνεις ότι πλησιάζει η ώρα που θα ακούσεις επιτέλους το «καλός πολίτης» από τη μανούλα μόλις αρχίσουν να λασκάρουν οι υπηρεσίες. Ακολουθεί η άδεια απολύσεως και το τελευταίο βήμα πριν από την έξοδο είναι το ρουφηχτό φιλί στην αγαπημένη «Ροζαλία».

Στον σωκρατικό, από την άλλη, ο προπονητής ξεκινάει να προετοιμάζεται ψυχολογικά για το ταμείο ανεργίας όταν διαβάζει στις εφημερίδες ότι ο πρόεδρος εξακολουθεί να τον στηρίζει. Αρχίζει να χαιρετάει φροντιστές και φίλους όταν ο Σωκράτης βγάλει την καθιερωμένη ανακοίνωση στήριξης και ύστερα από δυο-τρεις μέρες περιμένει το τηλέφωνο του Χρυσικόπουλου (ελλείψει Λου) για να μπει κι αυτός στη μακρά λίστα των χαμένων προπονητών του Θρύλου...

Μ' έχουν ζώσει τα φίδια, dear. Σύμφωνα με τα περισσότερα ρεπορτάζ των εφημερίδων, η διοίκηση της ομάδας εξακολουθεί να στηρίζει και να εμπιστεύεται τον Ισπανό. Φοβάμαι ότι οι υπηρεσίες του πια έχουν αρχίσει να λασκάρουν επικίνδυνα και ότι η ώρα που θα φύγει καβάλα σε άσπρο γάιδαρο, όπως βλέπεις στο σκίτσο, ζυγώνει.

Την ίδια σκέψη μ' εμένα πρέπει να έκαναν και οι άνθρωποι της «Γάτας», εξ ου και ο τίτλος «Ολοι και όλα υπό κρίση» στο πρωτοσέλιδο. Δυστυχώς για τον συμπαθή Βαλβέρδε ο τίτλος δεν αναφέρεται στην οικονομική κρίση, αλλά στην επόμενη μέρα της ομάδας. Εμείς την ελληνική οικονομία περιμέναμε να μπει σε καθεστώς επιτήρησης και να δεις που στο τέλος θα τη γλιτώσει ο Καραμανλής και θα πληρώσει τη νύφη ο Βαλβέρδε. Το ρεπορτάζ της «Γάτας» είναι διαφωτιστικό:

«Το ζήτημα για τον Ολυμπιακό είναι, λοιπόν, αν θα κάνει τις γνωστές κακές σκέψεις που προκύπτουν ύστερα από μια τέτοια ήττα. Αν θα τεθεί, δηλαδή, θέμα προπονητή ή μπουν και υπό κρίση κάποιοι από τους παίκτες. Προσωπικά είχα συμβουλέψει τον φίλο μου τον Βαλβέρδε ότι όσο δεν απαντάει στην πρόταση του Ολυμπιακού να συνεχίσει στην ομάδα, αναλαμβάνει και το ρίσκο, διότι στην μπάλα είναι όλα ρευστά».

Εχω συγκλονιστεί. Δηλαδή αν ο Ισπανός είχε ακούσει τη συμβουλή της εφημερίδας και είχε ανανεώσει το συμβόλαιό του, τώρα θα κοιμόταν ήσυχος; Αν αυτή τη στιγμή ένα μακρόσυρτο χο, χο, χο συνοδεύει το πλατύ χαμόγελό σου, φίλε αναγνώστη, το 'χεις πιάσει το νόημα. Πιο εύκολα, άλλωστε, μπορεί να ανατείλει ο ήλιος από τη δύση, παρά να αλλάξει το «ζην επικινδύνως» για τον προπονητή του Θρύλου…

Μετά την ήττα του σωκρατικού από τη Σεντ Ετιέν διάβασα δεκάδες άρθρα και αναλύσεις, όμως μόνο το χθεσινό κείμενο του Κώστα Καραπαπά στο «Goal» με γοήτευσε. Γράφει ο καλός μου: «Με μια ψύχραιμη ματιά και αρκετές ώρες μετά το σοκ του 1-3 από τη Σεντ Ετιέν στο "Γ. Καραϊσκάκης", νομίζω ότι μπορούν να γίνουν μερικές ψύχραιμες παρατηρήσεις σχετικά με το μεγάλο αυτό παιχνίδι, που ουσιαστικά ήταν ο επίλογος της φετινής ευρωπαϊκής πορείας του Ολυμπιακού. Ο Ολυμπιακός αποκλείεται σε αυτή τη φάση, μία φάση πριν βρει τη Μίλαν, απλώς γιατί μια ομάδα ένα βράδυ του Φλεβάρη ήταν καλύτερη από αυτόν. Τελεία και παύλα. Βρήκε τη Σεντ Ετιέν γυμνασμένη και σε καλή κατάσταση, σε μια στιγμή που ο ίδιος δεν ήταν καλός και του έλειπαν και παίκτες. Τόσο απλά».

Οφείλεις να συνυπολογίσεις, honey, και το γεγονός ότι την ημέρα του αγώνα ο Ερμής ήταν ανάδρομος, πράγμα που επηρέασε σημαντικά την ομάδα. Ασε και το άλλο. Πώς να αγωνιστεί συγκεντρωμένος ο κάθε Πατσατζόγλου, όταν μία μέρα μετά έρχεται η Τσικνοπέμπτη; Εσύ στη θέση του τι θα σκεφτόσουν πιο πολύ; Κάποια Σεντ Ετιέν ή τα παϊδάκια και το πού θα τσικνίσεις την επομένη; Τα πράγματα είναι απλά, dear, γι' αυτό και δεν χρειάζεται να βασανίζεις το μυαλό σου. Οποιοδήποτε άλλο βράδυ του Φλεβάρη αν έβρισκε ο σωκρατικός τους Γάλλους, θα τους νικούσε…

Συνεχίζει ο Κώστας μου: «Αν δηλαδή ισχύει αυτό το περί "11 παικτών", μιας ενδεκάδας δηλαδή, πώς και δεν ίσχυε όταν ο Ολυμπιακός διέλυε την Μπενφίκα ή τη Χέρτα; Πώς, δηλαδή, φτάνουμε έτσι απλά και εύκολα από την "αποθέωση" (την επίσης υπερβολική πολλές φορές) στην "ισοπέδωση" των πάντων;».

Εχω κάτι στο μυαλό μου και θα τολμήσω να το γράψω με τον κίνδυνο να εκτεθώ, διότι καταλαβαίνω ότι είναι πολύ δύσκολο να το συλλάβει ανθρώπου νους. Πιστεύω, λοιπόν, ότι και τότε αυτό το περί «11 παικτών» ίσχυε, απλώς οι συγκεκριμένοι έντεκα, εκτός από υπέροχοι, ήταν τότε και πιο ξεκούραστοι απ' ό,τι τώρα. Mon Dieu, νομίζω ότι μόλις ανακάλυψα την πυρίτιδα…

Εκτός βέβαια κι αν το πραγματικό πρόβλημα του Βαλβέρδε είναι ότι με τέτοιο βάθος που έχει η ομάδα στον πάγκο και με τις εναλλακτικές λύσεις που διαθέτει, ιδιαίτερα στην επίθεση, δεν ξέρει ποιον να πρωτοβάλει και αγχώνεται. Μέχρι να αποφασίσει ποιος θα είναι ο εκλεκτός του τελειώνει το παιχνίδι και δεν έχει προλάβει καν να κάνει την αλλαγή. Είναι κι αυτή μια πιθανότητα…

Ο Καραπαπάς κάνει και ένα σχόλιο για τη διαιτησία: «Ο διαιτητής ποιον ευνόησε στο παιχνίδι στο "Γ. Καραϊσκάκης"; Τον Ολυμπιακό. Του έδωσε πέναλτι έξω από την περιοχή. Μάλιστα. Και γιατί δεν νίκησε ο Ολυμπιακός; Μα γιατί η άλλη ομάδα έπαιξε καλύτερα. Απλά πράγματα και ποδοσφαιρικά. Μπορεί να σπάνε έτσι τα άλλοθι ορισμένων, αλλά η αλήθεια είναι μία».

Κάποιος κακεντρεχής, βέβαια, θα μπορούσε να πει στον Κώστα «και γιατί, δηλαδή, θα πρέπει μια ομάδα για να κερδίσει τον σωκρατικό να είναι σώνει και καλά καλύτερη;». Αν, δηλαδή, παίξουν και οι δύο μια χαρά μπάλα δεν υπάρχει ελπίδα για τον αντίπαλο; Αναστατώνομαι. Επιτέλους δικαιώνεται και ο γλυκός Χαραλαμπίδης για την άδικη παραπομπή του. Τι φταίει αυτός αν δεν έπαιξε καλύτερα ο Αρης από τον σωκρατικό και έχασε; Ή μήπως έπρεπε να πάρει τη θέση του Μαζίνιο και να φροντίσει αυτός να μην ξεκινήσει ο Βλοντάρτσικ στην 11άδα, για να μην παίζει με 10 παίκτες από το πρώτο λεπτό ο Αρης; Το πουλάκι μου το αδίκησαν…