Οπως ήταν αναμενόμενο, λατρεμένε αναγνώστη, χθες όλες οι εφημερίδες έπαιξαν σωκρατικό στο πρωτοσέλιδό τους. Η ομάδα του Πειραιά, όπως και το σεξ, ακόμα και σήμερα που οι εποχές είναι δύσκολες, εξακολουθούν να πουλάνε. Οταν μάλιστα υπάρχει συνδυασμός των δύο, το αποτέλεσμα είναι εκρηκτικό. Λογικό ήταν, λοιπόν, να κυριαρχήσουν χθες στον αθλητικό Τύπο το κόκκινο χρώμα και τα σεξουαλικά υπονοούμενα.
Νομίζω ότι αξίζει περισσότερο να σου παρουσιάσω σήμερα τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν την ήττα της ομάδας του Πειραιά τα αντίπαλα στρατόπεδα, παρά τις σοβαρές αναλύσεις κάποιων για τις αιτίες που την προκάλεσαν. Ετσι κι αλλιώς, αυτές στην πρώτη νίκη του σωκρατικού στο ελληνικό πρωτάθλημα θα ξεχαστούν και θα 'μαστε πάλι όλοι ευτυχισμένοι…
Στο «Derby» ο φίλος μου ο Γκόντζος επέλεξε τη δοκιμασμένη και πετυχημένη –αν κρίνω από τις πωλήσεις του «Πρωταθλητή» όποτε την έχει εξώφυλλο– λύση της Πετρούλας Κωστίδου (δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι τους τελευταίους μήνες η Πετρούλα πρέπει να έχει τελειώσει περισσότερες φορές στον «Πρωταθλητή» παρά στο δελτίο του Star). Η ξανθιά καλλονή, φορώντας την ερυθρόλευκη φανέλα, μας ενημέρωνε μέσω του «Derby» ότι «Είμαι η Θρηνούλα και μόλις τελείωσαν (Οι Γάλλοι)».
Οσοι βιάστηκαν να κατηγορήσουν τον Τζίγκερ επειδή η Πετρούλα εμφανίστηκε στο κανάλι του με τη φανέλα του σωκρατικού, τώρα θα έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους. Ιδέα του διορατικού Μαλέλη ήταν, για να μπορέσει να χρησιμοποιήσει μετά τη φωτογραφία ο Γκόντζος στο πρωτοσέλιδό του και να κάνει θραύση.
Στο εξώφυλλο του «Derby» υπήρχαν μερικά ακόμα εξαιρετικά σχόλια για τον «αιώνιο» αντίπαλο: «Αυτός είναι ο ΟΣΦΠ που όλοι ξέρουμε. Διασυρμός σε ευρωπαϊκό παιχνίδι. Κερδισμένο “πέτσινο” πέναλτι. Επεισόδια πριν και μετά το παιχνίδι. Ανακούφιση στο Μιλάνο. Πανηγυρίζουν οι Μιλανέζοι που αποφεύγουν το… θηρίο και επιστρέφουν τον Μπέκαμ στους Λος Αντζελες Γκάλαξι».
Μαγεμένος από το καυστικό χιούμορ της καλής εφημερίδας, διάβασα άλλη μία είδηση η οποία υπήρχε λίγο πιο κάτω και μπερδεύτηκα: «Οι πράσινες αμαζόνες στην ελίτ της Ευρώπης». Στο μυαλό μου στριφογύριζαν ακόμα οι κουβέντες για τις πριμαντόνες και τις μπαλαρίνες, γι' αυτό και αρχικά σκέφτηκα ότι η αναφορά γίνεται για τους παίκτες του πολυμετοχικού και την ευρωπαϊκή μάχη τους με τη Βιγιαρεάλ. Λίγο πριν πέσω λιπόθυμος στα χέρια του θείου Αμάραντου, συνειδητοποίησα ότι η είδηση αφορούσε τη γυναικεία ομάδα βόλεϊ του «τριφυλλιού» και την πρόκρισή της στο φάιναλ φορ του Τσάλεντζ Καπ. Απογοητεύτηκα τα μάλα…
Το πρωτοσέλιδο της «Score Live» έμοιαζε πολύ μ' εκείνο του «Derby». Η Πετρούλα με τα ερυθρόλευκα ήταν και εδώ το σημείο αναφοράς: «Είμαι η Πετρούλα και μετά το τρίτο τελείωσα». Μπορεί η νέα εξομολόγηση της ηρωίδας των αθλητικών εφημερίδων να μη με συγκίνησε, δεν συνέβη το ίδιο όμως μόλις διάβασα την είδηση που παρουσίαζε η «Score» λίγο πιο δίπλα: «Σύμφωνα με έρευνα γερμανικού ινστιτούτου, οι Γάλλοι χρειάζονται 3 εκατοστά μεγαλύτερα προφυλακτικά από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους». Συγκλονίστηκα, κεχαριτωμένε…
Χάθηκα στο εσωτερικό της εφημερίδας προκειμένου να μάθω ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για το θέμα, την ώρα που η θεία Λουκρητία έκλεινε ήδη το εισιτήριό της για Παρίσι. Το ρεπορτάζ του Σπύρου Νταγιάκου αποδείκνυε της είδησης το αληθές, όμως το μυαλό μου ταξίδευε πλέον αλλού. Το υπόλοιπο κομμάτι του άρθρου του Σπύρου για τον σωκρατικό με είχε συνεπάρει. Γράφει ο χρυσός μου:
«Το απόλυτο ξεβράκωμα ήρθε, όπως πάντα από την Ευρώπη. Εκεί όπου δεν υπάρχει ούτε Χαραλαμπίδης ούτε Γερμανάκος. Ολοι αυτοί οι δήθεν αντικειμενικοί τι θα πουν τώρα στον κόσμο που τους διαβάζει; Ασφαλώς κανείς δεν θα πει ότι η διαφορά είναι ψεύτικη. Κανείς δεν θα πει ότι αν δεν είχαν τη διαιτησία, δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να είναι στην κορυφή. Δεν πειράζει, θα βρουν κανένα παραμύθι πάλι. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα κάποιοι που βλέπουν μπάλα».
Σπύρο, αγόρι μου, συμπάθα με, αλλά το φέρνω από δω, το φέρνω από κει και πάλι, όμως, δεν μου βγαίνουν οι αριθμοί. Θες να πω ότι έχει 10 πόντους παραπάνω απ' όσους αξίζει ο σωκρατικός λόγω της διαιτησίας; Να το πω. Θες 15; Θες 18; Και πάλι, όμως, καλέ μου, κορυφή εμείς οι της ΑΕΚ δεν θα πιάναμε. Εκείνος θα ήταν ακόμα πρωτοπόρος. Δεκαεννέα βαθμούς πίσω είμαστε, χρυσέ μου. Και στο CAS να πάμε, ακόμα και τον Βασίλη μου να φέρουμε ως μάρτυρα υπεράσπισης, το δίκιο μας δεν θα το βρούμε…
Στην «Πράσινη», πολυαγαπημένε αναγνώστη, για μια ακόμα φορά, ο ερωτισμός ήταν διάχυτος και η φαντασία των αγοριών μου οργίαζε. Το πρωτοσέλιδο «Ρόμπες για μια ζωή» θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει soft για τα δεδομένα της εφημερίδας. Ή να θεωρήσει ότι αναφέρεται σε κάποιους μέσα από τον ίδιο τον πολυμετοχικό, που, σύμφωνα με την «Πράσινη», δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια…
Στο οπισθόφυλλο της εφημερίδας, όμως, υπήρχε η ατάκα της ημέρας. Τα ονόματα δύο εκ των τριών σκόρερ της Σεντ Ετιέν (του Γκομίς και του Ντερνίς) είχαν ελαφρώς αλλαχθεί για τις ανάγκες της τέχνης και έτσι προέκυψε το εμπνευσμένο «Gamis και Dernis. Τον Ολυμπιακό». Τι νομίζεις ότι χρειάζεται για να δημιουργηθεί ένα έργο τέχνης, sugar; Κέφι, έμπνευση και το σωστό ερέθισμα…
Οφείλω να ομολογήσω ότι συνειδητοποίησα το μέγεθος της πίκρας των οπαδών του σωκρατικού αρκετές ώρες μετά τη λήξη του αγώνα με τη Σεντ Ετιέν. Ηταν η στιγμή που σήκωσα το τηλέφωνο και επικοινώνησα με τον γλυκό Νίκο Αλέφαντο, που βλέπεις στη φωτογραφία, για να ακούσω το δικό του σχόλιο για το παιχνίδι. Γιατί όσα ξέρει ο πολυνίκης τεχνικός δεν τα ξέρει ο κόσμος –των δημοσιογράφων– όλος…
Ο «Αλέ» μού είπε ότι έπειτα από τέτοιο κάζο δεν ήταν σωστό να τοποθετηθεί, διότι υπήρχε ο κίνδυνος να τον παρεξηγήσουν οι οπαδοί της ομάδας. Να μην αντιληφθούν, δηλαδή, την καλόπιστη κριτική που θα ασκούσε και να θεωρήσουν ότι κάνει αντιπολίτευση στον Βαλβέρδε, για να του πάρει τη θέση. Ποια ήττα και ποιος ευρωπαϊκός αποκλεισμός; Αμάθητοι νομίζεις πώς είναι οι φίλοι του σωκρατικού σε κάτι τέτοια; Η σιωπή του Αλέφαντου είναι το μεγάλο δράμα της ιστορίας. Ο Βαλβέρδε τα 'κανε όλα για να του κλείσει το στόμα…
Oh, Father, where art thou;
Πρόκειται για τη νέα ταινία που σε λίγες μέρες, dear, θα κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους. Ενας άφαντος πρόεδρος κατορθώνει με μια μαγική κίνηση να εξαφανίσει δύο αγόρια, αντίστοιχης ομορφιάς με τον Γκαγκάτση και τον Ψυχομάνη. Φαντάσου να μην ήταν και άφαντος, τι θα έκανε ο χρυσός μου. Και την Ακρόπολη μπορεί να εξαφάνιζε…