Ο «ηλεκτρικός» πάγκος της Τσέλσι

Τον Ιούνιο του 2003, ο Ρομάν Αμπράμοβιτς ανέλαβε την Τσέλσι και υποσχέθηκε στον κόσμο να της δώσει ρόλο πρωταγωνίστριας τόσο στην Αγγλία όσο και στην Ευρώπη. Δαπάνησε περίπου 100 εκ. λίρες όμως ο Κλαούντιο Ρανιέρι δεν αποτελούσε τον καλύτερο κρίκο στην αλυσίδα που προσπαθούσε να δημιουργήσει ο Ρώσος.

Ο Ζοσέ Μουρίνιο ήταν ο εκλεκτός του Αμπράμοβιτς και οδήγησε με καλό ποδόσφαιρο την Τσέλσι σε κατακτήσεις δυο πρωταθλημάτων, δυο Λιγκ Καπ και ενός Κυπέλλου. Την 3η σεζόν όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως ακριβώς τα περίμεναν στο Λονδίνο. Η Γιουνάιτεντ επέστρεψε στους τίτλους και κάπου εκεί τα πράγματα έδειχναν να επιστρέφουν στην προ-Αμπράμοβιτς εποχή. Ο Πορτογάλος είδε την πόρτα της εξόδου την επόμενη σεζόν και στην θέση του κλήθηκε οΑβρααμ Γκραντ. Η Τσέλσι άρχισε να γίνεται φιναλίστ στους τίτλους που διεκδικούσε. Δεύτερη στο πρωτάθλημα, δεύτερη στο Λιγκ Καπ και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Πριν καλά-καλά συμπληρωθούν 12 μήνες, στο Στάμφορντ Μπριτζ ήρθε και 3ος τεχνικός. Ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι ενίσχυσε την ομάδα του με τους Ντέκο και Μποσίνγκουα όμως είδε την πόρτα του προέδρου κλειστή όταν ζήτησε τον Ρομπίνιο. Το καλοκαίρι του 2008, ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, δίνοντας συνέντευξη στους Times μίλησε ανοιχτά λες και προσπάθησε να βοηθήσει τον Βραζιλιάνο συνάδελφό του. «Η Τσέλσι έχει πλέον το μέταλλο του πρωταθλητή αλλά δεν ξέρω που μπορεί να πάει με τη γενιά των 30» είπε ο Σερ Άλεξ όμως κανείς δεν του έδωσε σημασία. Η αλήθεια είναι ότι η ραχοκοκαλιά της Τσέλσι είναι γερασμένη πρακτικά και νοητά. Στην δεύτερη κατηγορία ανήκει ο Ντιντιέ Ντοργκμπά, ο οποίος δεν έχει κίνητρο στο Λονδίνο, ο Μίκαελ Μπάλακ δεν είναι σταθερός, ο Πιετρ Τσεχ σκιά του καλού του εαυτού και ο Ρικάρντο Καρβάλιο δεν λέει να ξεπεράσει τους τραυματισμούς του. Παίκτες όπως ο Μαλουντά και ο Καλού απλά δεν είναι αρκετοί για αυτό που προσπάθησε να δημιουργήσει ο Αμπράμοβιτς.

Ο Γκους Χίντιγκ γνωρίζει ότι πρέπει να ανακαλύψει παίκτη, ο οποίος μέχρι τώρα είχε σχεδόν μηδαμινή προσφορά σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Το ερώτημα για τους φίλους της Τσέλσι πέφτει ακριβώς πάνω στον ιδιοκτήτη της. Με τη χρονιά να μοιάζει μάλλον χαμένη και τις ελάχιστες ελπίδες να περικλείονται στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ κυρίως μέσω του ειδικού βάρους του Χίντιγκ, ο Αμπράμοβιτς θα αποφασίσει το καλοκαίρι αν θα ρίξει χρήματα ξανά ή αν θα προσελκύσει έναν προπονητή πρώτης γραμμής χωρίς να του υποσχεθεί αντικατάσταση των Ντέκο, Καρβάλιο, Μπάλακ, Ντρογκμπά. Ξαφνικά, η θέση προπονητή στην Τσέλσι έγινε ανεπιθύμητη εκτός κι αν η ηρεμία επανέλθει με την κατάκτηση της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Αν όχι, τότε για μια ακόμα φορά ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον θα έχει αποδείξει ότι καλός προπονητής δεν είναι αυτός που επιλέγει τους κατάλληλους παίκτες αλλά αυτός που διαβάζει και κρίνει σωστά μια κατάσταση, η οποία εκδηλώνεται μακροπρόθεσμα εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου.