Από την οθόνη ενός κινητού

Oπως προβλεπόταν, οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν συγκινήθηκαν από το ρεκόρ του Μπούκοβι, οι του Παναθηναϊκού δεν εμπνεύστηκαν από τα πειράματα του Τεν Κάτε και οι της ΑΕΚ δεν συγκινήθηκαν από το ότι με την μπάλα που παίζουν κατορθώνουν να φέρνουν στο γήπεδο το 1/3 των κατόχων εισιτηρίων διαρκείας.

Οι μόνοι παίκτες από τις μπροστινές ομάδες που έπαιξαν μπάλα ήταν αυτοί του ΠΑΟΚ. Μόνο που για να έχουν μεγαλύτερες φιλοδοξίες πρέπει να παίζουν την ίδια μπάλα και στα ντέρμπι. Ας ξεχάσουμε όμως την μπάλα και ας πάμε στο θέμα που λατρεύουμε. Στη διαιτησία.

Εδώ και καιρό έχω αποφασίσει ότι ο τρόπος που αναλύουμε τις φάσεις είναι αντίστοιχος με τον τρόπο που κάνουμε τις στατιστικές. Στη λογική των «βαθμών αξιολόγησης», που είναι παγκόσμια πατέντα, έχουμε φτάσει στο σημείο όχι μόνο να αναλύουμε τις αμφισβητούμενες φάσεις, αλλά φάσεις μπας και τις κάνουμε αμφισβητούμενες. Το αποτέλεσμα είναι να βγάζουμε λάθος συμπεράσματα.

Ηταν πέναλτι του Μάντζιου; Οχι. Το λέει ακόμα και ο ίδιος μετά το ματς: «Αφού δεν έδωσε φάουλ, έπρεπε να δώσει πέναλτι». Οπερ και σημαίνει ότι ο Κάκκος έκανε λάθος μη δίνοντας το φάουλ υπέρ του Ηρακλή. Ηταν οφσάιντ το ακυρωθέν γκολ του Μάντζιου; Μάλλον ναι, γιατί ο αριστερός ώμος εξέχει, αλλά βέβαιος δεν μπορώ να είμαι.

Τώρα με τον Ολυμπιακό. Ηταν οφσάιντ το γκολ του Τζόρτζεβιτς; Μάλλον, αλλά αν υπάρχει άνθρωπος που να το κατάλαβε τη στιγμή που έβλεπε το ματς, έχει δικαίωμα να ρίξει το βάρος στον επόπτη. Και μην πει κάποιος «αλλά δεν ήμουνα στο γήπεδο».

Γιατί και ο παρατηρητής του αγώνα, που ήταν στο γήπεδο, ο Αντώνης Σίπκας, από την τηλεόραση βγάζει τα συμπεράσματα. Ηταν οφσάιντ το γκολ του Γκαλέτι στο ριμπάουντ; Ηταν, αλλά και πάλι στον χαμό που γίνεται στη φάση είναι δύσκολο μετά τη δεύτερη απόκρουση ο επόπτης να κοιτάζει τη θέση του Γκαλέτι. Οπότε ο Ολυμπιακός δεν ευνοήθηκε;

Λάθος. Ο Ολυμπιακός στο ματς με τον Αρη ευνοήθηκε κάργα. Και αν υπάρχει ένας τρόπος η εύνοια να συγκαλυφθεί, είναι να λεπτολογούμε τις φάσεις.

Δεν χρειάζεται παρά μόνο μία φάση για να καταλάβει κάποιος τη νοοτροπία με την οποία σφύριζε ο Χαραλαμπίδης. Τη φάση που ο Αντζας κάνει εσκεμμένο φάουλ στο κέντρο του γηπέδου και ο Χαραλαμπίδης, ο οποίος προηγουμένως έχει αποβάλει τον Βιτόλο, κάνει την παλαβή. Είναι ο μόνος τρόπος να βγάζεις συμπεράσματα για τη διαιτησία.

Μόνο με το οφθαλμοφανές. Μόνο με τις φάσεις που κάνουν μπαμ. Ηταν δυνατόν να μην το έχει δει ο Χαραλαμπίδης; Οχι. Ηταν δυνατόν να μην το θεώρησε εσκεμμένο φάουλ; Οχι. Μπορεί να υπάρχει άλλος λόγος για τον Χαραλαμπίδη, εκτός από την απροθυμία να αφήσει τον Ολυμπιακό με 10 παίκτες; Δεν μπορεί.

Θα κλείσω με μία φράση που είχε πει κάποτε ο Μανωλάς: «Τον διαιτητή τον καταλαβαίνεις από το πώς σφυράει στο πρώτο δεκάλεπτο». Οταν χρειάζεσαι οθόνη 42 ιντσών για να αναλύσεις τον Κάκκο στο Καυτανζόγλειο, η οθόνη ενός κινητού φτάνει για τον Χαραλαμπίδη. Σφύριξε Ολυμπιακό και η πολλή ανάλυση, αντί να καθαρίζει την εικόνα, τη θολώνει.