Ο Πεσέιρο επιστρέφει στην Παιανία;

Xθες, την ώρα που ετοιμαζόμουν να πάω στο «Gagarin 205» για να παρακολουθήσω το πιο hot event της χρονιάς, το έβδομο Φεστιβάλ cult Ελληνικού Κινηματογράφου, είχα τη φαεινή ιδέα να ξεφυλλίσω τη «SportDay». Για να ακριβολογώ, ήταν λες και με έσπρωχνε μια ανώτερη δύναμη στο εσωτερικό της εφημερίδας και πιο συγκεκριμένα στο Cosmos football. Το μάτι μου έπεσε αμέσως σε μια είδηση η οποία έκανε τα πόδια μου να λυγίσουν. Ο δικός μου Ζοσέ Πεσέιρο επιστρέφει στη Σαουδική Αραβία. Πάγωσα…

Μέχρι να φέρει η θεία Λουκρητία τις κομπρέσες για να με συνεφέρει είχε ήδη περάσει ένα μισάωρο. Παραλίγο να χάσω τη γλυκιά Αννα Γούλα για τον Ζοσέ, dear. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ο άνθρωπος που λατρέψαμε με τον Κώστα μου όσο κανέναν άλλον είναι προ των πυλών της Παιανίας. Επίτρεψέ μου, κεχαριτωμένε οπαδέ του πολυμετοχικού, να σου εξηγήσω τον συλλογισμό μου και μετά τρέξε να ανοίξεις τις σαμπάνιες. Πριν έρθει ο Πεσέιρο στο «τριφύλλι» ως γνωστόν είχε κάνει ένα πέρασμα από τη Σαουδική Αραβία και την ιστορική Αλ Χιλάλ. Αμα το πέρας της περιπέτειάς του είχε δηλώσει ο χρυσός μου:

«Εφυγα διότι διέγνωσα έλλειψη κινήτρων. Χάσαμε το δεύτερο –από τα 20- ματς επειδή τέσσερις παίκτες μου ήθελαν να πάνε να προσευχηθούν στη Μέκκα. Ο άλλος μού ζήτησε να προσέχει τη μάνα του και ένας ακόμη να νταντέψει τον ανιψιό του. Δεν πρόκειται να επαναλάβω αυτό το λάθος».

Οπως καταλαβαίνεις, sugar, δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο ο Πορτογάλος γόης να δεχόταν να διαψεύσει τον ίδιο του τον εαυτό, μόνο και μόνο επειδή μαγεύτηκε από τα πετροδόλαρα. Δεν είναι τέτοιος άνθρωπος ο λεβέντης μου. Αποκλείεται, επίσης, ένας προπονητής του επιπέδου του να είχε ξεμείνει από προτάσεις. Να μου πεις ότι έριξε χυλόπιτα στον Αμπράμοβιτς τώρα που έψαχνε τον διάδοχο του Σκολάρι, να το δεχτώ. Λογικό το βρίσκω. Καταλήγω, λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι ο Ζοσέ επιστρέφει στη Σαουδική Αραβία για το γούρι…

Θα έμαθε ότι στον πολυμετοχικό χάνει η μάνα το παιδί και ο Τεν Κάτε τον Πατέρα και άρχισε να ελπίζει. Είπε, λοιπόν, να ακολουθήσει τη δοκιμασμένη μέθοδο. Να πάει, όπως βλέπεις και στο σκίτσο, στη Σαουδική Αραβία για να επαναλάβει το αγροτικό του, με τον κρυφό πόθο κάποια στιγμή να χτυπήσει το τηλέφωνό του και ο γοητευτικός Πατέρας να του ανακοινώσει ότι τον θέλει πίσω στην ομάδα. Την πρώτη φορά το κόλπο έπιασε, γιατί να μη συμβεί το ίδιο και τώρα;

Αλλάζω θέμα, honey, και περνώ σε άλλη μια συγκλονιστική είδηση την οποία βρήκα στον «Φίλαθλο»: «Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ο λόγος για το σχέδιο της Αστυνομίας που αφορά τη χρησιμοποίηση ειδικά εκπαιδευμένων σκύλων στα μέτρα καταστολής επεισοδίων στα ελληνικά γήπεδα. Στην Ευρώπη και κυρίως στην Αγγλία και τη Γερμανία η συμμετοχή σκύλων στα μέτρα καταπολέμησης της βίας στους αγωνιστικούς χώρους γίνεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια και κάτι τέτοιο σκέπτονται πλέον πολύ σοβαρά και στη χώρα μας».

Φαίνεται ότι όλα κυλούν ρολόι με τα υπόλοιπα μέτρα κατά της βίας και, πλέον, το μόνο που απομένει είναι το κερασάκι στην τούρτα: τα γερμανικά λυκόσκυλα. Ισως πάλι να πρόκειται για ένα σατανικό σχέδιο της Ελληνικής Αστυνομίας, η οποία έχει αντιληφθεί πόσο την αγαπά ο πολίτης και είπε να μοιραστεί την αγάπη αυτή και με τους τετράποδους φίλους της. Διότι, dear, αν το δημοσίευμα είναι αληθές, τότε δεν είναι μακριά η μέρα που το σύνθημα «σκύλοι, γουρούνια, δολοφόνοι» θα δονήσει τα «πέταλα» των οργανωμένων οπαδών…

Σου έχω κι άλλες λεπτομέρειες, πιστέ μου αναγνώστη: «Γι' αυτό και η Ελληνική Αστυνομία απευθύνεται σε άλλα κράτη, όπως είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γερμανία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου υπάρχει μεγάλη ειδίκευση σ' αυτό το κομμάτι τόσο για τους σκύλους όσο και για τους αστυνομικούς που θα τους κρατούν».

Καταλαβαίνεις ότι αυτά τα πράγματα θέλουν προσοχή. Διότι φαντάζεσαι να κρατάει κανένας ατζαμής τον σκύλο μέσα στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» για παράδειγμα την ώρα που το τετράποδο θα δει από μακριά τον αρρενωπό Τάκη Τσουκαλά να στριγγλίζει; Λίγο να ξεχαστεί ο αστυνόμος, θα του φύγει ο σκύλος και θα αρχίσει τα τρεχάκια για να μουντάρει τον Τάκη μου. Φαντάζομαι ήδη τη σκηνή της μονομαχίας των δύο και τους υπόλοιπους οπαδούς του σωκρατικού να δίνουν κουράγιο στο αγόρι μου με το σύνθημα «Τάκη, γερά, κάν' το μια χαψιά» και μελώνω.

Για τη χώνεψη, λατρεμένε, σου κράτησα μια μερίδα απολαυστικού Γιώργου Μίνου. Γράφει ο καλός μου στο metrosport.gr για τον ΠΑΟΚ: «Η ήττα στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας μπορεί ν’ άφησε γλυκόπικρη γεύση, ιδιαίτερα για τον τρόπο με τον οποίο προήλθε, αυτό όμως δεν μειώνει την προσπάθεια που έχει γίνει μέχρι τώρα από τους παίκτες, μια και δεν μπορεί από τη μια χρονιά στην άλλη να τρέφεις αυταπάτες και να ζητείς τον τίτλο. Εδώ ομάδες με οικονομικά μπάτζετ τετραπλάσια από τον ΠΑΟΚ, με οργάνωση, υποδομή και αθλητικά κέντρα, δεν μπορούν να φτάσουν στον επιδιωκόμενο σκοπό».

Μετά την ήττα του ΠΑΟΚ από τον πολυμετοχικό το κλίμα στις τάξεις των οπαδών της ομάδας ήταν λίγο περίεργο. Η παρέμβαση του Γιώργου, του πραγματικού ηγέτη του «Δικέφαλου του Βορρά», ήταν επιβεβλημένη προκειμένου να επανέλθει η ηρεμία στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Ο Γιώργος Μίνος δίνει το σύνθημα για την αντεπίθεση, κάνοντας τους οπαδούς του ΠΑΟΚ να αισιοδοξούν. Διότι, αν η εμφάνιση της ομάδας στο ΟΑΚΑ, όπου ο ΠΑΟΚ δεν έκανε ούτε μία κλασική ευκαιρία, άφησε στον Γιώργο γλυκόπικρη και όχι πικρή γεύση, υπάρχει ελπίδα. Φαντάσου τι θα συμβεί αν κάνει και δυο-τρεις επιθέσεις της προκοπής ο «Δικέφαλος του Βορρά». Ζάχαρο θα πάθει ο φίλος μου ο Καναράκης απ' την πολλή γλύκα…