ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ Δ. ΜΠΛΙΑΤΚΑΣ
Δύο φορ που έγραψαν «χρυσές σελίδες» στο ποδοσφαιρικό βιβλίο του Ηρακλή. Τα ονόματά τους συνδέθηκαν όχι μόνο λόγω της κυανόλευκης φανέλας αλλά και λόγω ενός ρεκόρ που προτίμησε να μείνει τελικά στην αγκαλιά του αισθηματία και όχι του ψυχρού επαγγελματία!
Είχα τη χαρά τα Χριστούγεννα, με αφορμή το εορταστικό πρόγραμμα της ΕΤ3 «Η Παρέα μας», να μιλήσω ύστερα από πολλά χρόνια με τον Δημήτρη Γκέσιο, πρώτο σκόρερ όλων των εποχών του Ηρακλή. Ο θρυλικός Μητσάρας των «κυανόλευκων» φιλάθλων σημείωσε 74 γκολ φορώντας τη φανέλα με τον ημίθεο στο στήθος.
Είναι καλά στην υγεία του, χαίρεται τη ζωή του στον καθαρό αέρα στη γενέτειρά του (τα Μονόσπιτα Ημαθίας) και χαίρεται που ακόμα τον θυμούνται και τον αγαπούν οι παλιότεροι, οι οποίοι φροντίζουν να τον «συστήσουν» και στους νεότερους. Ακόμα και στο τηλεοπτικό πλατό ένας νέος σχετικά τραγουδιστής έσπευσε να δώσει διαπιστευτήρια ενημέρωσης για το παλιό καλό ποδόσφαιρο, λέγοντας στον Γκέσιο: «Ο πατέρας μου ακόμα μιλάει για το πώς έβαλες μέσα στην εστία του Ολυμπιακού την μπάλα, μαζί με τον... Κελεσίδη»!
Ηταν η αξέχαστη νύχτα που «χάθηκε η μπάλα». Η νύχτα του μοναδικού Κυπέλλου του Ηρακλή (Ιούνιος 1976), με τον Βασίλη Χατζηπαναγή να αστράφτει εκτυφλωτικά, να ντριμπλάρει σαν σταματημένη όλη την άμυνα των «ερυθρολεύκων», να σκοράρει και μοιραία να... επισκιάζει όλους τους άλλους άσους του «Γηραιού», όπως ο Κουσουλάκης, ο Φανάρας και βέβαια ο Μητσάρας.
Αλλά, θα πει κανείς, στον Ηρακλή αυτό δεν συνέβαινε πάντα; Οι λαμπεροί παίκτες της μεσαίας γραμμής του να κλέβουν τη δόξα και τις εντυπώσεις από ικανούς κατά τ' άλλα φορ;
Ο Γκέσιος πήγε στον Ηρακλή το 1972. Μέχρι τότε μεσουρανούσε, επί Λιούμπισα Σπάιτς, ο κεντρικός επιθετικός Λάκης Κουτρουμπέλης, για τον οποίο, όπως και για τον παρτενέρ του στην επίθεση Φωτεινό, οι φίλαθλοι του «Γηραιού» είχαν διασκευάσει στα ελληνικά τη μεγάλη επιτυχία του Τομ Τζόουνς «She's a lady»:
Κουτρουμπέλης, Φωτεινός, στην Ευρώπη πανικός, Ηρακλάρα!
Ακόμα και τότε, όμως, το πιο λαμπρό αστέρι ήταν ο Αϊδινίου. Οπως αργότερα οι Χατζηπαναγής, Κωφίδης, Λάκης Παπαϊωάννου, Γιώργος Καραΐσκος, Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ολοι παίκτες του κέντρου.
Κι όμως, δεν ήταν λίγοι οι αξιομνημόνευτοι «κυανόλευκοι» επιθετικοί, όπως ο ρέκορντμαν συμμετοχών Δανιήλ, ο Ζούντμπι, ακόμα και ο Μιτόσεβιτς, παρά τη μνημειώδη χαμένη ευκαιρία του το 1984 προ κενής εστίας με τον Παναθηναϊκό, η οποία ακόμα στοιχειώνει και αυτόν και τους φιλάθλους στο Καυτανζόγλειο.
Μέχρι που ήρθε από την Κύπρο και την Ενωση Παραλιμνίου το 1997 ο Μιχάλης Κωνσταντίνου. Αυτός ήταν ο φορ με λάμψη σταρ, ο οποίος επισκίασε τους χαφ με τη σειρά του!
Μέχρι το 2001, όταν πήγε για να γίνει... τρέλα με την πράσινη φανέλα στη Λεωφόρο, ο Μιχαλάκης πρόλαβε και σημείωσε 61 γκολ με τη φανέλα του Ηρακλή.
Κάτι μουρμούριζε λοιπόν την Πρωτοχρονιά ο Μητσάρας για το ρεκόρ του. «Κάνει πλάκα», μου είπε ο Τάκης Παπατζίκος, παλιά δόξα της Βέροιας, γκρινιάζοντας δήθεν ότι στον Ηρακλή πήραν πίσω τον Κωνσταντίνου για να πάρει το ρεκόρ από τον Γκέσιο!
Πλάκα πλάκα, δεκατρία γκολ χώριζαν τότε τους σκόρερ. Προλαβαίνει ο Μιχαλάκης, σκέφτηκα, αλλά για λόγους που ίσως δεν μπορώ να εξηγήσω δεν μου άρεσε καθόλου αυτή η ιδέα. Σε λίγες μέρες, μάλιστα, ο Κωνσταντίνου έβαλε τρία γκολ. Μείωσε επικίνδυνα τη... διαφορά. Βοήθησε και τον Ηρακλή να ξεκολλήσει από τις τελευταίες θέσεις χαρίζοντας δύο νίκες με Ξάνθη στο Καυτανζόγλειο και στην Κρήτη με τον ΟΦΗ. Αλλά μέχρις εκεί.
Ο έμπειρος φορ έφυγε από τα ελληνικά γήπεδα, στα οποία ήρθε σχεδόν έφηβος, ύστερα από 12 χρόνια, γυρίζοντας στη γενέτειρά του Κύπρο. Η πρόταση της Ομόνοιας ήταν από αυτές που δεν τις διώχνεις εύκολα, ακόμα και αν κάνεις τον Ρέμο να νιώσει «αδειασμένος».
Στη Θεσσαλονίκη πολλοί έκαναν λόγο για αχαριστία, μια και ο Κωνσταντίνου είχε επιστρέψει στον «Γηραιό» όταν ήταν στριμωγμένος και σε καθοδική τροχιά καριέρας, αλλά γενικά κρατήθηκαν χαμηλά οι τόνοι. Ισως γιατί ο Μιχαλάκης είχε δείξει ότι δεν διαθέτει δα και το συναίσθημα του Αϊδινίου, του Σεντελίδη ή του Φανάρα. Και του Μητσάρα, βέβαια, που μάλλον αναστέναξε με ανακούφιση, μια και το ρεκόρ του άντεξε!