Η αφιέρωση του Λουκά Βύντρα

Οφείλω, λατρεμένε αναγνώστη, να ζητήσω συγγνώμη από τον γοητευτικό Πατέρα. Στο τελευταίο μου άρθρο είχα υποστηρίξει ότι η ατάκα του περί μπαλαρίνων υπήρξε ατυχής. Βλέποντας, όμως, το παιχνίδι του πολυμετοχικού με τον ΠΑΟΚ, διαπίστωσα ότι ατυχές ήταν μόνο το σχόλιό μου. Φαίνεται ότι οι κουβέντες του προέδρου ερέθισαν όχι μόνο τους παίκτες της ομάδας του αλλά και τους αντιπάλους, εξ ου και η καταπληκτική πιρουέτα του Κώστα Χαλκιά στο πρώτο γκολ.

Την ώρα που ο Κώστας έκανε αυτό το τριπλό άξελ με διπλό τόλουπ -που θα 'λεγε και ο γλυκός Κωστάλας- είναι βέβαιο ότι ο Γιώργος Μίνος θα έτριβε τα χέρια του από ικανοποίηση. Διότι μπορεί ο ΠΑΟΚ να μην πήρε βαθμό στο ντέρμπι, στη μάχη των μπαλέτων, όμως, έσκισε. Αλλο που δεν θέλει ο γοητευτικός Μίνος, για να βγει και να τους ρουμπώσει όλους με το σύνθημα: «Οι δικές σας (μπαλαρίνες) δεν φτουράνε, οι δικές μας πια πετάνε». Θα δηλώσω και εγώ συμμετοχή στον διαγωνισμό. Ζηλεύω…

Διάβαζα χθες τα σχόλια των αγοριών μου για την εμφάνιση του πολυμετοχικού και όλοι τους συμφωνούσαν ότι στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα δεν έδειξε το καλό της πρόσωπο. Λογικό, αν σκεφτείς ότι στο πρώτο μέρος το «τριφύλλι» έπαιξε με δέκα παίκτες. Το ρεπορτάζ του Sport24 λίγα λεπτά πριν από την έναρξη της αναμέτρησης ήταν διαφωτιστικό: «Η σύνθεση του Παναθηναϊκού: Γκαλίνοβιτς, Νίλσον, Σπυρόπουλος, Βύντρα, Βαβρζίνιακ, Σιμάο, Ζιλμπέρτο Σίλβα, Καραγκούνης, Σαλπιγγίδης, Μάντζιος».

Είναι προφανές ότι ο Τεν Κάτε έχει τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη στις πριμαντόνες του, που δεν διστάζει να κατεβάσει δεκάδα στις αρχές των αγώνων για να έχουν και αυτές ένα κίνητρο να αγωνιστούν. Πώς αλλιώς, άλλωστε, θα είχαν ενδιαφέρον τα παιχνίδια, dear; Εντεκα πριμαντόνες εναντίον έντεκα κοινών θνητών (και μάλιστα του Σάντος) είναι αγώνας πιο βαρετός και από εκπομπή της Παναγιωταρέα. Για την τηλεθέαση και τον Παναγόπουλο το έκανε ο ακριβός μου…

Αναγνωρίζω, πάντως, ότι οι οπαδοί του πολυμετοχικού μένουν σταθεροί στις απόψεις τους. Ή, τουλάχιστον, προσπαθούν. Βλέποντας τον Βύντρα να κάνει... παπάδες στο ματς, ένιωσαν κάποια στιγμή την ανάγκη να τον αποθεώσουν. Επειδή, όμως, κατά καιρούς έχουν σούρει τα εξ αμάξης στον αρρενωπό Λουκά και θα φαινόταν κάπως περίεργο αν άρχιζαν ξαφνικά να λένε συνθήματα με το όνομά του, βρήκαν τη λύση. Του άλλαξαν το όνομα, τον έκαναν «Λούκας» και βγήκαν απ' τη δύσκολη θέση…

Αν μετά ο Κώστας μου τους έλεγε ότι κάνουν κωλοτούμπες, θα του έδιναν πληρωμένη την απάντηση: «Εμείς τον Λούκας από το Ex-Factor αποθεώναμε για τη νίκη του στον τελικό του talent show, κύριε. Για ποιον Βύντρα μάς μιλάς;». Λίγα λεπτά μετά τη λήξη του παιχνιδιού, honey, άκουσα τον Κάρπετ να λέει στον NovaΣΠΟΡ FΜ ότι ο Βύντρα γιόρτασε με τον καλύτερο τρόπο όχι μόνο τα δικά του γενέθλια, αλλά και τα γενέθλια του «Derby», της μοναδικής εφημερίδας που τον στήριξε όλον αυτόν τον καιρό…

Συμφωνώ και επαυξάνω, κεχαριτωμένε. Μια καλή ιδέα, μάλιστα, θα ήταν να σήκωνε ο Λουκάς τη φανέλα του και να έδειχνε σε όλους την μπλούζα που φορούσε από μέσα, η οποία θα έπρεπε να γράφει: «Κώστα, Κάτια, “Ζουν”, thank you for your unconditional support». Δες το σκίτσο να πάρεις μια μικρή μόνο γεύση, λατρεμένε. Οχι τίποτε άλλο δηλαδή, αλλά δεν θέλω να πιστέψει ο Κώστας μου ότι είναι αγνώμων ο Βύντρα.

Αλλάζω θέμα και περνώ στον σωκρατικό, στον οποίο οι εξελίξεις τρέχουν. Διάβασα στο «Πρώτο Θέμα», sugar, ότι υπάρχει μια σκέψη στο βάθος του μυαλού του Σωκράτη, να δημιουργήσει τον πολυμετοχικό σωκρατικό και μαγεύτηκα. Το συνδύασα με τις φήμες που ακούγονται δεξιά και αριστερά ότι ο Βασίλης μου θα πάρει κάποιο πόστο στην ομάδα και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο χρυσός μου θα ήταν ο πιο κατάλληλος άνθρωπος για να αναλάβει την προεδρία του νέου διοικητικού συμβουλίου που θα προέκυπτε…

Αν ποτέ το όνειρό μου γίνει πραγματικότητα και ο λεβέντης μου γίνει Πατέρας στη θέση του Σωκράτη, θα επαληθευθεί με τον πιο περίτρανο τρόπο, αυτό που ο κόσμος έχει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι. Μην κάνεις περίεργες σκέψεις, υποψιασμένε αναγνώστη. Οτι κανείς άξιος άνθρωπος δεν χάθηκε ποτέ εννοώ φυσικά, τι άλλο; Και ο Βασίλης μου, όπως και ο Γκουσγκούνης, «ήταν άξιος»…

Αν μπεις, πιστέ μου αναγνώστη, στη WEB TV του NovaΣΠΟΡ FM και κλικάρεις πάνω στο βιντεάκι με τίτλο «το πάρτι γενεθλίων του Βύντρα», θα αντικρίσεις ένα θέαμα που θα σε καθηλώσει. Είναι η στιγμή που το Αλ Τζαζίρα συναντά το CNN. Ο μουσάτος Κώστας Μιαούλης, δηλαδή, τον κομψότατο Τόλη Χριστοφοράκη. Σήμερα θα σου αποκαλύψω, sugar, τι συνέβη άμα τη επιστροφή των δυο αγοριών μου από το ΟΑΚΑ, όπου είχαν πάει για να περιγράψουν το παιχνίδι του πολυμετοχικού με τον ΠΑΟΚ…

Κοντά στο «Χίλτον» τα παλικάρια μου έπεσαν σε μποτιλιάρισμα. Ο Χριστοφοράκης καθόταν στη θέση του οδηγού και κάπνιζε, ενώ ο «Μιάου» δίπλα, με τα ακουστικά στα αυτιά, άκουγε το δέκατο τρίτο Ευαγγέλιο: την ανάλυση του αγώνα που έκανε ο Γκόντζος στον NovaΣΠΟΡ FM. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα κάποιος περαστικός χτύπησε ευλαβικά το παράθυρο του Κώστα μου. Εκείνος χαμήλωσε το τζάμι για να τον ακούσει. Περίμενε προφανώς ότι ήταν κάποιος θαυμαστής του, ο οποίος τον αναγνώρισε και θα τον ρώταγε για τις εξελίξεις στην ΑΕΚ. Φευ!

Ο γλυκός κύριος κοίταξε τον Μιαούλη στα μάτια και του είπε: «Την ευλογία σου, πάτερ μου». Τι να κάνει ο άνθρωπος, dear; Ετσι ακλάδευτο που τον είδε τον Κώστα, μπερδεύτηκε. Θα τον πέρασε προφανώς για τον Παντελεήμονα, τον πρώην μοναχό των Παπαροκάδων, και έσπευσε να πάρει την ευχή του. Ο Μιαούλης, παρά το αρχικό σοκ, βρήκε τη δύναμη να του πει: «Δεν είμαι απλός παπάς, τέκνον μου. Είμαι ο πατήρ Κωστένογλου». Μελώνω. Επειτα απ’ αυτό ο πιστός θα έπρεπε να του φιλήσει τα δάχτυλα ένα προς ένα, μετρώντας τα ως εξής: «Κα-uno, due, tre κ.λπ.». Δυστυχώς, όμως, ο καλός μου το πολύ μέχρι τα Σπάτα να 'χει πάει στη ζωή του, γι' αυτό και μου χάλασε τη σκηνή και τη φαντασίωση. Αντε τώρα να του εξηγώ για τον ιταλικό κινηματογράφο και τον Tinto Brass…

Νταρμπιφάιρ

Υπάρχει μια φήμη -που δεν επιβεβαιώνεται-, dear, ότι στον αγώνα του ΠΑΟΚ με τον σωκρατικό στην Τούμπα οι οπαδοί του «Δικεφάλου του Βορρά» φώναξαν το σύνθημα: «We put your ass in fire, Νταρμπισάιρ, Νταρμπισάιρ». Βρήκα εξαιρετικά εμπνευσμένο το σύνθημα, γι' αυτό και έφτιαξα προς τιμήν τους τον Νταρμπιφάιρ. Τους τον αφιερώνω…