Τι θα γίνει με τον Βαλβέρδε;

Μετά τη χθεσινή αγωνιστική, γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι η υπόθεση «πρωτάθλημα» έχει κλείσει για φέτος. Παρά το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός έχει ελλείψεις σε ορισμένες θέσεις ή απουσίες, καταφέρνει να παίρνει εκείνο που θέλει χάρη στην ποιότητα ορισμένων ποδοσφαιριστών. Αυτή η ποιότητα σκεπάζει τις αδυναμίες της ομάδας, που θα χρωστά το φετινό πρωτάθλημα στο επιλεκτικό «ξέσπασμα» μονάδων. Μονάδων που μπορούν να γείρουν την πλάστιγγα στην πλευρά τους, εκμεταλλευόμενες τη μετριότητα του ελληνικού πρωταθλήματος.

Και σε αυτή τη μετριότητα βρίσκεται η εξήγηση, σε μεγάλο βαθμό, της φετινής αμυντικής επίδοσης του Ολυμπιακού. Οταν δεν υπάρχουν επιθέσεις να σε απειλήσουν, φυσικό είναι να έχεις τέτοια εικόνα. Στην Ευρώπη, η διάκριση είναι υπόθεση ομάδας. Και ο Ολυμπιακός θέλει ορισμένες προσθήκες ακόμα για να γίνει πλήρης. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο αξίζει να κάνει κάποιος αναφορά στον τρόπο που διαχειρίζεται ο Βαλβέρδε το δυναμικό του. Η διαχείριση του Ισπανού -με την οποία αρκετές φορές έχω διαφωνήσει, όπως και πολλοί άλλοι- νομίζω ότι πρέπει να κρίνεται σε συνάρτηση με τον βασικό στόχο της ομάδας, που είναι το πρωτάθλημα.

Μέχρι σήμερα, διαβάζοντας το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού, δεν έχω καταλάβει ακόμα –όπως ούτε και οι ρεπόρτερ του Ολυμπιακού– αν ο Βαλβέρδε θα μείνει ή όχι. Αν έμενε, με την ενίσχυση στις θέσεις που χρειάζεται ο Ολυμπιακός, νομίζω ότι θα μπορούσε να κάνει θαύματα. Χωρίς να έχω κάποια πληροφορία, πιστεύω ότι ο Ισπανός δεν θέλει να καθίσει κι άλλη χρονιά στον πάγκο των «ερυθρολεύκων». Ποιο είναι το κίνητρό του; Τα χρήματα; Η ποιότητα της ομάδας και του πρωταθλήματος;

Η προβολή της δουλειάς του; Ολα αυτά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό θα μπορούσε να τα βρει στην πατρίδα του. Ο Βαλβέρδε εδώ έχω την εντύπωση ότι εμπλουτίζει το βιογραφικό του. Μια χαρά θα του ερχόταν να γράψει στο τέλος ότι πήρε το πρωτάθλημα με 10-12 βαθμούς διαφορά και ότι οδήγησε την ομάδα στους «16» του ΟΥΕΦΑ με έναν επιθετικό. Οι συμπατριώτες του ξέρουν ότι έχασε τον Ντάρκο -τον οποίο γνωρίζουν καλά- και παράλληλα θα υπολογίσουν πολύ αυτή τη διαφορά και την πρόκριση στους «16».

Μπορεί εμείς να έχουμε μια ιδέα για τη δυναμική και την ποιότητα των ομάδων μας και του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά οι έξω μάς μετράνε τελείως διαφορετικά. Και για τους Ισπανούς, αν ο Βαλβέρδε καταφέρει αυτά που ανέφερα, θα θεωρηθεί πολύ καλή επίδοση. Ηδη οι ισπανικές εφημερίδες κάνουν πολύ θετικά σχόλια για τη δουλειά του εδώ. Γι’ αυτό πιστεύω ότι ο Βαλβέρδε παίζει -σε προσωπικό επίπεδο- τη χρονιά του στα παιχνίδια με τη Σεντ Ετιέν και τα αξιολογεί ως περισσότερο σημαντικά από τη ρεβάνς Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ.

Και είμαι σίγουρος ότι όσο εύκολα μπορεί να αμφισβητηθούν οι ικανότητες του Ισπανού (σε περίπτωση αποκλεισμού από τον «Δικέφαλο», επειδή κάποιοι θέλουν το νταμπλ για να ισοφαρίσουν τις εντυπώσεις από το κάζο της Ανόρθωσης) άλλο τόσο εύκολα μπορεί και να αποθεωθούν. Υποθέτω ότι το ζήτημα της παραμονής του θα πρέπει να έχει κλείσει το αργότερο μέχρι τα μέσα Μαρτίου. Είτε θετικά είτε αρνητικά για να μπορέσει ο Ολυμπιακός να βρει τον επόμενο προπονητή, που καλό θα ήταν θα έχει και μία εικόνα της ομάδας πριν από τη λήξη του πρωταθλήματος.

Για να μπορέσει να διαχειριστεί το δυναμικό του με τον καλύτερο τρόπο, να το συμπληρώσει και να σχεδιάσει τη χρονιά του. Διαφορετικά, ο προπονητής που θα έρθει αργά, χωρίς να έχει εικόνα του αγωνιστικού δυναμικού του και με Τσάμπιονς Λιγκ μπροστά του κι ενδεχομένως με τη συνακόλουθη καθυστέρηση στις μεταγραφές, θα δει τότε και αυτός το πουλάκι της ευρωπαϊκής διάκρισης να πετάει μακριά.

Είναι νωρίς ακόμα

Μετά το προχθεσινό παιχνίδι του ΠΑΟΚ με τον ΠΑΟ και την αγωνιστική εικόνα που μας έδειξε η ομάδα της Θεσσαλονίκης, νομίζω ότι γίνεται φανερό πως ο «Δικέφαλος» δεν είναι ακόμα έτοιμος να διεκδικήσει κάτι περισσότερο από μία θέση κάτω από τη δεύτερη. Φυσικά υπάρχουν μπροστά μας και τα πλέι οφ και στο ποδόσφαιρο όλα γίνονται, αλλά ο ΠΑΟΚ όσες φορές χρειάστηκε μακριά από την Τούμπα να δείξει τον χαρακτήρα που έχουν οι διεκδικητές, δεν τα κατάφερε. Πιθανόν η αγωνιστική εικόνα του -ειδικά στα παιχνίδια που δίνει στην Αθήνα- να είναι η προέκταση της αγωνιστικής φιλοσοφίας του προπονητή του, που ναι μεν είναι συγκροτημένος, αλλά και ιδιαίτερα συντηρητικός.

Και όταν διεκδικείς μία θέση στα ψηλά πατώματα, ο αγωνιστικός συντηρητισμός δεν βοηθάει. Ο Σάντος έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε με το δυναμικό που είχε στα χέρια του, αλλά έχω την εντύπωση ότι σε ορισμένα παιχνίδια θα μπορούσε να είναι κάπως περισσότερο επιθετικός. Νιώθω μερικές φορές ότι ο Σάντος μοιάζει με τον αναβάτη που φοβάται να αφήσει το άλογό του να φύγει προς τα εμπρός. Ισως να μην του έχει εμπιστοσύνη για τον τρόπο που θα μπορούσε να διαχειριστεί αυτό το «εμπρός». Προπονητής είναι, ξέρει κάτι παραπάνω και δεν αποκλείω ο φόβος του αυτός να έχει να κάνει με την -πώς να το γράψω- διαταραχή της αγωνιστικής ισορροπίας του.

Ο Πορτογάλος έχει φτιάξει ένα σύνολο σφικτό, που παίζει δυνατά ή και σκληρά πολλές φορές και το κέντρο βάρους του βρίσκεται στα χαφ και την άμυνα. Ο Μουσλίμοβιτς εκτός Τούμπας είναι περισσότερο μόνος. Αν, λοιπόν, η ομάδα ρίξει βάρος στην επιθετική συμπεριφορά της μπορεί να δημιουργήσει ρήγματα ή κενά στα χαφ, γεγονός που θα μεταφέρει περισσότερη πίεση στην άμυνα.

Και ο Σάντος έχει κάνει την επιλογή του από την αρχή της χρονιάς. Βέβαια ο ΠΑΟΚ χρωστάει χάρη στις ικανότητες και την ποδοσφαιρική ματιά του Ζήση Βρύζα, οι επιλογές του οποίου οκτώ φορές στις δέκα αποδεικνύονται οι καλύτερες δυνατές. Εκείνο που πρέπει να προσπαθήσει ο «Δικέφαλος» είναι να διατηρήσει αυτή την αγωνιστική δυναμική και τον επόμενο χρόνο, για να σταθεροποιηθεί σε μία θέση η οποία ύστερα από δύο ή τρία χρόνια θα του επιτρέψει να διεκδικήσει κάτι περισσότερο.

Ενα γκάλοπ την εβδομάδα...

Αυτό που γίνεται στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας είναι πρωτοφανές. Η οικονομική κρίση και τα οξύτατα προβλήματα που προκαλεί βρίσκονται μπροστά μας, συγκροτημένο σχέδιο αντιμετώπισης δεν υπάρχει, ανοικτά μέτωπα υπάρχουν στην παιδεία και την εξωτερική πολιτική και εκείνο για το οποίο κουβεντιάζουμε είναι οι κωλοτούμπες που κάνει με τις δηλώσεις του ο Αβραμόπουλος. Και όταν δεν ασχολούμαστε με τέτοιες ανοησίες, στήνουμε εκπομπές και ολόκληρα πρωτοσέλιδα πάνω σε ένα γκάλοπ.

Γκάλοπ που γίνονται κάθε εβδομάδα και τροφοδοτούν συζητήσεις χωρίς ουσία. Αλήθεια, ποιος θυμάται εκείνα τα συμπεράσματα που προέκυψαν από τη συζήτηση των αποτελεσμάτων των γκάλοπ που έγιναν 24 και 48 ώρες μετά τον ανασχηματισμό; Οταν δεν υπάρχουν πολιτικές θέσεις και όταν ο πολιτικός διάλογος γίνεται με τηλεοπτικούς όρους, τα γκάλοπ είναι η λύση και ο ασφαλέστερος τρόπος για να μη συζητηθούν -ουσιαστικά- τα προβλήματα.