Βύντρα-Βύντρα οε οε και η ανθρώπινη πυραμίδα

Στάση αναμονής. Μια στάση που ακούμε κάθε φορά που o ΠΑΟΚ έρχεται στην Αθήνα. Την γνωρίσαμε την αγαπήσαμε και τώρα όπως κάθε μεγάλη αγάπη που πέρασε δεν θέλουμε ούτε καν να την ακούμε. Στάση αναμονής τηρούν οι παίκτες του Φερνάντο Σάντος. Το θέμα είναι τι στο διάολο περιμένουν;

Η απάντηση για το τι περιμένουν ήρθε στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Χαλκιάς στην εκτέλεση του κόρνερ έκανε μια έξοδο που οι προθέσεις της δεν έγιναν ποτέ γνώστες. Γνωστές όμως έγιναν οι προθέσεις του Βύντρα που κατάφερε μετά από χρόνια να γίνει σύνθημα στα χείλη των οπαδών του Παναθηναϊκού όχι μια αλλά δυο φορές. Το γκολ του Μάντζιου δεν άλλαξε κάτι στο ματς παρά μόνο κατάφερε ένα γερό πλήγμα στην εικόνα του ΠΑΟΚ που στην μέχρι τώρα πορεία του στο πρωτάθλημα δεν είχε άλλη ήττα με τέτοιο τρόπο. Αποδείχθηκε λοιπόν ότι καλό είναι το ποδόσφαιρο που ζητάει μόνο το αποτέλεσμα, αλλά αν δεν έχεις εναλλακτικό πλάνο το βήμα παραπάνω πιθανότατα δεν θα το κάνεις ποτέ.

Στη Λάρισα κάτι ήξερε ο Ουζουνίδης που έτρεξε πάνω από τους παίκτες του τη στιγμή που πανηγύριζαν το γκολ του Φωτάκη δημιουργώντας ανθρώπινη πυραμίδα. Το πρόβλημα με την ανθρώπινη πυραμίδα είναι ότι αυτός που βρίσκεται από κάτω πονάει πολύ και συνήθως είναι αυτός που έχει πετύχει το γκολ, οπότε μάλλον με τιμωρία μοιάζει ο συγκεκριμένος πανηγυρισμός για τον σκόρερ. Δεν είναι αυτό το θέμα μας όμως. Κάτι ήξερε λοιπόν ο Ουζουνίδης που γνώριζε καλύτερα από όλους ότι το «χρυσό γκολ» δεν ίσχυε ποτέ στο πρωτάθλημα οπότε το ματς δεν είχε τελειώσει. Τη συγκεκριμένη πληροφορία είχε και ο Μαντούκα που την έδωσε και στον Τζεμπουρ και το ματς στο Αλκαζάρ, που σε αντίθετη περίπτωση θα ξεχνιόταν γρήγορα, τώρα θα ξεχαστεί με πιο αργούς ρυθμούς μετά το θρίλερ των καθυστερήσεων. «Θρίλερ». Λέξη που βρήκαμε και εμείς για να περιγράψουμε ποδοσφαιρικό αγώνα. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει μπανιέρα και μαχαίρι ούτε καν παιδάκι που μιλάει με τους νεκρούς , δεν υπάρχει κανένα θρίλερ.

Από την άλλη μεριά δεν νομίζω ότι κανένας θυμόταν ότι η Ξάνθη είχε να κερδίσει από τις 2 Νοεμβρίου. Κοντά τρεις μήνες δηλαδή. Πόσος διαφορετικός ήταν ο κόσμος εκείνη την περίοδο; Καθόλου διαφορετικός. Θυμάστε την ΑΕΚ να κερδίζει τον Αστέρα Τρίπολης στις καθυστερήσεις; Άλλο «θρίλερ» εκείνο. Να λοιπόν που πέρασαν τρεις μήνες και ήρθε ένας Τσέχος έπαιξε για πρώτη φορά βασικός έβαλε τρία γκολάκια και έδωσε τη νίκη στην Ξάνθη.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση επίσης είναι το ωραίο άλμα του Μανούσου στο πέναλτι που κέρδισε ο ΟΦΗ κόντρα στον Θρασύβουλο. Καλή φόρα, ωραίο πάτημα και έγκυρο άλμα που θα ζήλευε και ο Λούης Τσάτουμας. Άλμα εις μήκος στα καλύτερα του και ο Μάικ Πάουελ θαυμάζει τους απογόνους του.

Αρκετά όμως με το μήκος. Θέλω να μου υποσχεθείτε κάτι. Ότι δεν θα ξαναβγείτε έξω Σάββατο βράδυ. Όσο και να το θέλετε, όσο και να σας πιέζουν, θα αρνηθείτε. Έτσι θα γλυτώσουμε το συνωστισμό και θα ηρεμήσουν και τα νεύρα μας τα οποία δοκιμάζονται όταν είσαι κολλημένος μπροστά στον Άγνωστο στρατιώτη για κανά μισάωρο. Θα μου πείτε μέσα σε ένα μισάωρο προλαβαίνεις να γνωριστείς με τον στρατιώτη και να μην είναι πια άγνωστος. Σας προλαβαίνω χαρακτηρίζοντας την παραπάνω απόπειρα χιούμορ απλά τραγική.

Το Σαββατοκύριακο πέρασε και σιγά σιγά έρχεται το καρναβάλι. «So fuckin’ what» είπε ένας τύπος που είχε μπει το γραφείο και έβλεπε Αθλητική Κυριακή. «Φιλαράκι δεν είναι καφετερία εδώ, άσε τις πίτσες και δίνε του» του είπα και ένα δάκρυ κύλησε στα μάτια του. «Γιατί κλαις ρε φίλε είσαι σοβαρός;» του είπα. Μου εξήγησε ότι είναι πολύ ευαίσθητος και δεν θέλει να του μιλάνε άσχημα. «Λοιπόν κάτσε να λύσουμε την παρεξήγηση είμαι στις καλές μου αυτές τις μέρες. Θα πιεις κάτι;». «Ναι» απάντησε. Πήγα στο ψυγείο έφερα τα απαραίτητα υλικά και στη συνέχεια πήγα προς το ντουλάπι. Κοίταξα το μπουκάλι με το ουίσκι. Έφτανε δεν έφτανε για ένα ποτήρι. «Μόνο κόκα-κόλα φιλαράκι» του είπα. «Να μοιραστούμε το ουίσκι;» είπε με άγνοια κινδύνου…

Λίγα λεπτά μετά έκατσα στην καρέκλα μου, με ένα ποτήρι ουίσκι με λίγο πάγο και κόκα-κόλα στο χέρι, ενώ ένας τύπος έτρεχε στη Δαβάκη φωνάζοντας «Βοήθεια Χριστιανοί». «Τα λιοντάρια κερδίζουν σε αυτές τις περιπτώσεις» σκέφτηκα…

Προσευχές, μετάνοιες, λιτανείες και εξομολογήσεις στο: Deepthoughts2008@hotmail.com
Εχουμε ανοίξει καιρό τώρα και σας περιμένουμε.