Οι δύο στόπερ εναντίον braveheart

Γράφει ο Μιχάλης Τσαπίδης

Tο «αν δεν πάρουμε επιθετικό τώρα, θα πάρουμε το καλοκαίρι» ήταν για τη διοίκηση του Παναθηναϊκού ένα νόμισμα. Το έστριψε κι όταν πέσει, στο τέλος της σεζόν, στο έδαφος, θα δούμε αν κέρδισε. Ή αν έχασε. Γιατί έχει, ακόμα, να χάσει ο Παναθηναϊκός (και κατ' επέκταση η διοίκησή του, που έχει τη στρατηγική ευθύνη της ομάδας) μέχρι τη λήξη της σεζόν.
Το Τσάμπιονς Λιγκ δεν συγκαταλέγεται σε ό,τι έχει να χάσει ο ΠΑΟ. Στα ματς με τη Βιγιαρεάλ οι παναθηναϊκοί έχουν το δικαίωμα να κάνουν το κέφι τους και οι ποδοσφαιριστές να παίξουν για τη διασκέδασή τους. Κανείς δεν θα τους ζητήσει τα ρέστα αν δεν προκριθούν στα προημιτελικά. Στο πρωτάθλημα, αν και το έχασαν ήδη, οι «πράσινοι» έχουν να χάσουν πολλά περισσότερα. Η ακατάσχετη βαθμολογική αιμορραγία απλώς έχει αλλάξει τον προορισμό: ο τίτλος έγινε δεύτερη θέση, όμως ο επαναπροσδιορισμός του τελικού σκοπού δεν αποτινάσσει ευθύνες. Στο τέλος τέλος ίσως να φορτώνει περισσότερες.

Διότι μπορεί να καταπιεί κάποιος ότι την πρώτη σεζόν της καινούργιας διοίκησης, του καινούργιου προπονητή και των καινούργιων παικτών ήταν κομματάκι δύσκολο να φτάσει ο Παναθηναϊκός πρώτος στον τερματικό σταθμό. Αλλά η απώλεια και της δεύτερης θέσης είναι δύσπεπτη. Τι έκανε, λοιπόν, ο ΠΑΟ μέσα στον ανταγωνισμό; Πήρε δύο στόπερ. Την ίδια στιγμή η ΑΕΚ έμεινε αδρανής επειδή φτάνει στο σημείο να δανείζεται για να βγάλει τη σεζόν. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι ο ΠΑΟ βρίσκεται σε σαφώς πιο πλεονεκτική θέση έναντι της ΑΕΚ. Στο κάτω κάτω της γραφής, στην αποτίμηση των αγώνων ΠΑΟ-ΑΕΚ η «Ενωση» έχει τέσσερις βαθμούς και ο Παναθηναϊκός έναν. Ο ΠΑΟΚ, απ’ την άλλη, εξακολουθεί, όπως το περασμένο καλοκαίρι, να είναι υπόδειγμα νοικοκύρη. Πρώτος έκανε τις μεταγραφές που έκρινε ότι χρειάζεται και πήρε τον Χούτο για να βελτιώσει τις επιθετικές επιδόσεις του, παρ' ότι ο Μουσλίμοβιτς βγήκε ως μεταγραφή (πολύ δεν θα 'θελε και ο ΠΑΟ έναν Μουσλίμοβιτς;).

Συνεπώς, με δύο καινούργιους παίκτες στο ρόστερ του ο ΠΑΟ δεν έχει αποκτήσει προβάδισμα στον ανταγωνισμό. Ιδίως έναντι του ΠΑΟΚ, που θεωρώ ότι είναι φαβορί για τη δεύτερη θέση. Οχι μονάχα γιατί κινήθηκε εγκαίρως στη μεταγραφική περίοδο αλλά και διότι η συνοχή του, η λειτουργία του μέσα στο τερέν και η αγωνιστική βούλησή του (που σε ορισμένες περιπτώσεις υπερβαίνει τα όρια και φτάνει σε βαθμό βουλιμίας) είναι η επιτομή της braveheart ομάδας.