Τι πρέπει να γίνει;

Πριν από κάτι χρόνια είχα πάει στο Υπουργείο Εσωτερικών στην Πατησίων για να ανανεώσω το διαβατήριό μου. Απέναντι από την είσοδο υπήρχε ένα γκισέ για τις πληροφορίες. Πήγα να ρωτήσω τι έπρεπε να κάνω. «Κύριέ μου, δεν μπορείτε να διαβάσετε εδώ που τα λέει στην ταμπέλα;». Πράγματι, υπήρχε μια ταμπέλα στο πλάι που έγραφε τα δικαιολογητικά. «Τώρα την είδα…», είπα στη μυστήρια. «Μα σας παρακαλώ, κύριέ μου. Πριν ρωτήσετε δεν μπορείτε να κοιτάξετε γύρω; Ολόκληρη ταμπέλα είναι.

Πώς δεν την είδατε;». Σε αυτό το σημείο περίμενα να βγει πίσω από το γκισέ ο Μαστοράκης και να φωνάξει: «Candid Camera». Επειδή, όμως, κανένας δεν έβγαινε, πήγα δίπλα στο σημείο που συμπληρώνονταν οι αιτήσεις και άρχισα να γράφω. Επειδή έπειτα και από την κατάθεση των δικαιολογητικών ο Μαστοράκης δεν εμφανιζόταν, μπήκα στο γραφείο του διευθυντή του τμήματος να ρωτήσω για το «αστέρι» του γκισέ. «Α, κύριε… Νομίζετε ότι δεν το ξέρουμε πως η κυρία στις πληροφορίες έχει ψυχολογικά προβλήματα; Δεν μπορούμε, όμως, να τη διώξουμε και τη βάλαμε στις πληροφορίες για να μην κάνει μεγάλες ζημιές». Αυτό πριν από χρόνια. Σήμερα θα της έδιναν περίστροφο και θα την έστελναν να φυλάει το σπίτι του Αμερικανού πρεσβευτή.

Εντάξει, το φάγαμε το ρεζιλίκι να ξεχέζει ο Αμερικανός πρέσβης τον Ελληνα υπουργό για το πώς είναι δυνατόν να στέλνει έναν τρελό για να τον φυλάει. Μόνο που όλα αυτά αφορούν τον πρεσβευτή και τον υπουργό. Τους υπόλοιπους Ελληνες, που έχουν λίγες πιθανότητες να αναλάβουν πρεσβεία των ΗΠΑ, αφορά ολόκληρη η Αστυνομία. Γιατί το περιστατικό με τον πυροβολισμό έξω από το σπίτι του πρεσβευτή έρχεται δύο μήνες έπειτα από τον φόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου και πάλι από αστυφύλακα που έχασε την ψυχραιμία του.

Ερχεται έπειτα από μια πρωτοφανή επίδειξη ανικανότητας της ελληνικής Αστυνομίας να προστατεύσει τα μαγαζιά του κέντρου, όταν για τρεις εβδομάδες οι αστυφύλακες το μόνο που ήξεραν να κάνουν ήταν τον στόχο στις πέτρες και τις Μολότοφ των κουκουλοφόρων και των φίλων του Αλέξη. Μετά την απαγωγή και εξαφάνιση του γιατρού. Μετά την απαγωγή του Παναγόπουλου. Υστερα από δύο ένοπλες επιθέσεις σε τμήματα με τους αστυνομικούς να μην ανταποδίδουν τους πυροβολισμούς. Τι πληρώνουμε Αστυνομία, όταν δεν μπορεί να προστατεύσει ούτε τον εαυτό της;

Ο πλούσιος και ο δυνατός μπορούν να προστατεύσουν τον εαυτό τους ή να αγοράσουν προστασία. Ο μέσος, όμως, άνθρωπος χρειάζεται την προστασία του νόμου. Δεν είναι σύμπτωση ότι ο βασιλιάς Αρθούρος πέρασε στον λαϊκό θρύλο επειδή σύμφωνα με τον μύθο οι ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης επέβαλαν τον νόμο όταν ακόμα ο κόσμος της Βρετανίας είχε μια αμυδρή ανάμνηση των Ρωμαίων. Και οι Ελληνες δεν ζητάνε από τον Προκόπη να γίνει Αρθούρος, ούτε από τους αστυφύλακες ιππότες. Ζητάνε την προστασία που έχουν οι υπόλοιποι Δυτικοευρωπαίοι. Και αν δεν τους τη δίνουν, τι πρέπει να κάνουν; Να φωνάξουν τον Αμερικανό πρέσβη να outshit τον Προκόπη;


Τι κάνουν οι υπανάπτυκτοι όταν έρχονται στα δύσκολα; Αν είναι ιθαγενείς της ζούγκλας, βάζουν τον μάγο της φυλής να χορέψει ένα μισάωρο μπας και ο θεός Μπουλάλα κάνει τον κροκόδειλο να φέρει πίσω το παιδάκι. Αν είναι ορθόδοξοι, βάζουν τον παπά να πάρει τα εξαπτέρυγα, φωνάζουν και τρία-τέσσερα καλλίπυγα πιτσιρίκια να τα κουβαλάνε και να τον εμπνέουν και σκαρώνουνε μια λιτανεία για να ελεήσει ο Θεός και να βρέξει.

Αν είναι Αλεξίες στα όρια της υστερίας, βγάζουν τον Νοτιά στην πόρτα των γραφείων της ΠΑΕ ΑΕΚ να κάνει μια δήλωση ότι η ΑΕΚ δεν θα αντιμετωπίσει πρόβλημα παρά την οικονομική κρίση. Τώρα το τι σημαίνει «πρόβλημα» είναι στην κρίση του καθενός. Γιατί το ότι πουλήθηκε ο Ράμος αλλά δεν ήρθε αντικαταστάτης του οφείλεται σε οικονομικό πρόβλημα. Το ότι η ΠΑΕ χρωστάει δύο μηνιάτικα σε παίκτες με τις δόσεις να διπλώνουν και να υπάρχει κίνδυνος προσφυγής οφείλεται σε οικονομικό πρόβλημα.

Αν αντίστοιχα προβλήματα έχουν και ορισμένοι παίκτες του Ολυμπιακού, δεν σημαίνει ότι δεν έχεις πρόβλημα. Γιατί κοντά στην Πρωτοχρονιά μερικοί ξένοι του Ολυμπιακού είχαν ανησυχήσει τόσο για το πότε θα πάρουν τις δόσεις τους, που έστειλαν παικτική αντιπροσωπία, αποτελούμενη από τον Τζόρτζεβιτς και τον Μπράβο, στον Χρυσικόπουλο για να ρωτήσουν για τις πληρωμές.

Σε εκείνο το σημείο η διοίκηση του Ολυμπιακού αποφάσισε ότι είναι ώρα να βάλει ο Σωκράτης το χέρι στην τσέπη, έγιναν οι πληρωμές και η ανησυχία στα αποδυτήρια κόπασε. Στον Ολυμπιακό, όμως, οι καθυστερήσεις είναι πρακτική και κάποια στιγμή το συνηθίζουν και οι ξένοι. Ο μόνος που είχε αφήσει υπόνοιες ότι θα κάνει προσφυγή ήταν ο παίκτης που έτσι και έφευγε ο Σωκράτης θα έκανε πάρτι. Ο Ραούλ Μπράβο, που τελικά πήγε στην Ισπανία να παίξει και να ηρεμήσει.

Πολύ πιο σοβαρό είναι το χρέος του Ολυμπιακού στον Τροντ Σόλιντ. Το ποσό υπερβαίνει το 1 εκατ. ευρώ, η καταβολή του καθυστερεί από το τέλος Αυγούστου και στον Ολυμπιακό περιμένουν από στιγμή σε στιγμή το χαρτί της ΟΥΕΦΑ. Το οποίο θα έχει καταληκτική ημερομηνία πριν από την επιβολή κυρώσεων. Με το που θα το πάρουν, θα κοιτάξουν την ημερομηνία, θα βάλουν το ρολόι στην αφύπνιση μισή ώρα πριν από την εκπνοή της διορίας και θα καταθέσουν τα χρήματα του Νορβηγού το τελευταίο λεπτό.

Είναι, όμως, οι εποχές που έχουν κάνει όλο τον κόσμο σφιχτό. Και η «αψιλία» του ενός επηρεάζει τον άλλον. Αλλο παράδειγμα. «Χτυπάνε» η Nova και ο Alpha τον διαγωνισμό για τα τηλεοπτικά δικαιώματα της Σούπερ Λίγκας που διοργάνωσε η Μόντιαλ. Κερδίζει ο καθένας το κομμάτι που ενδιαφερόταν και πάμε όλοι μαζί σε ένα λαμπρό μέλλον. Εκεί που δεν θα υπάρχουν μίση και κακίες και οι ΠΑΕ θα μοιράζουν την τηλεοπτική πίτα σοσιαλιστικά. Η καθεμία σύμφωνα με την προσφορά της στα νούμερα.

Και εκεί λοιπόν στην ευτυχία σκάει η ιστορία με τον Alpha. Η οποία ήταν πολύ απλή. «Wir wecshel unsere meinung», που θα λέγαμε και στα γερμανικά. «Αλλάξαμε λοιπόν γνώμη», είπανε οι Γερμανοί, αλλά τουλάχιστον όλοι ήταν βέβαιοι ότι υπάρχει μια παρηγοριά. Οτι έτσι, ρε παιδί μου, για τον καφέ οι ομάδες θα μοιραζόντουσαν την εγγυητική επιταγή του Alpha που θα είχε βάλει για να μπει στον διαγωνισμό. Αλλά επιταγή γιοκ. Και μετά τις δηλώσεις του Λάμπη Ταγματάρχη στον NovaΣΠΟΡ FM αρχίζω να αμφιβάλλω ότι υπήρξε διαγωνισμός.

Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφορούσαν φήμες ότι η Σούπερ Λίγκα δεν έχει στα χέρια της εγγυητική, αλλά μόνο ένα έγγραφο της τραπέζης που συνεργάζεται με τη Nova, ότι στο μέλλον θα τη δώσει. Βγαίνει λοιπόν ο Ταγματάρχης και λέει: «Η τράπεζα η δική μας δεν έχει απευθείας σχέση με τη Σούπερ Λίγκα. Εμείς έχουμε την έγγραφη δέσμευση πως ανά πάσα στιγμή θα μας εκδώσουν την επιστολή στο ύψος που τη θέλουμε». Και εδώ μπλεκόμαστε ακόμα περισσότερο. Γιατί το θέμα δεν είναι αν η Σούπερ Λίγκα έχει σχέση με τη συγκεκριμένη τράπεζα, ούτε αν η Super Nova έχει μούρη στην τράπεζα και μπορεί να πάρει εγγυητική επιστολή.

Το θέμα είναι ότι η Σούπερ Λίγκα δεν έχει την εγγυητική. Η κατάσταση χειροτερεύει όταν ο Ταγματάρχης προσθέτει: «Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Τα βρήκαμε, υπάρχουν 3-4 μικρά σημεία που πρέπει να φωτίσουμε και θα κατατεθεί η επιστολή. Είναι διαδικαστικό το θέμα και δεν υπάρχει απολύτως κανένα πρόβλημα. Από τη στιγμή που θα κλείσει το θέμα, που είναι ζήτημα ωρών, είναι τυπική διαδικασία να εκδοθεί η επιστολή. Δεν υπάρχει ισχυρότερο χαρτί από τον τραπεζίτη μας, ο οποίος διαβεβαιώνει πως ανά πάσα στιγμή η επιστολή θα είναι στα χέρια μας». Σε απλά ελληνικά λέει: «Με το που συμφωνήσουμε σε 3-4 σημεία, θα κατατεθεί η επιστολή».

Και ρωτάω εγώ με το poor mind μου: Αν δεν συμφωνήσουν, δεν σημαίνει ότι η επιστολή δεν θα κατατεθεί; Και να η απάντηση, που είναι: «Οχι. Θα κατατεθεί ούτως ή άλλως», γιατί δεν κατατίθεται τώρα, πριν από τη συμφωνία στα 3-4 σημεία, που όπως είπαμε είναι και «μικρά». Και το θέμα της συμφωνίας για τα τηλεοπτικά κλείνει με μια ακόμα φράση του Ταγματάρχη. «Η δική μας διαπραγμάτευση με τη Σούπερ Λίγκα άρχισε από μηδενική βάση. Υπήρχαν πολλά ανοικτά θέματα, στα οποία έχουμε συμφωνήσει κι έχουν μείνει κάποια μικρά ζητήματα».


Διαγωνισμός που ο νικητής κερδίζει το ότι μπορεί να διαπραγματευτεί αυτό που κέρδισε είναι παγκόσμια πρωτοτυπία. Αν υπάρχει κάτι που πρέπει να ανησυχήσει τους προέδρους, είναι πως κανένας δεν ενδιαφέρεται να προσβάλει τον διαγωνισμό. Γιατί υποπτεύομαι ότι κανένας δεν έχει φράγκο.