Ο Ολυμπιακός του δεύτερου ημιχρόνου μπορεί πολλά

Mέχρι χθες ξέραμε ότι στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας ο φετινός Ολυμπιακός αγγίζει το τέλειο. Το χαμένο ματς με τη Λε Μαν δεν αρκεί για να χαλάσει την εικόνα, με την έννοια ότι ήταν βαθμολογικά αδιάφορο. Στο Top 16, όμως, που τα πράγματα σοβαρεύουν αφάνταστα, παραδόσεις και έδρες παίζουν ρόλο, όχι όμως απόλυτο. Ειδικά όταν έχεις να αντιμετωπίσεις ομάδες σαν την Τάου: μπαρουτοκαπνισμένες, με τον ίδιο κορμό εδώ και πολλά χρόνια και με ασίγαστη τη δίψα για διάκριση.

Ο κόσμος των Πειραιωτών βοήθησε πολύ χθες, αλλά βοήθησε και η ομάδα. Οχι αυτή που εμφανίστηκε στα δύο πρώτα δεκάλεπτα, αλλά εκείνη που βγήκε από τα αποδυτήρια μετά την ανάπαυλα, αγριεμένη και αποφασισμένη να κάνει τα βασικά του αθλήματος. Να μην αφήνει, δηλαδή, εκτός των άλλων τον Ρακόσεβιτς και τον Τελέτοβιτς να εκτελούν αμαρκάριστοι έξω από τη γραμμή των 6,25. Να μη χάνει τα ριμπάουντ, να έχει καλές συνεργασίες στα μετόπισθεν. Στην επίθεση το πρόβλημα δεν ήταν μεγάλο, αφού ακολουθήθηκε η πολύ σωστή επιλογή να «ταΐζονται» οι ψηλοί, λόγω της έλλειψης του Τιάγκο Σπλίτερ.

Στην επανάληψη το «κόλπο» στην επίθεση άλλαξε σημαντικά. Η μπάλα δεν περνούσε πλέον τόσο πολύ από τους ψηλούς, αλλά ορθώς αποφασίστηκε να «σημαδευτεί» ο Λιν Γκριρ. Ο βραχύσωμος γκαρντ, που μετά την έλευση του Πάργκο «χάθηκε» για λίγο το όνομά του, όχι και η αξία του, ήταν ενεργητικός ίσως όσο ποτέ από τότε που μετακόμισε στο λιμάνι. Θύμισε τον παίκτη που «οργίασε» πέρυσι στη Μόσχα με την ΤΣΣΚΑ, ξεπερνώντας τους αντιπάλους του με όποιον τρόπο ήθελε.

Στα μετόπισθεν έγινε, όπως αναφέραμε, αυτό που δεν έγινε στο πρώτο μέρος. Ο Ρακόσεβιτς βρήκε τον μπελά του κυρίως από τα γρήγορα αντανακλαστικά του Βασιλόπουλου, ο Τελέτοβιτς είχε πια ένα υψωμένο χέρι μπροστά στο πρόσωπό του και κάποιες εκλάμψεις του Ιλιέφσκι και του Μάικλ δεν ήταν αρκετές για το «διπλό».

Ο Ολυμπιακός εκτός των άλλων είχε υπομονή (πάντα για το β' ημίχρονο μιλάμε), καλή κυκλοφορία της μπάλας και το τελικό σκορ αδικεί την προσπάθειά του, αφού κάποια παιδικά λάθη στο τέλος όχι μόνο άφησαν τη διαφορά στους 3 πόντους, αλλά δεν ήθελε και πολύ για να χαθεί το παιχνίδι.

Με αυτή την επιτυχία, εκτός από το προφανές της διατήρησης σε τροχιά πρόκρισης, οι Πειραιώτες ανέκτησαν ψυχολογία και κυρίως έδωσαν στον κόσμο τους την ελπίδα που είχε χάσει, κυρίως λόγω κακών εμφανίσεων. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης, που έκανε εξαιρετικό κοουτσάρισμα στο δεύτερο μέρος, ξέρει ότι ο δρόμος είναι ακόμη πολύ μακρύς και περιμένει και την επιστροφή του Τσίλντρες για να μπορέσει να συνθέσει το σύνολο που οραματίζονται οι εκατομμύρια οπαδοί του Ολυμπιακού. Για τον οποίο Τσίλντρες πολλά έχουν ειπωθεί, αρκετά εκ των οποίων αρνητικά, σίγουρα όμως η επιστροφή του στη δράση θα δώσει πράγματα που δεν έχει η τωρινή ομάδα.