Μας χάλασε ο πολύς πολιτισμός...

Εάν το Μαρούσι είχε οπαδούς, θα επικρατούσε τώρα στις τάξεις τους ασυγκράτητος ενθουσιασμός. Οι πιο βιαστικοί από αυτούς θα έσπευδαν να κλείσουν εισιτήρια για το Τορίνο, όπου θα διεξαχθεί μεταξύ 2-5 Απριλίου το Φάιναλ έιτ του EuroCup. Μετά τις δύο μεγάλες σε έκταση και σημασία νίκες επί της Κίμκι και του Πανελληνίου, η εξαιρετική ομάδα του Σούλη Μαρκόπουλου (η ίδια που έφερε τρεις φορές στο «αμήν» Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, για να μην ξεχνιόμαστε) είναι φαβορί για την πρόκριση στην τελική οκτάδα. Κατά πάσα πιθανότητα θα της χρειαστούν άλλες δύο νίκες για να περάσει ως δεύτερη ή και ως πρώτη του ομίλου της.

Ναι, σωστά θυμάστε. Οταν οριστικοποιήθηκαν οι τετράδες, βιαστήκαμε να χαρακτηρίσουμε τις πλούσιες ρωσικές ομάδες ακλόνητα φαβορί απέναντι στις δύο ελληνικές. Ξεχάσαμε τότε ότι το χρήμα δεν φέρνει πάντοτε ευτυχία και επιτυχία...
To Mαρούσι και ο Πανελλήνιος δεν έχουν κανέναν παίκτη επιπέδου Ντελφίνο, Γκαρμπαχόσα, Χάνσεν, Παλάσιο, Ουίλκινσον, Νάχμπαρ, Μακάρτι, Γιαβτόκας, ούτε κάποιον σαν τους Πάργκο, Πράις (τους δύο αστέρες που άφησαν προ δεκαημέρου την Ντιναμό). Είναι όμως ομάδες με όλη τη σημασία της λέξης, με κεφαλαίο το «Ο». Καλοστημένες, καλοπροπονημένες, με ικανούς προπονητές, με παίκτες ταιριαστούς στη χημεία τους, με βάθος στον πάγκο, με σχέδιο στο παρκέ, με παθιασμένους μπασκετμπολίστες που αισθάνονται και το όποιο βάρος της φανέλας.

Τόσο η Ντιναμό όσο και η Κίμκι απαρτίζονται σχεδόν εξ ολοκλήρου από λεγεωνάριους παίκτες, ενώ το τιμόνι τους χειρίζονται αλλοδαποί προπονητές: Ντέιβιντ Μπλατ, Σέρτζιο Σκαριόλο. Για να βρει κάποιος Ρώσο στις τάξεις τους οφείλει να κοιτάξει στην άκρη του πάγκου, εκεί που θα εντοπίσει τον Μπίκοφ, τον Μόνια, τον Χβοστόφ, τον Πονκρασόφ. Αν δεν ήταν υποχρεωτικό να χρησιμοποιούνται γηγενείς στο ρωσικό πρωτάθλημα, δεν θα υπήρχαν ούτε αυτοί.

Γιατί λοιπόν να μην προκριθούν οι δύο ελληνικές ομάδες στο φάιναλ έιτ της διοργάνωσης; Το θριαμβευτικό 71-58 με το οποίο το Μαρούσι φιλοδώρησε τη χρυσοποίκιλτη Κίμκι την περασμένη εβδομάδα έδειξε πόσο πολύτιμο όπλο είναι η ομοιογένεια και η συνοχή. Χθες η Κίμκι έχασε και από την Ντιναμό, μολονότι γηπεδούχος. Η τελευταία μοιράζεται με το Μαρούσι την κορυφή του ομίλου και τον τίτλο του φαβορί. Την ερχόμενη Τρίτη οι δύο πρωτοπόροι θα βρεθούν αντιμέτωποι στη Μόσχα, ενώ ο Πανελλήνιος θα προσπαθήσει να χαράξει πορεία αντεπίθεσης νικώντας την Κίμκι στην Κυψέλη. Η ομάδα του Ζούρου δεν τα παρατάει εύκολα. Οποιος αμφιβάλλει δεν έχει παρά να θυμηθεί τη νίκη-πρόκριση επί του Αρη στο Αλεξάνδρειο στον α' γύρο της διοργάνωσης.

«Μπαμ» ηκούσθη στον αέρα την ώρα που έγραφα τις παραπάνω αράδες.Αραγε ήταν οπαδός του Πανελληνίου αυτός που εκτόξευσε κροτίδα στα πόδια του Γκράντι λίγο πριν από το φινάλε; Οπαδός του Αμαρουσίου; Συνηθισμένος τραμπούκος που δεν άντεξε τόσο πολιτισμό; Απλώς βλαξ ή βλαξ με περικεφαλαία;

Τώρα που το σκέφτομαι πιο ψύχραιμα, καλύτερα να προκριθούν στο φάιναλ έιτ οι δύο ρωσικές ομάδες. Αν εμείς εμφανίζουμε αλήτες ακόμα και σε τέτοιο ματσάκι, σε άδειο μάλιστα γήπεδο, καλύτερα να κρατήσουμε τον αθλητισμό μας εντός των συνόρων.