Το ντέρμπι της ΑΕΚ

Τριπλό επεισόδιο πρώτη φορά ακούω να συμβαίνει σε προπόνηση. Δύο-τρεις φορές τον χρόνο κάποιος παίκτης σε μια ομάδα θα βρίσει, θα πιαστεί στα χέρια με ένα συμπαίκτη του ή θα λογοφέρει με τον προπονητή του. Και τα τρία σε μία προπόνηση, όπως έγινε χθες στην ΑΕΚ, όταν ο Τζεμπούρ έστειλε τον Σκόκο στο νοσοκομείο, ο Πλιάτσικας βρίστηκε με τον Πελετιέρι και ο Εντίνιο λογόφερε και –σύμφωνα με κάποια ρεπορτάζ– πήγε να ορμήσει στον Ντούσαν Μπάγεβιτς, δεν θυμάμαι να έχουν γίνει σε ποδοσφαιρική ομάδα.

Επίσης δεν θυμάμαι ένας μύθος, όπως το ότι ο Μπάγεβιτς εμπνέει τον σεβασμό στους παίκτες, να καταρρέει με τέτοιο πάταγο. Δηλαδή αν ο Μπάγεβιτς δεν «ενέπνεε σεβασμό», τι θα κάνανε οι παίκτες; Θα «βάζανε πόδια», θα χωρίζονταν σε δύο ομάδες και θα πλακώνονταν όλοι με όλους; Οπως και η προσπάθεια του «όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια» είναι κομμάτι αστείο, αν επιχειρείται σε μια τέτοια περίπτωση. Αν οι αλλεπάλληλοι καβγάδες σημαίνουν πάθος, τότε ο Ρωμαίος θα έπρεπε να είχε σακατέψει την Ιουλιέτα στις γρήγορες. Το πάθος πρέπει να βγαίνει εναντίον των αντιπάλων και να είναι ελεγχόμενο. Οταν βγαίνει πριν από το ματς και εναντίον των συμπαικτών, λέγεται ανασφάλεια και εκνευρισμός.

Το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: και να είναι τα επεισόδια αποτέλεσμα ανασφάλειας και εκνευρισμού, υπάρχει κάτι που η διοίκηση μπορεί να κάνει; Απολύτως τίποτα. Η διοίκηση πιθανόν να τιμωρήσει τον Τζεμπούρ, αλλά προβλέπω ότι θα πει πως το επεισόδιο Πλιάτσικα – Πελετιέρι δείχνει το πάθος των παικτών και πιθανόν ότι το επεισόδιο Μπάγεβιτς – Εντίνιο ποτέ δεν έγινε. Και αν μπορούσε να πει ότι ο Σκόκο έπεσε μόνος του και έσπασε τη μύτη του θα το είχε κάνει… Σε αυτό, όμως, το σημείο συμπάσχω.

Χωρίς λεφτά πώς να κάνει μεταγραφές; Χωρίς την ισχύ πώς να πουλήσει έστω κάποιους παίκτες για να πάρει άλλους; Εχοντας ακούσει τα σχολιανά του σε προηγούμενο επεισόδιο με τον Μανωλά, ευρισκόμενος στη θέση του υπηρεσιακού προέδρου κατ' ανάγκη, ο Νίκος Θανόπουλος ελάχιστα μπορεί να κάνει εκτός από το να πει μια κοινοτοπία, να αφήσει υπονοούμενα ότι το γήπεδο θα γίνει στη Φιλαδέλφεια και να σταυρώσει τα δάχτυλά του για ένα καλό αποτέλεσμα επί του Ολυμπιακού. Αντίθετα αυτός που μπορεί να κάνει κάτι ουσιαστικό είναι ο Νοτιάς.

Την Κυριακή η ΑΕΚ δεν χρειάζεται έναν ακόμα θεατή, όπως θα είναι ο ακριβοθώρητος μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ. Η ΑΕΚ χρειάζεται έναν άνθρωπο για να την αναλάβει από τη Δευτέρα. Κάποιον που όταν ο Τζεμπούρ θα ρίχνει κουτουλιές, θα ξέρει ότι μπροστά του θα πρέπει να απολογηθεί και από αυτόν θα φάει το πρόστιμο. Η ΑΕΚ μπορεί να παίζει με τον Ολυμπιακό την Κυριακή, αλλά το ντέρμπι που θα κρίνει το μέλλον της θα παιχτεί την επόμενη εβδομάδα.


Πέστε μου Βρετανούς ποδοσφαιριστές που να αγωνίζονται σε εκτός Πρέμιερσιπ σοβαρά πρωταθλήματα. Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ στη Μίλαν. Ο.Κ. Ο Στιβ Φίναν στην Εσπανιόλ. Ωραία. Και μετά; Και μετά τίποτα. Φυσικά θα υπάρχουν μερικές δεκάδες απίθανοι Βρετανοί ποδοσφαιριστές που θα αγωνίζονται σε απίθανες ομάδες, όπως ο Ρόκασλ στον Θρασύβουλο, αλλά η αγγλική αγορά είναι πολύ ακριβή για οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ομάδα, πλην της Ρεάλ. Δεν είναι συμπτωματικό ότι τα τελευταία χρόνια τα μόνα μεγάλα ονόματα, όπως ο Οουεν και ο ΜακΜάναμαν, πήγαν στην ομάδα που περισσότερο και από την ικανότητα στο γήπεδο ενδιαφέρεται για την ικανότητα των παικτών στο boxoffice. Πάμε λοιπόν στη MatDerbyshire Affair που όλα είναι λίγο περίεργα.

Ακόμα και το όνομα. Το να λέγεσαι Derbyshire στη Βρετανία είναι σαν να λέγεσαι «Ευρυτανία» στην Ελλάδα. Είμαι σίγουρος ότι ο συμπαθής Ματ πρέπει να έχει απαντήσει μια χιλιάδα φορές «Οχι δεν είμαι από το Νταρμπισάιρ. Είμαι ο Νταρμπισάιρ». Επίσης ενδιαφέρον έχει πώς βρέθηκε ο Νταρμπισάιρ στον Ολυμπιακό. Το «ντιλ» έκλεισε ο μάνατζερ Σάκης Τζήκας, αλλά ο παίκτης είναι η πρώτη μεταγραφή που γίνεται ύστερα από υπόδειξη του Δημήτρη Θεοδωρίδη, αδελφού του πρίγκιπα του Λουξεμβούργου και ετεροθαλούς αδελφού του πραγματικού γιου του Σάββα. Ο Young Dimi δεν θα κριθεί φυσικά από την πρώτη του μεταγραφή, ιδιαίτερα όταν τα οικονομικά είναι τόσο πιεσμένα, αλλά ένα δείγμα θα το έχουμε.

Το πρώτο σημείο που οι οπαδοί του Ολυμπιακού έχουν δικαίωμα να σηκώσουν το φρυδάκι είναι για το πώς ο Ολυμπιακός, μια ομάδα που μέχρι πέρυσι ο Πέτρος Κόκκαλης θέλοντας να κοροϊδέψει τον Παναθηναϊκό έλεγε ότι δεν παίρνει δανεικούς παίκτες, όχι μόνο παίρνει δανεικό, αλλά για 10 ματς του πρωταθλήματος και χωρίς ρήτρα. Η απάντηση είναι ότι καμία ελληνική ομάδα δεν έχει τη δυνατότητα να πάρει Αγγλο παίκτη, αν ενδιαφέρεται αγγλική ομάδα της Πρέμιερσιπ. Στην Αγγλία οι ομάδες που κινδυνεύουν να πέσουν, όπως η Μπλάκμπερν, τιμολογούν τους παίκτες που δεν χρειάζονται, όπως τον Νταρμπισάιρ, με πέντε εκατομμύρια ευρώ. Αντικαταστήστε την Μπλάκμπερν με τον Αστέρα, κοστολογήστε τον Στρατάκη ή τον Καμπούροφ και θα έχετε την αναλογία ελληνικού και αγγλικού πρωταθλήματος. Ο Ολυμπιακός βρήκε τον παίκτη διαθέσιμο και χωρίς πολλές κουβέντες και νάζια τον πήρε. Για την Μπλάκμπερν τα 400 χιλιάρικα που θα καλύψει ο Ολυμπιακός για το συμβόλαιο του παίκτη δεν παίζουν ρόλο. Τον δίνει επειδή στον Ολυμπιακό θα παίξει κάποια ματς για να τον κρατάει ζεστό. Και αν κάνει κάποιο καλό ματς στην Ευρώπη, ακόμα καλύτερα.

Θα το κάνει όμως το καλό το ματς; Εδώ υπάρχουν αμφιβολίες. Οχι λόγω των ικανοτήτων του παίκτη –διότι από τη στιγμή που έχει παίξει στην εθνική κάτω των 21 όλο και θα τη βρίσκει την μπάλα– ούτε λόγω χαρακτήρα. Οι Αγγλοι παίκτες έχουν τα χούγια τους, όπως για παράδειγμα να κατεβάζουν την μπίρα μονορούφι, αλλά έχουν και ένα καλό. Τιμούν τα συμβόλαιά τους. Την μπάλα που ξέρουν θα προσπαθήσουν να την παίξουν. Η περίπτωση, όμως, του Νταρμπισάιρ έχει ένα τρομακτικό μειονέκτημα. Τον χρόνο. Ο Ολυμπιακός ελπίζει ότι ο Αγγλος θα προσαρμοστεί μέσα σε ημέρες, θα είναι σε φόρμα και δεν θα έχει τον παραμικρό τραυματισμό. Εάν ένα από τα τρία δεν συμβεί, ο Ολυμπιακός θα έχει πολύ απλά πετάξει τέσσερα κατοστάρικα χιλιάρικα στην Αγγλία.

Αντίθετα, η υπόθεση του Γιάκουμπ Βαβρζίνιακ δεν σηκώνει πολλή κουβέντα. Πρόκειται για έναν αριστεροπόδαρο Πολωνό αμυντικό, που όσοι τον θυμούνται από τα ματς της εθνικής λένε ότι είναι καλός, σταθερός και όλα αυτά που συνήθως λέγονται όταν ένας παίκτης είναι τόσο νορμάλ που δεν βρίσκεις τίποτα να υπογραμμίσεις. Αν η μεταγραφική σεζόν κλείσει ως έχει, η δήλωση του Ανδρέα Βγενόπουλου ότι θα «τρίβουμε τα μάτια μας» συνεχίζει να ισχύει. Από ανία…

Γιατί ο Παναθηναϊκός μπορεί να έχει μια καλή ομάδα, να έχει τις δυνατότητες με τον Τεν Κάτε να την κάνει καλύτερη, αλλά αν το αντικείμενο της πολυμετοχικότητας ήταν η οικονομική άνεση στις μεταγραφές, τα ίδια μπορούσε και έκανε ο Τζίγκερ και δεν γινόταν θέμα. Εκτός αν η επιτυχία του πολυμετοχικού Παναθηναϊκού είναι διοικητική και αποδεικνύεται από την αποχώρηση από την ΕΠΟ του Βασίλη Γκαγκάτση.

Αν ο Νίκος Πατέρας λέει ότι επιτέλεσε το όνειρο μιας γενιάς Παναθηναϊκών και «έφαγε» τον Γκαγκάτση από την ΕΠΟ, είναι το ίδιο με το να λέμε ότι ο Αλφόνσο ο ΙΙ ο Ευλαβής καθάρισε τον Τζένγκινς Χαν. Κατά πάσα πιθανότητα ο Αλφόνσο ο ΙΙ δεν πρέπει να είχε και μεγάλη αγάπη για τον αρχηγό των Μογγόλων, αλλά το ότι ο Τζένγκις πέθανε στη διάρκεια της βασιλείας του είναι μάλλον σύμπτωση, αφού ο ένας δεν πλησίασε τον άλλο πλησιέστερα από τα τρεις χιλιάδες χιλιόμετρα. Το ίδιο φυσικά ισχύει και με τον Ψυχομάνη. Αν υπάρχει πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό και θέλεις να δείξεις μούρη, τον τρως. Αν περιμένεις να δεις αν θα τον διώξουν ή θα φύγει μόνος του το καλοκαίρι, είσαι καλός θεατής, αλλά τίποτα περισσότερο.


Είναι πάντως ενδιαφέρον ότι στη συνάντηση με τον Αλέξη Τσίπρα τον Παναθηναϊκό θα εκπροσωπήσουν ο Γιάννης Βαρδινογιάννης και ο επιβλέπων την υπόθεση Βαγγέλης Σαμαράς. Οπως είναι ενδιαφέρον ότι η συνάντηση πήγε να χαλάσει επειδή είχε βγει ότι ο Τσίπρας θα πάει στα γραφεία του Παναθηναϊκού. Τι σου κάνει η ανασφάλεια…