Aν δεν έχει μια ομάδα λεφτά, το παίρνουν απόφαση πρώτα στη διοίκηση, μετά το πληροφορείται ο προπονητής και τελευταίος το μυρίζεται ο κόσμος της: μεταγραφές, γιοκ. Οπως έγινε αντρίκεια και όμορφα στην ΑΕΚ, που ο Ντούσαν έθεσε ως μοναδική προϋπόθεση τουλάχιστον να μη φύγει κανείς από τους υπάρχοντες. Ακόμα και τα χρήματα από τον Ράμος δεν σκέφτηκε κανείς να τα ρίξει για παίκτη, αφού η «μαύρη τρύπα» στα ταμεία πεινάει και ευρώ ζητάει.
Πάνω-κάτω τα ίδια και στον Ολυμπιακό, που είχε γίνει σαφές ότι η ατυχία με την υγεία του Ντάρκο δεν θα σήμαινε σε καμία περίπτωση αλόγιστες σπατάλες. Ναι μεν επιθετικός να βοηθήσει την κατάσταση, αλλά με το λιγότερο δυνατό κόστος. Ο Ολυμπιακός άλλωστε έχει χτίσει μεγάλη διαφορά στο πρωτάθλημα, δεν απειλείται από κανέναν κι επιπλέον το καλοκαίρι ο Σωκράτης Κόκκαλης έκανε το «χρέος» του και με το παραπάνω, με τον Ντιόγο, τον Ντουντού, τον Αβραάμ, τον Λέτο –που αν και δανεικός δεν ήρθε τζάμπα. Οπότε το άκουσμα του ονόματος του Νταρμπισάιρ μπορεί να μην προκαλεί ενθουσιασμό, αλλά δεν προκαλεί και στενοχώρια.
Στον Παναθηναϊκό, όμως, όφειλαν να είναι λίγο πιο οργανωμένοι κι έτοιμοι σε αυτή τη μεταγραφική περίοδο, που προσφέρεται για διορθωτικές κινήσεις και προσθήκες με σχέδιο και προοπτική. Αν δεν έχεις χρήματα ή σου τύχει μια στραβή την τελευταία στιγμή, τύπου Ντάρκο, δικαιολογείσαι να ψάχνεις μέχρι την τελευταία μέρα των μεταγραφών για κάτι καλό και φτηνό –μια ομάδα που θέλει να ξεφορτωθεί ένα παχυλό συμβόλαιο, ένα δυσαρεστημένο παίκτη από τον λιγοστό χρόνο συμμετοχής του και πάει λέγοντας.
Οταν, όμως, είσαι διατεθειμένος να δώσεις 14 εκατομμύρια ευρώ για έναν καλό παίκτη, όπως είναι ο Ολιβέιρα, δεν περιμένεις τα τέλη Γενάρη. Πας και τον ζητάς ένα μήνα πριν, αφού δεν πας να τον πάρεις κοψοχρονιά. Ωστε σε περίπτωση «χυλόπιτας», να κάνεις τα κουμάντα σου για τον επόμενο στόχο. Τώρα, ο Νίκος Πατέρας μάς λέει ότι δυσκόλεψαν τα πράγματα με τον Ολιβέιρα κι ότι δύο μέρες πριν ήταν πιο αισιόδοξος. Οπως και με τον «Μπομπό». Κι ότι αν όχι τώρα, το καλοκαίρι θα έρθει επιθετικός. Το ξέραμε ότι ήταν δύσκολο, αγαπητέ πρόεδρε. Εύκολες είναι κάτι περιπτώσεις σαν τον Ροντρίγκο Σόουζα κα τον Οσκαρ, που ακόμα γελάνε στις πρώην ομάδες τους με τα λεφτά που πήραν τόσο εύκολα από τους Ελληνες. Δύσκολες είναι οι πραγματικά καλές περιπτώσεις, όπως του Ντιόγο και του Ζιλμπέρτο Σίλβα, που έγιναν σίριαλ, αλλά τουλάχιστον είχαν happy end. Κι εμείς ήμασταν αισιόδοξοι, να σας πω την αλήθεια, πριν από μερικούς μήνες, όταν δημιουργήθηκε η πολυμετοχική διοίκηση του Παναθηναϊκού. Οτι κάτι θα άλλαζε σε επίπεδο οργάνωσης, σκάουτινγκ, πρωτοβουλιών και τελικών αποφάσεων. Θα περιμένουμε, όμως, όπως κι εσείς, το καλοκαίρι...