Στο μεταξύ ο Ντούσαν παραδίδει μαθήματα…

Παθιάζει η περίπτωση του Τεν Κάτε. Χθες στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο (karpetshow@yahoo.gr) ήρθαν πολλά mail οπαδών του ΠΑΟ που συμφωνούσαν ή διαφωνούσαν με ό,τι έγραψα για τις επιλογές του Ολλανδού στο Παγκρήτιο. Σε όλα υπήρχαν προβληματισμός και προσεγγίσεις που αφορούσαν το παιχνίδι κι αυτό είναι χρήσιμο διότι δημιουργεί και ποδοσφαιρική κουλτούρα. Πέρυσι π.χ. όταν ο ΠΑΟ έχανε, έφταιγε ο Τζίγκερ και η εκτίμηση αυτή πολλές φορές άγγιζε τη γελοιότητα: ο μεγαλομέτοχος μιας ομάδας μπορεί να φταίει επειδή μία χρονιά πήγε στραβά, σχεδόν ποτέ όμως δεν φταίει επειδή ένα ματς χάθηκε. Τα ματς είναι δουλειά των παικτών και του προπονητή. Δείτε π.χ. τι συμβαίνει με τον Μπάγεβιτς και την ΑΕΚ.

Η ΑΕΚ ζει μια ακόμα ταραγμένη διοικητικά περίοδo. Την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε παραιτήσεις του Κιντή και του Κανελλόπουλου, καβγάδες με τον Μανωλά, ξεσπάσματα του Μπάγεβιτς. Κι όμως όλα αυτά άγγιξαν ελάχιστα την ομάδα η οποία κόντρα στον Πανιώνιο έκανε το καλύτερό της παιχνίδι. Γιατί; Διότι ο Ντούσαν είναι ο καλύτερος προπονητής που δουλεύει στην Ελλάδα και πάντα έχει ένα σχέδιο που με τη συμπεριφορά του μπορεί να στηρίξει. Αν έχει και την ουσιαστική βοήθεια μιας διοίκησης, κατακτά και τίτλους.

Αμυνα

Δεν ξέρω αν ο Μπάγεβιτς παρακολουθούσε την ΑΕΚ πριν την αναλάβει. Ομως αυτό που φάνηκε από την πρώτη κιόλας στιγμή ήταν ότι είχε στο κεφάλι του μια διάγνωση για την ασθένειά της. Η πρώτη προσοχή του Μπάγεβιτς –αντίθετα από αυτό που πιστεύει ο κόσμος ο οποίος νομίζει ότι ο Ντούσαν ασχολείται αποκλειστικά με την επίθεση– ήταν πάντα η άμυνα. Η βελτίωση της άμυνας της ΑΕΚ υπήρξε το πρώτο του μέλημα. Ο Μπάγεβιτς παρέλαβε μια ομάδα με δύο προβλήματα που έπρεπε να λυθούν:

α) η ΑΕΚ δεν έχει έναν κινητικό και γρήγορο στόπερ που πάντα ο Ντούσαν χρησιμοποιεί ως βεντούζα στον αντίπαλο φορ και

β) οι ακραίοι της δεν βοηθούσαν τους κεντρικούς αμυντικούς όσο η άμυνα με τέσσερις επιβάλλει. Ο τρόπος που αντιμετωπίστηκαν τα προβλήματα είναι για σεμινάριο. Αυτή η ΑΕΚ παίζει πιο πολύ ζώνη από οποιαδήποτε άλλη ομάδα του Ντούσαν, αλλά παίζει ταυτόχρονα και μια πολύ ενεργητική άμυνα. Ο Μαϊστόροβιτς και ο Κυργιάκος παίζουν μεν σαν δυο λίμπερο, πλην όμως μοιράζονται το μαρκάρισμα των επιθετικών κι όχι απαραίτητα τον χώρο δράσης: ο σκοπός είναι να βγαίνουν πρώτοι στην μπάλα κι όχι να περιμένουν τους επιθετικούς στον χώρο ευθύνης τους. Ο Μπάγεβιτς ταλαιπωρήθηκε πολύ στην αναζήτηση του ακραίου δεξιού μπακ μέχρι να βρει τον Νίκο Γεωργέα. Και από αυτόν και από τον Χουανφράν ζητάει λιγότερες επιθετικές πρωτοβουλίες και πιο πολλή προσήλωση στην άμυνα, κυρίως διότι λείπουν οι ακραίοι χαφ που θα τους καλύπτουν ή θα συνεργαστούν μαζί τους, όταν αυτοί προωθούνται.

Διάταξη

Εγραφα παλιά ότι ο Δώνης αγχωνόταν προσπαθώντας να μάθει στην ομάδα πολλά. Ο Ντούσαν δεν προσπαθεί να μάθει κάτι στην ομάδα: προσπαθεί να βρει μια διάταξη που πρώτα από όλα θα τη διευκολύνει να παίξει. Θυμόσαστε τη συζήτηση περί 4-4-2 και 4-3-3 τον καιρό του Δώνη; Ο Μπάγεβιτς τη σταμάτησε με το καλημέρα. Η πρώτη τακτική αγωνιστική προτεραιότητά του υπήρξε το 4-4-2: όλοι από αυτό περίμεναν να ξεκινήσει, όμως το 4-4-2 το φετινό του είναι από τα πιο παράξενα.

Η ΑΕΚ στο καλύτερο φετινό παιχνίδι της με τον Πανιώνιο έπαιξε με δύο κόφτες (τον Ενσαλίβα και τον Πελετιέρι) τον Καφέ μπροστά τους ως οργανωτή και τον Σκόκο μπροστά από τον Καφέ σε ρόλο κρυφού φορ ή, αν προτιμάτε, μέσου που έρχεται να πλαισιώσει την επίθεση. Το σύστημα της ΑΕΚ ήταν ένα 4-2-1-1-2, μια ιδιοκατασκευή του Ντούσαν που δεν υπάρχει στα βιβλία, αλλά βόλεψε την ομάδα απίστευτα. Οταν ο Μπάγεβιτς πήγε στην ΑΕΚ, αρκετοί αναρωτιόμασταν πώς η ΑΕΚ θα παίξει από τα άκρα χωρίς ακραίους, όμως για να παίζεις καλά δεν είναι απαραίτητο να παίζεις από τα άκρα. Βλέποντας τον περσινό Αρη καταλαβαίνει κανείς ότι και για τον ίδιο τον Μπάγεβιτς αυτό δεν είναι απαραίτητο.

Μέσοι

Τι είναι απαραίτητο; Αλλα πράγματα. Πρώτα πρώτα το ξεκαθάρισμα των ρόλων και η στιβαρότητα της μεσαίας γραμμής, δηλαδή η καλή διαχείριση της μπάλας ώστε να γίνεται γρήγορα η επίθεση. Οχι τυχαία ο Μπάγεβιτς με το καλημέρα «ξέθαψε» τον Ενσαλίβα (δηλαδή κάποιον που μπορεί να έχει συμμετοχή στο πρέσινγκ και να μπορεί να σταθεί μπροστά από τους κεντρικούς αμυντικούς), απαίτησε η μπάλα να περνά από τον Καφέ και σιγά σιγά καθιερώνει και τον Πελετιέρι σε ρόλο «σκούπας» στη μεσαία γραμμή (μου θυμίζει λίγο από Σάμπα…).

Δεν ξεχνά ούτε τον Μπασινά στον οποίο δείχνει εμπιστοσύνη, ακόμα κι όταν του ζητεί ελλείψει άλλου να παίξει ακραίο μπακ. Σε αυτή την επιλογή φαίνεται και το μεγάλο του «όπλο», δηλαδή ότι με τη στάση του απαιτεί κάτι αδιαπραγμάτευτα. Νομίζω ότι ο Μπασινάς ανάλογα πράγματα θα έκανε μόνο για τον Οτο Ρεχάγκελ. Για κανέναν άλλο.

Σκόκο

Στην επίθεση τα πράγματα είναι μάλλον απλά. Εδώ πολλά ήταν θέμα ψυχολογίας. Στην πρώτη προπόνηση κιόλας ο Μπάγεβιτς έστειλε τον Σκόκο στην επίθεση. Για τον Μπάγεβιτς παίκτες σαν τον Σκόκο ήταν πάντοτε επιθετικοί: ως τέτοιοι λογίζονται ακόμα κι αν πρέπει να ξεκινούν τις προσπάθειές τους μακριά από την περιοχή ή αν στα χαρτιά και στη διάταξη εκλαμβάνονται ως μέσοι.

Δεν χωρά αμφιβολία ότι με τους προικισμένους παράξενους έχει τον τρόπο του. Ο Σκόκο βγήκε στο 39ο λεπτό στο ματς με τον Αρη και στο ματς με την Κέρκυρα για το Κύπελλο μπήκε στο 50ό λεπτό στο παιχνίδι. Στην πρώτη περίπτωση του έδειξε ότι δεν του συγχωρεί τίποτα, στην άλλη ότι πρέπει να γίνει ο ηγέτης της ομάδας και δεν μπορεί να λείπει από την ενδεκάδα της ποτέ. Με τον Πανιώνιο ήταν ίσως ο καλύτερος του γηπέδου!

Λείπουν

Τι περιμένω; Λείπει ακόμα ο καλός Τζεμπούρ, η αξιοποίηση των πιτσιρικάδων, οι προσχεδιασμένες για τον Μπλάνκο φάσεις. Λίγη υπομονή, ο άνθρωπος μόλις ανέλαβε…

«Βικελίδης»

Τι περιμένω στο σημερινό Αρης – ΠΑΟΚ; Πρώτα απ' όλα να μην επαναληφθούν οι αθλιότητες του ματς της Κυριακής. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι οι οπαδοί του Αρη, που γνωρίζουν τι μπορεί να πάθει μια ομάδα όταν τα πράγματα ξεφεύγουν, μετέτρεψαν το «Βικελίδης» σε ζούγκλα για να εξασφαλίσουν τα συνηθισμένα αβαντάζ που δίνει στον γηπεδούχο η επίδειξη μαγκιάς.

Το ότι πέτυχαν να πάρουν την αποβολή του Κονσεϊσάο ειλικρινά με προβληματίζει για τη συνέχεια: όταν ο Κύρκος δικαιώνει αυτούς που πετούν μπουκάλια συνεχίζοντας τον αγώνα κανονικά και περιορίζεται στο να αποβάλει (ορθά) έναν ποδοσφαιριστή που παρεκτρέπεται εξαιτίας της συμπεριφοράς της εξέδρας, τότε είναι σαν να λέει ότι μπορείτε να κάνετε ένα γήπεδο κόλαση ανενόχλητοι κι όποιος σε αυτό αντιδράσει θα πληρώσει κι από πάνω!

Ακόμα πιο εξωφρενικό είναι ότι ο συγκεκριμένος διαιτητής που ανέχτηκε να γίνει ένα ματς σε τέτοιες συνθήκες βαθμολογήθηκε από τον παρατηρητή με 8.50 –πρόκειται για ρεκόρ περιόδου. Αυτού του τύπου οι αποφάσεις και οι βαθμολογίες ενθαρρύνουν απροκάλυπτα τη γηπεδική βία: ο οπαδός του Αρη, που την Κυριακή πέταξε μπουκάλια στον Κονσεϊσάο, μπορεί να νιώθει έως και περήφανος επειδή εξασφάλισε στην ομάδα του ένα τόσο σημαντικό αβαντάζ.

Ποια είναι η ελπίδα μου; Οτι στον Αρη ξέρουν ποια είναι η συνέχεια της ιστορίας και το ξέρουν καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη ελληνική ομάδα. Αν την Κυριακή η συμπεριφορά της εξέδρας από τον Κύρκο επιβραβεύτηκε (αφού το ματς συνεχίστηκε κανονικά), στον Αρη γνωρίζουν ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνεται πάντα. Π.χ. σήμερα αν αρχίσουν να πέφτουν πάλι μπουκάλια, υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να πέσει κάτω ένας παίκτης του ΠΑΟΚ και να κάνει τον πεθαμένο, παρά να κάνει το λάθος του Πορτογάλου που αντέδρασε. Κι επειδή σήμερα διαιτητής είναι ο Παμπορίδης, η διακοπή αυτή τη φορά θα είναι και εύκολη και οριστική. Στον Αρη σήμερα παίζουν πολλά περισσότερα από μία απλή πρόκριση.

Δυστυχώς όλο αυτό το σκηνικό της θλίψης δεν αφήνει περιθώρια εκτίμησης ούτε για το τι ματς θα δούμε, ούτε για το ποια μπορεί να είναι τα στοιχεία του παιχνιδιού των δύο ομάδων, ούτε για τίποτα. Ο κανονισμός προβλέπει ότι τα ματς πρέπει να γίνονται σε συγκεκριμένες συνθήκες. Οταν είναι συζητήσιμες οι συνθήκες, δεν υπάρχει συζήτηση για κανένα ματς.

Καλατράβα μας…

Συζητούσα χθες με ένα φίλο, εκπρόσωπο της ΨΗΤΥΔΑ (Ψηφοφόροι Τσίπρα Υπέρ της Διπλής Ανάπλασης) –πρόκειται για μια αναδυόμενη τάση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούμενη κυρίως από Παναθηναϊκούς. Αφού ο άνθρωπος δέχτηκε ότι ο ΠΑΟ στο θέμα του γηπέδου του στον Βοτανικό έμπλεξε άσχημα εξαιτίας της παρουσίας των κορμοράνων, μου θύμισε και κάτι που είχα ξεχάσει.

«Ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο;», μου είπε, «ότι η περίπτωση του ΟΑΚΑ δύσκολα θα περπατήσει. Ακόμα κι αν τα Ολυμπιακά Ακίνητα το παραχωρούσαν στην ΑΕΚ και στον ΠΑΟ, δύσκολα μπορεί να γίνει αρχιτεκτονική παρέμβαση στο γήπεδο και μετατροπή του, αφού υπάρχει η στέγη Καλατράβα που εμποδίζει οτιδήποτε! Κι έχει κοστίσει και το ένα τρίτο του προϋπολογισμού των Ολυμπιακών Αγώνων…».